“พี่อวี่ฉิง? เป็นอะไรไป!”เจียงชั่นเมื่อเห็นว่าเธอนิ่งค้างอยู่ในครัวเสียนาน ก็เลยเป็นกังวลกับซุปของเธอจึงก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปใครจะรู้กันว่าหลินอวี่ฉิงอดที่หัวเราะออกมาไม่ได้กับซุปและยาที่เหลืออยู่ในหม้อ“นี่คือ…” เจียงชั่นตกตะลึงไป ที่แท้กลิ่นที่ได้ตั้งแต่ลุกขึ้นมาจากเตียงตอนเช้าตรู่ก็คือกลิ่นเหล่านี้!หลินอวี่ฉิงพยายามกลั้นยิ้ม กอ่นจะมองเธออย่างมีความหมาย “หากว่าฉันบอก เธอก็อย่าตื่นเต้นไป”“ตกลงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นคะ?”“นี่คือวัตถุดิบยาจีน” หลินอวี่ฉิงหยิบขึ้นมาสองสามอย่างแล้วอธิบาย “นี่คืออู๋จูอวี๋ อันนี้คือโพลิโกนาทัม เขากวาง เออเจียว เปลือกเต่า…”“ที่เหลือนี้ก็เห็นได้โดยทั่วไป เธอก็คงจะรู้จัก เก๋ากี้ มัลเบอร์รี่ ป๋ายเหอ เทียนตง”เจียงชั่นไม่เข้าใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความสงสัย “ของเหล่านี้มีประโยชน์อะไรคะ? ทำไมกู้หม่างถึงได้ตุ๋นพวกนี้ให้ฉันดื่ม?”“เหล่านี้ใช้บำรุงหยินและไตของผู้หญิง!” หลินอวี่ฉิงระเบิดหัวเราะออกมา “ดีที่เธอยังไม่ดื่มมันไป หากว่าดื่มไปแล้ว รับรองได้เลนว่าคืนนี้เธอจะเป็นเหมือนหมาป่าหิวโหยแน่ กู้หม่างไม่พอมือของเธอหรอก!”เจียงชั่นตะลึงไป ใบหน้าเล็ก ๆ แดงก่ำ

เจียงชั่นตะลึงไป เห็นเพียงฟางจิ่นหยางขวางอยู่ด้านหน้าเธอ เขายิ้มออกมาอย่างน่ากลัว ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชังและดูถูกเหยียดหยาม“เฮ่อ รุ่นน้องตอนนี้ปีกกล้าขาแข็ง มีความสามารถแล้ว! แม้แต่ตำแหน่งของฉันก็ยังจะแย่งเหรอ?”เจียงชั่นไม่คิดโต้เถียงกับเขา ดังนั้นเธอจึงเดินไปด้านหนึ่ง แต่เสียงของฟางจิ่นหยางก็ดังขึ้นข้างหลังเธออีก“คิดว่าจิ้งจอกเฒ่าซุนเถิงต้องการส่งเสริมเธอจริง ๆ เหรอ เขาเพียงแต่ใช้เธอเท่านั้น!”เจียงชั่นหันกลับมามองเขาฟางจิ่นหยางดึงเน็คไทของเขาอย่างไม่อดทน ใบหน้าเต็มไปด้วยความโกรธเคืองเขาเดินช้า ๆ ไปอยู่ข้าง ๆ เธอ เจียงชั่นได้กลิ่นควันบุหรี่ฉุนบนร่างกายของเขา ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกคลื่นไส้“รุ่นน้อง ถ้าเธอชอบตำแหน่งของฉันจริง ๆ ฉันจะยกให้เธอเอง! ทำไมต้องใช้วิธีนี้เพื่อจัดการกับฉันล่ะ”"ฉันไม่เคยอยากได้ตำแหน่งของคุณ" เจียงชั่นมองเขาอย่างเย็นชา "ประธานซุนเป็นคนเรียกฉันไปและพูดว่า..."“มันเหมาะสำหรับคนที่มีความสามารถใช่ไหม?” ฟางจินหยางหัวเราะเยาะ “นั่นเป็นวิธีที่จิ้งจอกเฒ่าหลอกใช้ฉันตั้งแต่แรก!”ดวงตาของเจียงชั่นหรี่ลง และถอยหลังโดยจงใจรักษาระยะห่างจากเขา“หยางเฉ

ดวงตาของกู้หม่างลุ่มลึก จ้องมองเธออย่างเงียบ ๆ ใบหน้าที่เคร่งขรึมของเขาไม่เผยอารมณ์ใดออกมา อารมณ์ที่ซับซ้อนค่อยโผล่ขึ้นในดวงตาลึกของเขาจู่ ๆ เจียงชั่นก็ตระหนักได้ว่า ในระยะนี้เธอทั้งพบปะลูกค้าทั้งค้นคว้าข้อมูลของลูกค้า เขาอย่าได้เข้าใจอะไรผิดเลย...“กู้หม่าง ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น!” เธอรีบอธิบาย “ฉันจะไม่ทรยศต่อการแต่งงานของเราอย่างแน่นอน เมื่อฉันบอกว่าฉันโกหกคุณ ฉันหมายถึง…”เธอหยุดชั่วคราว เลียริมฝีปาก แล้วพูดเบา ๆ “หมายความว่า หากวันหนึ่งคุณพบว่าฉันไม่คู่ควรที่คุณจะใจดีกับฉันขนาดนี้ คุณจะทำยังไง?”กู้หม่างมองไปที่เธอเป็นเวลานานและยิ้มเบา ๆเขาไม่พูดอะไร เขากอดเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างอ่อนโยน แล้วค่อย ๆ ลูบผมยาวของเธอเจียงชั่นแนบหน้าเล็ก ๆ ของเธอเข้ากับหน้าอกหนาของเขา นอนฟังเสียงหัวใจเต้นแรงของเขาเสียงเต้นของหัวใจนี้ทำให้เธอรู้สึกปลอดภัยอย่างมาก“ไม่ต้องคิดมาก” เสียงของเขาต่ำและแหบแห้ง “นอนซะ”เธอหัวเราะ เอามือเล็ก ๆ คล้องเอวเขา แล้วหลับตาลงเบา ๆการนอนหลับคืนนั้นช่างหอมหวานเป็นพิเศษกู้หม่างมักที่นอนคนเดียวอยู่เสมอ คืนนี้เขาจึงไม่ได้นอนหลับ แขนของเขาถูกเจียงชั่นใช้เป็นห

ไม่กี่วันมานี้เรื่องโครงการไม่คืบหน้าไปไหนเลย เจียงชั่นและอันอันทำไม่ได้แม้แต่จะผ่านเข้าไปในประตูของตระกูลไป๋ซื่ออันอันจึงมีสีหน้าที่ท้อแท้เล็กน้อย ก่อนจะนั่งยอง ๆ ริมถนนด้วยความเศร้าสร้อยความร้อนจากพระอาทิตย์ที่กำลังแผดเผาพื้นผิวโลกต่างก็ทำให้ผู้คนมีความรู้สึกโกรธเคืองและลุกเป็นไฟได้ง่าย ๆเจียงชั่นจึงยื่นขวดน้ำให้เธอ พลางยิ้มเบา ๆ “เที่ยงแล้วเราไปหาอะไรกินก่อน แล้วค่อยกลับมาอีกทีตอนบ่ายนะ”“มันไม่มีประโยชน์หรอกเจียงชั่น” เสียงของอันอันหม่นลง “ฟางจินหยางคงไม่ได้โกหกเราหรอก ตลาดในเมืองเฉิงหยางเข้าไปได้ยาก เรามาที่นี่กันหลายวันแล้ว อย่าว่าแต่เห็นหน้าคุณไป๋เลย แม้แต่ลูกน้องคุณไป๋สักคนก็ยังไม่เจอด้วยซ้ำ”“ฉันว่าเราควรกลับได้แล้วล่ะ...” อันอันพูดต่อ “ขืนเป็นแบบนี้ต่อไป ฉันเองก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลากี่เดือนหรือกี่ปีกันแน่”“อย่าท้อไปเลยน่า!” เจียงชั่นยังคงมองโลกในแง่ดี “เธอขายมาได้ตั้งสองปี ไม่มีธุรกิจไหนปิดดีลได้ในเร็ววันหรอกนะ ตราบใดที่ยังมีแผนการขายที่ดี เราก็ยังคงมีโอกาสที่จะทำสำเร็จ ยอมรับแล้วเดินต่อเพื่อฝันที่ใหญ่ขึ้นยังไงล่ะ!” “แล้วไหนล่ะโอกาส?”ทันทีที่อันอันบ่นจบ รถหรูสีด

“คะ คุณ ไม่ได้จำผิดคนใช่ไหมคะ?”หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ เจียงเหยาก็เอ่ยอย่างไม่พอใจ“จะเป็นเธอได้ยังไง?”“แล้วคุณชื่อเจียงชั่นหรือเปล่า?” ชายคนดังกล่าวเอ่ยถามด้วยแววตาเย็นชา “ถ้าคุณไม่ใช่คุณเจียงชั่น ก็อยู่เฉย ๆ”“คุณ...”“ที่นี่คือพื้นที่ของตระกูลหมิงหวง” เขาเอ่ยอย่างสงบ “ใครควรได้รับเชิญหรือไม่ได้รับเชิญเข้าไปในงานเป็นการพิจารณาของผมคนเดียวเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาเตือน”ใบหน้าของเจียงเหยาแดงเถือกด้วยความโกรธ มุมปากอิ่มกระตุกและไม่เอ่ยอะไรออกมาอีกสักคำหยางจวนและเจียงหมิงหยวนต่างก็มองหน้ากันอย่างสับสน เพราะรู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังผิดปกตินั่นก็คือเจียงชั่น! ลูกสาวนอกสมรสแบบเธอมีคุณสมบัติอะไรมาปรากฎตัวในโอกาสแบบนี้!“คุณเจียง” ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาเจียงชั่นและพยักหน้าด้วยความเคารพ “กรุณามากับผม”หัวใจของเจียงชั่นเต้นรัวราวกับมีสายฟ้าฟาดลงมา สมองของเธอที่วุ่นเริ่มว่างเปล่า“คุณคะ คุณ..น่าจะกำลังเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?” เธอเอ่ยถามอย่างแผ่วเบา “ฉันไม่ได้มีจดหมายเชิญแล้วก็ไม่ได้มาที่นี่เพื่อที่จะร่วมงานเลี้ยงหรอกนะคะ ฉันแค่อยากจะส่งข้อมูลบางอย่าง..”“คุณเจียง คุณมากับผมก่