บททั้งหมดของ Give Me Love: บทที่ 11 - บทที่ 20

“You can try.”Dumating si Pietro sa gitna ng nagkakagulong sitwasyon. Nasa likod naman niya si Kenneth. His eyes landed on Deana who just bowed her head upon meeting his gazes.Sumunod na pag-landing ng mga mata ni Pietro ay sa lalaking si Zandro. They gawked at each other while Pietro walked to their place. Bumaba ang tingin niya sa kamay nina Zandro at Deana na magkahawak habang pigil naman ni Xyrelle ang kamay ni Zandro.Zandro’s eyes scrutinized him.“Who are you?”“I don’t plan to know you, Mr. Yufeng." Bakas ang lamig sa kanyang boses.Zandro sarcastically laughed. Bumitaw ito kay Deana saka hinarap ng buo si Pietro. While Kenneth moved to get Xyrelle.Nagpapantayan lamang ang tangkad nina Pietro at Zandro nang magharap silang dalawa.“Ikaw siguro ‘yon?” Hinawakan ni Zandro ang uniporme ni Pietro at animo’y pinupunas-punas ang badge nito. “Kung ano man ang mga binabalak mo, you will never be successful.”Pietro smirked. “Hindi kailangan ng malalim na plano para sa’yo, Mr. Yufen

“Sir, sa loob na lang po natin hintayin ang bride.”Dumating ang wedding organizer nila na pinapapasok na ang lahat ng bisita sa simbahan.“I’ll wait for her here,” matigas na wika ni Zandro.“Sir, nariyan na po ang pari sa loob. Kailangan natin ng groom sa loob ng simbahan.”Tinapik ng gobernador ang balikat ni Zandro upang kalmahin at kumbinsihin na ito.“Sige na, pumasok na tayo.”Napabuntong-hininga na lamang si Zandro saka mahigpit na binilin ang mga tauhan sa labas.“Magbantay kayo ng maayos.”“Opo, boss.”“Pumasok na si Yufeng kasunod ni Governor Villegas. Mga tauhan nalang niya at ni Governor ang nasa labas.” Garreth informed again.[“Copy. I’m coming in.”]“Yes, Captain.”[“Kenneth. Craig. Nasaan kayo?”][“Narito lang kami sa may malaking puno, Captain. Hindi pa kami pwedeng pumasok. Marami ang bantay.”][“Okay. You can come out after our jeeps.”][“Noted, Captain.”]Inihanda na nina Garreth ang kanilang mga baril. Isa-isa na nilang kinasa ang mga ito. Hindi nagtagal natanaw

Two months later…“Dad, where are you?” Deana is shouting as she walk down the stairs.Pagkarating niya sa sala wala naman siyang natagpuan na imahe ng ama. It has been two months since she and her father made up. Sa wakas, nakakauwi na rin siya sa kanilang mansiyon at medyo maayos na rin ang pakikitungo sa kanya ng dad niya.“Ms. Villegas…”Pietro came as usual in his austere looking face.“B-Bakit?” nauutal na tanong ni Deana.“Your father is out for a walk exercise. Pinapasabi niya na maghanda ka na. Magdala ka rin ng ibang gamit mo.”“Bakit? May pupuntahan ba kami?”“Yeah, after lunch.”Paakyat na si Deana pabalik sa kwarto niya nang magsalita ulit si Pietro.“Kaunting damit lang, okay na. Babalik din naman tayo kinaumagahan.”Bahagyang natigilan si Deana. Hindi niya mawari kung bakit tila nasiyahan siya nang malamang kasama ang lalaki.“K-Kasama ka?”“Of course. I was hired by your dad.”Twelve o’clock by noon the governor’s car travelled out of Manila. Limang kotse sila na magka

Umiidlip si Deana sa biyahe nila nang magising siya dahil sa bahagyang pagtalon ng kanilang sinasakyan. “Ano ‘yon?” tanong ng ama ni Deana sa driver na naistorbo rin ang malalim na pag-iisip. “Kahoy ho yata, governor. Hindi ko napansin.” “Be more careful.” “Oho— BANG! BANG! BANG! “Dad!” Deana was shocked with the sudden gunshots enveloping their location. “Yumuko ka, Deana!” Natigil ang limang sasakyan sa gitna ng kalsada dahil sa pamamaril na sumalubong sa kanila. “Kenneth, puntahan ninyo ang governor!” Pietro immediately commanded the two other soldiers. [“Okay, Captain.”] Minaneho ulit ni Kenneth ang kotse nila upang iharang sa kotse ng gobernador. Sa pagdating nila roon ay nasalo agad nila ang mga balang pinapaulan ng mga kalaban. Bumaba si Pietro sa sasakyan niya saka sinauli ang mga putok ng baril sa kanila. Nang tingnan niya ang sitwasyon ng kanilang grupo wala ng buhay ang iba sa mga tauhan ng gobernador. “Kenneth, alisin na ninyo rito ang mag-ama,” Pietro said

Seven in the morning when Deana started to water the plants in their front yard. She was busy in her own time when her phone vibrated in her shorts. It took her attention and had to press the call.“Tita! How are you? Kailan ka babalik dito?” Masaya ang naging bungad niya para sa kaniyang step-mom. Ilang araw na niya itong hindi nakikita dahil sa pag-uwi nito sa probinsiya.[“Baka sa susunod pang buwan, anak. Sa susunod na linggo kasi ang death anniversary ni Selena. We’re going to celebrate it. Gusto mo bang pumunta?”]“Sige po. Susubukan ko pong magpaalam kay daddy, pero hindi muna ngayon dahil masama ang pakiramdam niya. Tsaka limitado rin ang paglabas namin dahil sa pamamaril na nangyari.”[“Oo nga. Napanood ko ang balita. I called your dad and he said everything is okay. Magagaling daw ang mga bagong bodyguard niya kaya nalusutan niya ang kamatayan. Kita mo na ang tatay mong ‘yan nasa bingit na ng kamatayan nakukuha pang magsabi ng kung ano-ano.”]Deana laughed a little. “Oo nga