Bago ako umalis ay sinigurado ko na wala na ang mga mensahe ni Luther at ni Maki sa cellphone na ginamit ko. Pati ang sa dialled calls pati na rin sa received calls ay binura ko. Ni-reset ko ang cellphone para masigurado na talagang walang mababasa pagkatapos ay kinuha ko ang sim card.Iniwan ko ang cellphone sa ibabaw ng kama bago ako umalis kanina. Tiyak na walang mababasa si Rozzean na mga usapan namin ni Luther. Hindi rin makakapagmensahe pa si Luther at makakatawag dahil wala na rin ang sim doon."Kamusta ang daddy, Maki?" tanong ko. Tinapon ko ang sim card sa labas ng bintana.Sobrang pag-aalala ang nararamdaman ko ngayon nang malaman kay Maki ang nangyari sa Dad. Ito ang unang beses na inatake siya pagkatapos ng limang taon. Tandang-tanda ko iyon dahil ako mismo ang nakakita sa kaniya na nakahandusay siya sa sahig.It was a traumatizing experience for me. Nakakatakot kaya't hindi mawala sa akin ang pag-iisip."Mabuti na, naiuwi na siya sa bahay ninyo kaagad at doon na lang titin

Dalawang araw na nang makauwi ako at nanatili muna sa bahay ng aking mga magulang. Wala akong balita kay Rozzean, sinubukan ko na magtanong kay Maki pero hindi naman nito sinasagot ang mga tanong ko dahil parusa niya daw iyon sa akin.Buwisit siya."Dad, about the man that you wanted me to marry..."Nakita kong umangat ang tingin sa akin ni Dad. Nandito kami ngayon sa labas ng bahay sa may garden ni Mommy."What about that?" tanong niya."I am ready to meet him, anytime. Do I need to wait for 2 weeks? Because of the two months that I said?"Ngumiti ang Daddy sa akin."Tingnan mo, Tangi, noon ay ako pa ang nagbubukas ng usapan na ito para lang mapilit ka na makipagkita pero ngayon naman ay ikaw na. What made you change your mind, anak?"Because the man I am going to marry is a great man, Dad. A responsible and loving man."W-Wala naman po, naisip ko lang na nakabalik naman na po ako. There's no need to wait until the months was done."Tumango-tango ang Daddy."Okay, kakausapin ko si Mr.

"I love you, baby... I love you so much."Naidilat ko ang aking mga mata nang marinig ang boses ni Rozzean. Bumangon ako at pagkatapos ay tiningnan ang aking cellphone. May mga emails at messages pero minabuti ko munang pumunta sa banyo at maghilamos.Lumalala ang pagka-miss ko kay Rozzean dahil hanggang sa panaginip ko ay naroon na siya. We are happy in my dream. Pero sa panaginip ko ay ako na si Thaliana at hindi na si Tali. I wish he could forgive me, iyon sanang hindi na matagal na away at paliwanagan.Pero alam kong malabo dahil sa mga sinabi ni Maki at ni Luther.Rozzean is not the kind of man who will let anyone fool him.Ano ang pinagkaiba ko? kahit pa mahal niya ako ay tiyak na masasaktan siya at magagalit sa ginawa ko."I need to call Dad."Hindi na ako makapaghintay. Kung hindi ko makakaharap si Rozzean sa linggong ito ay ako na mismo ang pupunta sa bahay niya sa Tagaytay para ipaliwanag ang nangyari. I can't wait for Dad and Mr. Valleje to schedule our meeting.Naghanda ak

Natigilan ako sa narinig ko kay Luther. Sobrang pinapahalagahan ni Rozzean ang kumpanya niya! alam ko ang hirap na pinagdaanan niya dahil naikuwento niya sa akin ang nangyari noon bago mamatay ang kanilang nakatatandang kapatid!Kailangan kong makausap si Dad!"But Cyron just kept his head and said to your father that if he's afraid to lose someone or something in his life right now, that would be Tali."I sobbed. Hindi ko mapigilan na hindi mailabas ang sakit.I w-was wrong... maling-mali ako."And now, about me...""Kung bakit ako ang pumalit sa kapatid ko."Umangat ang tingin ko kay Luther kahit na hindi ako matigil sa pagpunas ng nga luha sa aking magkabilang pisngi.That's what I wanted to here. Kanina pa ngunit hindi ko maitanong dahil hinahayaan ko siya na sabihin ang lahat."When Cyron turned his back after he talked to your father, I remained there standing. Kinausap ko ang ama mo. I don't want my brother to lose everything, Thaliana. Pinaghirapan ng sobra ni Cyron ang lahat,

Hindi ako makagalaw. I was crying so hard. Hindi ko na inisip kung maririnig ba ako ni Luther at ni manang pero hindi ko kayang pigilan ang emosyon na nararamdaman ko ngayon. Nasa isip ko lang dati ang mga masamang tingin ni Rozzean sakaling magsabi ako sa kaniya ng totoo, pero hinigitan pa noon ang lahat ng naisip ko.His anger at me made me understand that the chance that we could be together again was so low. Sobrang baba ng tyansa na mapatawad niya ako dahil sa ginawa ko. I understand because he trusted me. Tama siya sa sinabi niya kanina na kung hindi niya naman ako pinapasok at tinanggap noong nagmakaawa ako sa harapan ng village ay hindi ito mangyayari sa kaniya.Hindi siya mahuhulog sa akin at masasaktan ng ganito."Anak..."Pinunasan ko ang aking magkabilang pisngi nang marinig ang boses ni manang. Naramdaman ko ang mga kamay niya sa aking magkabilang balikat. Luther took a step back. Umayos ako ng tayo at hinarap ko si manang ng nakangiti. Pinilit kong ngumiti sa kaniyang ha