บททั้งหมดของ THE BRIDE OF TWO BILLIONNAIRES: บทที่ 41 - บทที่ 50

Chapter 41 “Take this para kay Tita.” Kinuha ko ang ibinigay niyang mga pagkain. “Kung nandiyan siya let me know para kausapin ko siya at makahingi ako ng dispensa ha?”“Paano yung mga gamit ko?”“I’ll take them na lang. Babalik ka naman dito hindi ba?”“Oo nandiyan man o wala si Nanang.”“Okey then dito na lang muna ako.”“Oyy Khaye! Galit na galit ang Nanang mo? Bakit daw hindi ka umuwi kagabi?” sigaw ng kapitbahay namin pagakabukas ko pa lamang at pababa ako sa sasakyan ni Jinx. Napatingin tuloy si Jinx sa akin.“E, paano uuwi eh inuwi na nga ng mayamang lalaki,” sagot ng tsismosa naming kapitbahay. Hindi na lang ako umimik ngunit ngumiti ako sa kanila.“Ang ganda mo sa suot mo Khaye. Baka naman may kapatid ‘yan. Yung sinasabi ko sa’yo, ireto mo naman ang anak ko oh, si Budang.”Hindi na lang ako sumagot.Tinungo ko an gaming bahay bitbit ang bigay ni Jinx. Pumanhik ako sa bahay. Nasa dulong hagdan na ako nang biglang may sumipa sa akin. Dahilan para mahulog ako sa hagdanan.“Mala

CHAPTER 43 “Wala ho. Si Nanang naman e, kung anong pinagsasabi.”“Bakit masama ba?”“Bakit naman namin gagawin ho iyon?” hindi ako makatingin kay Nanang ng diretso. “Tumingin ka sa akin at sabihin mo sa akin na wala kayong ginawa.” Napalunok ako. Kailangan kong manindigan na wala. Tumingin ako kay Nanang para sabihing wala kahit sa loob-loob ko ay kinakabahan ako. “Wala ho. Wala kaming ginawa.” “Mabuti naman. Ako ha, nagtitiwala ako sa’yo Khaye. Huwag na huwag mong sirain ang tiwala ko sa’yo.”“Anong mga ‘tong dala mo?”“American breakfast ho. Ipinagtabi kayo ni Jinx.”“May Americano sa kanila?”Kahit pinigilan ko ang sarili ko e natawa pa rin ako.“American breakfast ko. Agahan ng mga Americano.”“Oh di ‘yon nga. Bakit mag-aagahan ng Americano.”“Basta agahan lang ho ‘yan. Agahan ng mga mayayaman. Wala hong Americano sa kanila, Nang.”“Ikaw, tinatanong kang maayos tumatawa ka.”“Kainin na lang ho ninyo ba

Chapter 45 Dala ko ang aking mga ibebenta ay nagtungo ako sa bayan. Naglagay na rin ako ng pamalit kong damit. Iniisip kong kay Ate Precious na lang ako magpalit ng damit. Sana siya pa ang may pwesto doon. Sana maalala pa niya ako.Si Nanang naman ay piumunta sa bukid at maghapon ang tanggap niyang trabaho. Nagbaon na rin siya kaya alam kong pwede akong umuwi ng kahit hapon na. Kailangan lang na mas mauna akong makarating sa kanya sa bahay. Nang makarating ako sa tapat ng saloon ni Ate Precious ay sarado pa. Matagal na siyang hindi ko nakikita. Bata pa ako noon pero tandang-tanda ko pa rin ang mga naitulong niya sa akin. Siya ang nagturo sa akin kung paano magsulat ng pangalan ko at magbilang. Tinulungan rin niya akong bumili ng aking pangangailangan. Inilatag ko ang mga paninda kong gulay. Kailangang maibenta ko lahat ng ito bago pa man masundo ako ni Jinx. Kokonti na lang ang paninda ko nang naisipan kong i-text na si Jinx kung nasaan ako. Alas otso n

CHAPTER 47Bubuka pa lang sana uli ang bibig ng Daddy ni Jinx nang biglang sumingit si Jyles, ang pinsan ni Jinx.“Tito ako na ho. Ako na ho ang bahala sa girlfriend ni insan.”Huminga ng malalim ang Daddy ni Jinx. Halatang pinipigilan lang niya ang sarili niyang magalit.Huminga ako ng malalim. Nanginginig.“Khaye, anong yung ginawa mo?”“Tumulong. Mali ba ang tumulong sa pagliligpit? Sa amin kasi uso ang bayanihan.” Huminga siya ng malalim. Tumingin sa paligid saka siya tumingin sa akin.“Alam ko, ganoon sa inyo. Ganoon rin naman sa amin. Kasi ako, I mean, kaming pamilya ang parang pinakamahirap sa lahat sa kanila kaya bihira akong um-attend ngganito. Kung hindi lang kay Jinx, wala ako dapat dito ngayon. Pero Khaye, kahihiyan sa kanila na bilang bisita ay gagawa ka ng trabahong nakalaan sa mga katulong lang. Guest ka rito at hindi binayaran para maghugas ng pinggan. Okey lang sana kung parang bisita ka lang na hindi girlfriend ni Jinx. Kaya lang kasi girlfriend ka ng anak nila, girl

Chapter 49“Patawarin mo ako Nang. Hindi na ho mauulit.” Humihikbi na ako. Alam ko sa sarili kong mabigat ang kasalanan ko kay Nanang. “Hindi na talaga mauulit dahil mula ngayon, hindi na muna kayo maaring magkita ni Jinx. Hindi na kita papayagang umalis ng bahay na hindi ako kasama maliban na lamang sa pagpasok mo sa paaralan. Bahay paaralan ka lang. Bibilinan ko ang mga kapitbahay na titignan-tignan ka sa school kung kasama mo o nakakausap si Jinx dahil kung magmamatigas ka, itigil mo na lang ang pag-aaral. Kalimutan mo na lang ang pangarap mong makatapos. Mag-asawa ka na lang kung gusto mo kaysa ganitong niloloko mo lang ako.”“Sige po. Huwag na rin ho kayong mag-alala kay Jinx. Magbabakasyon po silang buong pamilya sa mga bakasyunan sa Pilipinas saka sila babalik ng America. Ibig sabihin Nang, ito yung huling araw na magkasama muna ako. Matagal ho siyang hindi ko makikita.”Huminga ng malalim si Nanang. Tinignan niya ako. Sandaling katahimikan. Pumunta sa kusina. “Kakain k aba o