Pero iba ang nakikita ko sa kaniya sa mga naririnig kong sinasabi niya. Mukhang mapuputol na ang pasensiya niya anumang oras at nilalabanan lang niya iyon. Ikinukubli sa dahilan na magtitiis siya para sa akin."After confessing, I never thought it would be this hard. Kung iisipin ay mas tamang sa kaniya ka, hindi ba? dahil sa lahat ng mga sinabi at ginawa ko sa iyo, mas kapili-pili siya."Parang may kumurot sa puso ko nang marinig ko ang mga iyon kay Thauce. Ang lahat ng alaala simula noong limang taon na pagkikita namin. Ang galit sa mukha niya, ang mga matatalim na salita na natanggap ko, ang insulto sa pera. Lahat nang luha nang magsimula ang kasunduan.At kahit na ganoon, siya pa rin ang pinili ko. Siya ang mahal ko."Pero... hindi ako nagrereklamo. Hindi naman ako magrereklamo."Umangat ang mga kamay ko at hahawak na sana sa kaniyang mga braso nang mapatigil sa muli niyang pagsasalita."I am sorry. Am I making things hard for you, Zehra Clarabelle? Masyado ba akong demanding na m

Akala mo sa mga halik niya ay ang tagal namin na hindi nagkita. Akala mo ba sa pagkilos ng mga labi niya at sa paghapit sa akin ay hindi kami kagabi nagtagpo. Napangiti na lang ako at pinagbigyan siya sa halik na gusto niya.Ipinikit ko ang aking mga mata at ikinapit ko ang aking mga kamay sa kaniyang batok at gumanti sa bawat pagkilos ng kaniyang mga labi sa akin. Sinubukan kong sabayan at gayahin ang ginagawa niya pero nahuhuli ako dahil sa gigil na nararamdaman ko kay Thauce. Nadadala akong lalo sa mainit na halik niya sa akin at nang maglakad siya ay napasunod naman ako."Hmm..."Naupo siya sa gilid ng kama at doon na naghiwalay ang aming mga labi. Nakayuko ako ngayon sa kaniya habang siya ay nakatingala sa akin. Nang makita ko ang mas namulang mga labi ni Thauce ay napalunok ako. Muntik pa akong mawalan ng balanse nang bigla ay hapitin niya ako sa aking baywang. Mabuti na lang at naitukod ko ang aking isang tuhod sa kaniyang gilid."Thauce, hindi ako pwedeng magtagal dito," sabi

Wala akong nakuhang kahit na anong sagot nang sabihin ko kay Errol ang totoo. Nanahimik siya pero nakita ko ang galit sa mga mata niya. Masakit para sa akin, mabuti siyang kaibigan pero wala na akong iba pang maibibigay sa kaniya kung hindi hanggang doon na lang. Napabuntong hininga ako, hindi ko alam kung pang ilang beses na ito ngayong tanghali habang narito ako sa tabing dagat.Pagkatapos ko kasi na makausap si Errol ay ako ang unang lumabas ng silid namin, hindi ko rin kayang maiwan doon kasama siya dahil sa mga ipinagtapat ko.Akala ko nga aabutin pa ako na hanggang makauwi kaming lahat, pero sa tingin ko ay ito ang nararapat, ang sabihin sa kaniya ang totoo na minamahal ko si Thauce. Pakiramdam ko iyon ang tamang gawin sa aming sitwasyon.Muli akong napabuga ng hangin. Napatingin ako sa aking cellphone.Ngayon hinihintay ko naman na sagutin ni Seya ang aking tawag. Sinabi niya sa mensahe niya kagabi na gusto daw niyang makita ang lugar kung nasaan ako, ang nais ay sa video chat

10:07 pmNagkayayaan ang karamihan na uminom sa isang mini bar sa bayan. Nabanggit kasi ni Lianna na mayroon nga daw doon at dahil na-curious ang iba ay nagpunta sila. Ang naiwan lang ngayon dito sa may resthouse ay ako, si Lianna, Errol si Thauce si Kit at si Tristan. Wala nang energy iyong dalawa napagod dahil nag-surfing ulit nitong hapon.Napaunat ang mga paa ko at napatingin sa langit. Nasa duyan ako ngayon, malapit sa may dagat. Hindi na masyadong malamig kaya napagpasyahan ko na dumito muna. Nakakakalma lang dito. Iyong tunog ng alon, iyong huni ng mga insekto pati ang mga mga dahon na hinahangin. Ang sarap sa pandinig, nakakagaan sa pakiramdam."Sana makasama ko si Seya dito sa susunod..."Kaso matagal pa ang balik ng kapatid ko. Magtitiis pa ako ng kulang dalawang taon."Miss na miss ko na rin siya..."Pero sa nakikita ko ay nakakabawi na ngang talaga ang kapatid ko. Nagkakalaman na ang kaniyang mukha, lumalago na rin ang buhok. Kahit magkalayo kami ay ayos lang, basta malama

Mas naging makulit si Thauce nang mga nakaraang araw pagkatapos na muntik na kaming mahuli na dalawa sa pool. Ang loko rin pala niya. Akala ko noon ay iyong pagiging seryoso at nakakatakot lang ang ugali niya pero hindi pala. Bago sa aking mga mata at pakiramdam ang lahat ng ipinapakita niya ngayon.Ngayon na may relasyon na kaming dalawa."Ate, kanina pa po kita kinakausap hindi ka na sumasagot. May problema ka ba? may sakit ka?"Napatikhim ako nang marinig sa kabilang linya ang boses ni Seya. Narito ako sa silid ko at alas diyes na ng umaga. Kausap ko siya ngayon, ilang minuto pa lang ang nakalipas."Sorry, sorry, Seya. Ano nga ulit iyong sinasabi mo? saan iyong pinuntahan ninyo ni Dr. Ariq?"Nawawala ako masyado sa focus kapag naaalala ang mga huling kaganapan sa pagitan namin ni Thauce. Paano ba naman na hindi? mas sanay ako sa pagsusungit niya, hindi sa malambing, mapaghanap at palaging nakahalik na si Thauce. Mabuti nga at hindi kami nahuhuli.Iyon pa ang isang ikinakakaba ko la