All Chapters of Loving My Brother: Thrale’s Stupidity : Chapter 21 - Chapter 30

Thrizel's POVSobrang tahimik ng aking kwarto nang magsalita si kuya. "Thrizel." Humarap ako sa kaniya. Nagulat ako dahil nakatingin ito sa akin. Hindi ko mabasa ang kaniyang nasa mata, anong gusto niyang iparating?"K-Kuya, bakit po?" Utal kong tanong dito.Napatingin ako sa kamay niyang ngayon ko lang naramdaman na nakahawak sa aking braso. Tinitigan ko siya sa kaniyang mga mata, aaminin kong ngayon ko lang ito natitigan nang matagal.Maya-maya lang ay lumuwag ang hawak niya. Pinilig niya ang kaniyang ulo at umayos ng upo. "Are you not yet sleepy?"Hindi ako sigurado sa kaniyang tinanong. Alam kong may iba pa siyang gustong sabihin sa akin. Hindi ako sumagot, tiningnan ko siya sa mga mata muli ngunit pilit niyang iniiwas ang kaniyang paningin. Nagtaka ako dahil napahilamos siya ng kaniyang mukha, parang problemado."Spill it." Kalmado kong sabi. "Anong problema?""You.""What do you mean ako?""No, I mean." Nangunot ang kaniyang noo, sinuri ako nito. "Bakit may-argh, fuck!" Huminga

Thrizel’s POVMag-isa akong naglalakad sa hallway. Papunta sa aking silid-aralan, malayo pa ang aking lalakarin dahil nasa ibang edipisyo ako. Inutusan lang naman ako ng guro na nasalubong ko kanina. Angas ‘no? Puro pa ako pagtatanong sa mga estudiyante dahil hindi ko talaga alam. Hindi makapal ang mukha ko para gawin iyon nang paulit-ulit. Kaya sa susunod, ayoko nang sumunod.Pero may isa pa, ramdam kong kanina pa ako sinusundan ng lalaking ‘to. Pamilyar ang kaniyang mukha pero hindi ko maalala kung anong pangalan niya, ano bang kailangan nito sa akin? Para malaman, nang paliko ang daan, mabilis akong pumunta roon. Tumayo ako ng tuwid at handang harapin ang lalaki, nagcross arm pa ako. Hindi ako nagkamali, sa mismong harap ko ito napahinto, nakaharang ako sa kaniyang daan."Anong kailangan mo, Phryx Recas?" Naalala ko ang kaniyang pangalan nang makita ko ang kabuohan ng kaniyang mukha. Yeah, tama si kuya, gwapo nga ito ngunit walang ka-ayos ayos. Ang suot na uniporme ay lukot lukot.

Thrizel’s POV"Kailan pa naging ganito ang oras ng uwi ng babae, Thrizel?" Napatigil ako sa paglalakad nang makita kong naka-abang si kuya sa main door namin. Kung titingnan, kanina pa siya naghihintay.Wala akong naging salita. Dire-diretso lang akong naglakad papasok ngunit bigla ako nitong hinawakan sa pulsuhan. Alam kong gagawin niya iyon kaya hindi na kataka-taka sa akin."I’m asking you." Matigas pa nitong dagdag. Ewan, nang makarating kami sa bahay bigla akong nawala sa mood. Parang bumigat ang pakiramdam ko.Humarap ako kay kuya, walang gana akong sumagot dito. "I’m tired, I’m going to sleep.""You have not eaten yet!" Pigil niyang sigaw. Sabi ko ay pagod ako, mas lalo tuloy bumigat ang aking pakiramdam sa panenermon niya."I’m not hungry." Muli akong naglakad. Sumunod siya sa akin pero hinayaan ko nalang. Nang papasok ako sa aking kwarto, tiningnan ko siya. "Papasok ka rin ba?""Yes, kaya kong pumasok sa kwarto mo."Nangunot ang aking noo. "I’ll take off my clothes, I’ll take

Thrizel's POVAlam kong si Mr. Valle ang nagtext n’on. Nasalisihan niya ako kanina, ni hindi ko man lang naramdaman na nakuha nito ang aking telepono. Gusto niyang makipaglaro, iyon lang ang ibig sabihin. Hindi ako marunong sa mga ganito pero kaya kong gumanti, hindi ko siya masyado kilala kaya hindi ko alam kung ano bang kahinaan nito. Napapatanong nalang ako sa aking sarili kung dapat ko ba itong pagtuonan ng pansin o hindi? Tsk.Natapos ang aking klase. Lumabas na kaming dalawa ng room ni Amira. Maglalakad na sana kami nang magtanong si Kier."Uhm, saan kayo? I mean, alam niyo naman kung paano umuwi, right?" Lumapit yata siya para alamin kung sasabay ba kami sa kaniya pauwi. "Ah, yes." Sagot ni Amira dito."May dadaanan pa kasi ako, ingat sa inyong dalawa." Ngumiti muna siya bago umalis.Nagsalita si Amira. "Ikaw talaga, hindi ka talaga palakaibigan, hmp."Sinagot ko siya habang naglalakad. Hinatak ko na ang kaniyang kamay. "Bakit naman kailangan kong maging palakaibigan? Hindi na

Thrizel’s POVDumating ang uwian. Laking pasasalamat ko naman doon dahil kanina pa ako buryong-buryo sa klase. Tiningnan ko kung saan nakaupo si Blue, wala akong nakitang pigura niya. Ano nalang ang ipapaliwanag nito sa kaniyang mga guro dahil sa pagliban niya sa apat na asignatura? Tsk.Hinatak na ako ni Amira palabas ng silid. Naglakad na kaming dalawa ngunit huminto ako at nag-isip. Taka pa akong tiningnan ni Amira, ang mga tingin ay nagtatanong kung bakit ba ako huminto."May pupuntahan lang ako." Sabi ko sa kaniya. "Tara?" Walang naging angal si Amira, sumunod nalang ito sa akin. Kahit naman kasi saan ako pumunta nakasunod talaga itong si Amira sa akin. Bawat estudiyanteng nadadaanan namin ay tinatanong ko dahil hindi ko alam kung saan ang patungo papunta roon. Tumitingin din si Amira sa mapa ng paaralan. Salamat naman, hindi kami naligaw sa pangalawang pagkakataon.Pumunta ako sa detention room. Binuksan ko ang pinto, bumungad sa akin si Blue na nakaupo sa sahig na nag-iisip. S