Semua Bab Love Until Last 01: My Professor : Bab 51 - Bab 60

KINABUKASAN ay maaga akong nagising, tulog pa rin si Luke kaya bumangon na ako at naghilamos sa banyo. Nagpalit na rin ako ng damit pambahay at bumaba. Naabutan ko si Nanny Josefa na nagluluto sa kusina. “Ang aga mo naman ata magising.” Sabi ng matanda sa akin.“Hindi na po kasi ako makatulog kaya bumangon na ako.” Saad ko pa. Napatingin ako sa kamay ni Nanny Josefa habang nakalawit doon ang susi. “Sabi ni Luke ay gusto mo buksan ang bodega kaya iyan ang susi.” Napangiti ako sa sinabi ni Nanny Josefa. “Pero bago moo buksan ang bodega, kumain ka muna para may laman ang tiyan mo at hindi kana maabala sa gagawin mo.” Tumango ako sa muli niyang sinabi. Ikinuha niya ako ng plato at kutsara bago sinandukan ng kanin at pang ulam. Magana akong kumain at ng matapos ako ay nagtungo muna ako sa kwarto ng kambal.Mahimbing pa rin silang natutulog, nakakumot ang mga ito dahil sa lamig ng aircon kaya hininaan ko yun bago nagpasya na lumabas ng kwarto nila. Naabutan ko naman sa may salas si Trin

The longing to my father finally now is gone, his warm embrace ang nakapagpatulo ng aking masasaganang luha.“Elle.” Untag ng kanyang ama.“Dad.” She said sa pagitan ng kanyang pag-iyak.“Dada.” Napabitaw ako sa pagkakayakap dahil sa maliit na boses na nagsalita. Napatingin ako kay Daddy ng kunin niya ang bata at buhatin. Bakas sa mukha nito ang kasiyahan at ang mga mata nya na kumikinang habang nakatingin sa bata na kanyang buhat. Kasunod noon ang paglapit ni Tita Elizabeth at humawak sa malapad na braso ng aking ama. Nilingon ko naman ang babae na humawak sa aking kamay, it was Anna at bakas sa kanyang mata ang pang-unawa at pag-aalala.“Your brother.” Imik ni daddy. “Mahabang kwento but his name is Eli.” Sumilay ang ngiti sa labi ni daddy ng banggitin nito ang pangalan ng bata.Natakpan ko ang aking bibig gamit ang aking palad at mabilis ulit silang niyakap. “How did that happen?” Halata sa boses ko ang pagkalito.“Let’s get inside first.” Luke said. He grabbed my hand and he put

It’s almost been weeks simula ng dumating kami sa boracay. Hindi ko magawa ang maging masaya, eight days ng hindi umuuwi si Luke. No text, no calls.I can’t reach dad too, also Tita Elizabeth. But Leo is here with us, hindi man lang ito magbigay ng impormasyon o salita about sa mga ito. Kung ano na ba ang nangyari sa kanila. Kung ayos lang ba sila. “Are you okay?” Sashalyn asked me.“I think so.”“You’re pale. May masakit ba sayo?” Bahagya akong umiling.“Thinking of him?”“I can’t help. Wala akong magawa.”“Everythings gonna be okay, he must have reasons but I know he’s okay.” pagpapalakas ng loob sa akin nito.“Thank you Sashalyn.” “Go inside if you finished this, malamig na dito sa labas.” Ngumiti ako ng bahagya sa sinabi nito. Kinuha ko ang gatas na nasa kamay niya at ininom ayon.Umalis na si Sashalyn at naiwan ako na magisa. Nakadungaw ako sa balkonahe at tinatanaw ang maaliwalas na kalangitan, mga bituin na pumupuno sa kalangitan, samahan mo pa ng malakas na hampas ng alon sa

SALVADOR’S POVHeto na nga ba ang kinakatakutan ko. Ang may mapahamak sa hakbang na gagawin ko, isang linggo na ang nakakalipas ngunit nakahiga pa rin sa malambot na kama si Luke. Walang malay at hindi man lang nagagawa ang idilat ang mata. I turned off his phone para hindi macontact ng aking anak, alam ko na nag aalala na ito para dito pero yun lang ang alam ko na paraan. But I didn't expect na aabot ng ganitong katagal ang pagkakatulog niya. “He’s brave, Salvador. Can you please just sleep? Kahit kaunting oras matulog ka.”“Paano ako makakatulog kung alam ko na ganito ang kalagayan niya.”“Gigising din siya, malapit na yun. Nararamdaman ko.” I smiled at her dahil sa pagpapalakas ng loob ko. Kung sasabihin ko ito kay Elle tiyak na masasaktan ito or worse baka hindi niya kayanin. Wala akong mukhang ihaharap dito at ayoko na mangyari yun. Ako sana ang nasa kalagayan niy kung hindi niya sinalo ang bala na dapat ay sa akin tatama. At hindi ko mapapatawad ang sarili kapag may nangyari

Luke's PovNagising ako at puting kisame ang bumungad sa akin. I can't feel my arms and legs pero naiigalaw mo ang bahagya ang aking ulo. "Luke." Matigas na boses ng kung sino. Hindi ako makaharap ng diretso pero ramdam ko ang papalapit na yabag. "He's awake! Thank you God!" Salita naman ng isang babae. "May masakit ba sayo?" "Call the doctor, Eliz." Pagkasabi noon ay lumabas naman si Aunt Elizabeth. Umiiyak ito ngayon na nakatingin sa akin. Ang isang Salvador Lindsay ay nasa harapan ko na akala mo'y bata dahil sa pag iyak. I smiled at him then he chuckled."Akala ko hindi kana magigising. Hindi ako umiiyak dahil sayo. Umiiyak ako dahil pag nalaman ni Elle ang kalagayan mo baka hindi na niya ako kausapin at kamuhian pa." I tried to talk pero hindi ko nagawa. Hindi bumuka ang bibig ko at parang ang salita na gusto kung sabihin ay nag stock lang sa utak ko. "You can't talk right now dahil na rin sa mga gamot na itinurok sayo. Mabuti naman at naalala mo kami." Tumatawa pa na sa