หัวใจของซ่งอวิ้นอวิ้นรู้สึกเหมือนใครมาบีบมันจนหายใจไม่ออก“เธอคงจะไม่ค้านใช่ไหม?” นายท่านเจียงเดาสีหน้าเธอได้ยาก “เธอจะให้เด็กคนนั้นเรียกเย่าจิ่งว่าพ่อหรือ? เธอคิดว่าทำได้หรือ? เย่าจิ่งจะรับได้ไหม? ฉันจะรับได้ไหม?”ซ่งอวิ้นอวิ้นคิดไม่รอบคอบจริง ๆ เธอมองข้ามไปเรื่องหนึ่งเจียงเย่าจิ่งเป็นทายาทของตระกูลเจียง เขามีเงินมากมายนับไม่ถ้วนยิ่งครอบครัวใหญ่เท่าไหร่ ยิ่งต้องระวังมากขึ้นเท่านั้นแม้เจียงเย่าจิ่งจะพูดว่าไม่สนใจ สามารถทำเหมือนเป็นลูกในสายเลือดได้ แต่ว่านายท่านเจียงจะยอมให้เลี้ยงดูคนที่ไม่มีสายเลือดตระกูลเจียงเหรอ?ถ้าเกิดว่าเป็นคนในครอบครัวทั่วไป คงจะดีตระกูลเจียงเป็นตระกูลที่มีทั้งเงินและอิทธิพลไม่เพียงแต่สามารถสืบทอดตระกูลได้ แต่ต้องมีเงินด้วยตอนนี้ดู ๆ แล้ว เธอคงคิดเพ้อเจ้อพอคิดถึงตนเองและเจียงเย่าจิ่ง เธอมองข้ามหลาย ๆ อย่างไปและยังไม่สนใจว่าเด็กจะเติบโตมาในสภาพแวดล้อมแบบไหน กลัวว่าจะเป็นอันตรายต่อจิตใจของเด็กไหมเธอสนใจแต่ตัวเอง แต่มองข้ามลูกของตัวเองไปเธอควรให้ลูกของตัวเองอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี ดีกว่าต้องให้เขาอยู่ในครอบครัวที่ซับซ้อนแบบนี้“ฉันจะไปเองค่ะ”
더 보기
