AKMA akong lalabas sa makitid na eskinita nang maalala kong wala nga palang taong hindi nakakakilala kay Mr. Juaquen.Habang inusli ko ang ulo sa paligid kita kong maraming taong paroo't parito. Sigurado akong pagkakaguluhan ang lalaking 'to."Tara," si Mr. Juaquen na akmang lampasan ako."Teka," dali kong pinigil ang braso nito."Bakit?" Naguguluhan ang mukha nitong binalingan ako.Binuksan ko ang knapsack bag na dala saka dinukot ko doon ang isang itim na mask at pink na bucket hat. Nakasanayan kong magdala ng sumbrero panangga sa init at mask dahil katatapos lang ng pandemic."Yumu

PATULOY ang pagbuhos ng patak ng ulan ngunit hindi ko iyon alintana habang yakap-yakap ako ni Seniorito Aries.Hindi ko napigilang bumalong ang luha ko sa mga mata nang madama ko ang mga yakap nito.Dun ko nalaman ang damdamin ko... na mahal ko na pala ito. Labis pala ang pangungulila ko kay Seniorito Aries."Emena," sambit ni Seniorito Aries.Umungol lang ako bilang sagot at pinilit magbawi sa kinubli kong hikbi."Po, bakit ka pala nandito, Seniorito?" bukas ko ng paksa. "Nagugutom ako," malambing nitong saad na nanatiling nakayakap sa akin.Isang matamis na ngiti ang pinakawala ko. "Kung ganun, bati na po tayo?"Umungol lang din ito saka nagbitaw mula sa pagkakayakap sa'kin."Let's go before we catch a cold." Mabilis ang kilos ni Seniorito na binuksan ang pinto ng kotse.Tila ba nagi

"WHAT?" Magkasabay na bulyaw nina Seniorito Aries at Mr. Juaquen.Halos magkasabay din na tiningala ang sinasabi kong Ferris wheel."No, hindi mo ko mapapasakay sa bagay na 'yan, Emena," si Seniorito Aries na sinuri ang ferris wheel."Ako din, I can't ride that thing, my trust issue ako. Look at that -hindi ko alam kung matibay ba 'yan." si Mr. Juaquen."Kinakalawang na, baka mamaya kung saan tayo pupulutin," dagdag pa ni Seniorito Aries.Agad naman sumang-ayon si Mr. Juaquen sa pahayag nito.Sumusukong napabuntong hininga ako. "Okey, kung ayaw n'yo di ko kayo pipilitin."

SUNOD-sunod na buntong hininga ang pinakawalan ko habang isinilid ang liham sa loob ng maliit na sobre.Matamlay kong tinitigan ang envelope.Sigurado na ba talaga ako sa gagawin ko?Buo na ba talaga ang desisyon kong lisanin ang trabaho ko?Aminin ko nag-atubili akong iwan ang trabaho ko. Pero kahit na gano'n dapat maging matapang akong na tanggapin ang hinaharap. Ang panahon ay dumarating at lumilipas.Sa pagkakataong ito na may magandang oportunidad. Sunggaban ko na para sa ikabubuti ng buhay ko. Utak muna bago ang puso.Yes, dapat ganyan, Emena!Pinapalakas ko ang sarili ngunit muli akong napabuntong hininga nang masuyod muli ang hawak kong resignation letter.Mariin kong pinikit ang mga mata, kailangan magising ako sa kahibangan ko.Kahit saang anggulo titingnan, balik baliktarin man ang mundo ay hin

"MENANG! Menang!" si Wena ang kapitbahay at kaibigan ko. Kababa ko pa lang sa traysikel na sinasakyan ko. Galing pa akong opisina. Mahigit isang taon na akong nagtatrabaho bilang sekrtarya sa isang Real Estate Company."Wena, bakit?"Napansin kong hindi mapakali si Wena na sinalubong ako."May mga tao galing sa lokal na pamahalaan, Menang," saad ni Wena nang makalapit sa akin. "May inaanunsiyo na nabili na daw ang lupain sa kinatitirikan ng ating mga bahay at e-di-demolish na raw ang lugar natin sa susunod na buwan," nahihimigan ko ang tinding hinagpis sa boses ng kaibigan.Hindi ko masisi si Wena dahil ang pamilya nito ay gaya ko'y sadlak sa kahirapan. Panganay ito sa anim na magkakapatid at ang ama ay isang traysikel drayber at ang ina ay manikyurista. Nagtratabaho si Wena bilang kahera sa isang convenience station bukod do'n ay wala ng iba pang pinagkuhanan ang pamilya sa pang-araw-araw na pangangailangan. Wala itong ibang matatakbuha