All Chapters of Ramona's Obsession (Tagalog): Chapter 71 - Chapter 80

Naging maayos naman na ang trabaho ko sa hotel. Pakiramdam ko kusa na ring umiiwas sa akin si Nero at ipinagpapasalamat ko iyon. Nagawa kong tapusin ang buong panibagong linggo ko na wala kaming imikang dalawa. Pero kung umiiwas na sa akin si Nero, kabaliktaran naman iyon ni Kuya Sandro. Daig pa niya ang kabute na bigla na lang sumusulpot. "Wow, may pa-special delivery," ani ni Lucy habang hawak ko ang isang paper bag na may lamang pagkain. Kade-deliver lang nito at kahit hindi ko alamin kung kanino galing ay alam ko na kung sino ang nagpadala nito. "Ang sugid ng manliligaw mo. Everyday may libreng foods," wika sa akin ni Lara nang lumapit na ako sa table ko. Napatingin ako kay Nero nang bigla itong dumaan habang kasunod si Miss Jessy na tila hinahabol ang lalaki sa laki ng hakbang nito. Hindi naman ito lumingon sa gawi namin dahil deritso lang ang tingin nito papunta sa opisina nito. Inabot ko kay Lara ang hawak kong paper bag. "Gusto mo? Sayo na lang," alok ko sa kaniya. "Ayaw

Padapang nahiga ako sa kama. Pakiramdam ko pagod na pagod ako. Ang puso ko at isip ko. Tumihaya ako at napatingin sa kisame. Napahawak ako sa labi ko at mapait na napangiti. Ngayong araw ko nalaman na may asawa na pala siya, pero nagawa pa rin niya akong halikan. He is acting like he is jealous. Gayong wala naman siyang karapatan. Alam kong si Kuya Sandro ang tinutukoy nito, pero anong karapatan niya na magalit kong may relasyon man kaming dalawa gayong siya nga nagawang magpakasal sa iba? He is selfish. Pakiramdam ko gusto niya sa kaniya pa rin iikot ang mundo ko kahit alam niyang hindi na pwede. Hindi pa nga siya nagso-sorry sa akin sa kasalanan niya dati, pero dinagdagan na naman niya. Ang kapal ng mukha niya. Anong gusto niya gawin akong kabit? Muli akong napatayo sa pagkakahiga ko nang tumunog ang doorbell. Bakit ba lagi na lang may nagdo-doorbell kapag ayaw kong tumayo? Tinatamad na lumakad ako papalabas ng bahay at tiningnan kung sino ang nag-aabala sa pagda-drama ko. Napakun

Kinabukasan ay wala pa rin sana akong balak na lumabas ng bahay, pero dahil ubos na ang grocery ko ay napilitan akong lumabas para mag-grocery. Nagtungo ako sa pinakamalapit na mall.Namili ako nang kakainin ko sa buong isang linggo. Nagtungo ako sa chocolate areas. Nitong mga nakaraang araw, pakiramdam ko nag-e-stress eating ako, kaya kailangan ko nang maraming pampa-booast ng happy pill ko.Tama nga si Anon sa pagbibigay sa akin ng stresstab. Talagang nagamit ko iyon ng husto. Para tuloy siyang manghuhula na nahulaan na agad niya ang mangyayari sa akin. Fairy godfather, ko ba siya? Iyong hindi ko pa kailangan naibibigay na niya.Kulang na lang ay mapuno ng chocolates at instant food ang push cart ko. Mga can goods at fruits lang rin ang binili ko. Marunong naman akong magluto, pero hindi ko talaga iyon hilig. Siguro kapag nakita ni mama ang grocery ko baka nakurot na ako sa singit. Pinagbabawalan kasi niya kami sa puro instant.Papaliko na nasa ako nang biglang tumama ang cart ko sa

“Ramona, listen, I—”“No, you listen to me,” putol ko sa sasabihin niya. Wala akong panahon para sa walang kwentang sasabihin niya. “I am not the same Ramona you knew. You can’t expect me to run to you after you kissed me. That old tactic will not work on me now. I am not that kid who is crazy in love with you. I am done with you, so why do you keep bugging me? ”Puno ng galit na tanong ko sa kaniya. Nanginginig ang mga kamay ko habang nakatingin sa kaniya. I really hate how I love and hate him at the same time, but ngayon ramdam kong mas lamang na ang galit na nararamdaman ko para sa kaniya.Alam kong nagsisinungaling ako nang sabihin kong wala na akong nararamdaman para sa kaniya, pero wala ng dahilan para malaman niyang mahal ko pa rin siya. Pamilyado na siyang tao. May asawa at anak na siya, dapat hindi na siya nagpunta pa rito at lalong hindi na niya ako hinahalikan ng basta-basta na para bang may kami. Anong gusto niya? Gawin akong kabit? Tanggap ko na nga, e. Tanggap ko na na

Itinodo ko na talaga ang pag-iwas ko kay Nero. Dalawang linggo na akong daig pa ang ninja na naglalaho kapag nakikita kong paparating siya o kaya ay makakasalubong ko siya. Kahit maghagdan na lang ako ay okay lang basta huwag ko na lang ulit siyang makasabay sa elevator. Mabuti na lang at busy rin siya kaya hindi na ako nahihirapan na umiwas sa kaniya.Pero kung umiiwas ako kay Nero, may isala akong hindi maiwasan. Si Kuya Sandro. Kalat na kalat na sa buong hotel na nililigawan niya ako kahit na hindi naman ako pumayag. May sarili siyang desisyon, kaya minsan naasar na rin ako sa pagiging makulit niya.“Anyari? Minsan na lamang tayo magkasabay kumain, ganiyan pa ang hitsura mo. Para kang problemadong masyado,” puna sa akin ni Stella.Nagkita kami ngayon para sabay na mag-lunch.“Mag-resign na kaya ako?”“Bakit naman?” nagtatakang tanong nito.“Ang hirap kasi na araw-araw ko nakikita si Nero. Ang hirap umiwas sa kaniya, ” nakasimangot na saad ko bago bumuntong-hininga.“Hinaharot ka pa