Chapter 21 “Huwag na, baka magalit lang sina Nanang at Tatang. Hindi kasi pa nila alam ang tungkol sa atin e.”“Sabihin mo kaklase mo ako.”“May kaklase bang magbibigay ng ganito karami?”“So anong gagawin mo diyan? Hindi mo iuuwi?”“Iuuwi naman kaso nga kung di ka sasama ako lang ang mapapagalitan at hindi ikaw.”“Bakit ka naman nila pagagalitan?”“Hindi ko alam kung paano sagutin ang sinabi mong ‘yan. Mahirap ipaliwanag.”Huminga siya ng malalim. “Hindi naman pwedeng forever mo na lang akong itatago sa kanila.”“Hindi kita itatago, bigyan mo lang muna ako ng sapat na panahon.”“Okey, alright.” “Sorry ah kung hindi pa kita kayang ipakilala kina Nanang at Tatang ngayon.”“Okey lang. Naiintindihan ko.”“Salamat sa pag-iintindi at salamat sa lahat ng ito.”“You’re welcome at mahal na mahal kita.”Bigla siyang lumapit at hinalikan niya ako sa labi ko. Hindi na ako nakaiwas. Napapikit na lang ako.“Khaye! Anong ginagawa mo?” boses ni Nanang iyon mula sa malayo. Mabilis ang

CHAPTER 23Ako ang nahihiya sa ginawa ni Nanang na pagpapahiya sa akin. Mabilis ang ginawa kong paglalakad. Hanggang sa hindi ko na nakita pa si Nanang. Malayo-layo na rin naman ang aking nilakad at doon, sa silong ng isang malaking puno ko iniiyak ang lahat ng sama ng aking loob. Tinatanong ko ang aking sarili kung bakit hindi ako magawa ni Nanang na mapagkatiwalaan. Bakit hindi lagi niyang inihahalintulad ang sarili niya sa akin.Hanggang sa biglang may nagbusina. Inayos ko ang aking sarili ngunit nakita na ni Jinx na umiiyak ako. Tinanggal niya ang kanyang salamin at nilapitan ako. Tumabi siya sa akin. Huminga ng malalim bago siya nagsalita.“Isusuko mo ba ako tulad ng sinasabi ng Nanang mo?”“Hindi ko alam.”“Hindi mo alam. Ibig sabihin may chance na bibitiwan mo nga ako.”“Gulung-gulo ako. Ang tanging alam ko lang ay mahal kita. Mahal na mahal kita.”“Kung mahal mo nga ako di ba dapat ang sagot nang tanong ko kanina ay hindi. Khaye kahit anong mangyari ipaglalaban kita pero hindi

Chapter 25Kung maari ko lang sanang iwasan kinaumagahan sina Jinx at Jasyon ay ginawa ko na ngunit naroon na ako. Kailangan ko na lang harapin ang bunga ng aking ginawa. Kakausapin ko si Jayson sa huling pagkakataon saka ko isusunod si Jinx para sabihing wala na kami ni Jayson. Ngunit hindi ko mahagilap si Jayson. Si Jinx ang nakita ko kaya napagdesisyon kong sabihin ang plano kong hiwalayan na rin si Jayson para matahimik na kaming tatlo. Kahit pa anong iwas niya sunud pa rin ako ng sunod sa kanya na parang tanga.“Ano? Bakit ka ba sunod ng sunod?”“Gusto ko ngang maayos tayong maghiwalay muna.”“Talaga? Aayusin mo ang alin? Tayo na muli at bukas makalawa, susuko ka na naman. Paasa ka e.”Hindi ako makasagot. Hindi ko pa rin kayang sabihin na babalikan ko siya agad kapag maghiwalay na kami ni Jayson. Hindi din naman kasi ganoon kadaling aminin dahil may mga nakakarinig sa amin.“Hindi ka makasagot di ba? Minahal kita, pinagkatiwalaan. Ipinakita ko sa’yo yung totoong ako. Sana naman

Chapter 27“Ayaw mo bang nandito si Jinx? Kasi kung ayaw mo, pwede pa naman siyang umuwi.”Nagkatinginan kami. Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko. Kahapon hindi naman kami okey. Akala ko nga tuluyan na kaming magkahiwalay kaya nagugulat pa rin ako. Mahilig nga talaga siya sa surprise.“Uy ano ba Kasmine, kinakausap kita. Paggagapasin mo ba ‘yan o uuwi na lang.”“Siya po. Kung okey naman sa kanyang maggapas e di…”“Aarte-arte ka pa kasi e. Dahil sa kakulitan niya at dahil ilang araw ko nang nakikita na malungkot ka kaya pumayag na rin lang ako.”“Totoo Nang? Pumapayag ka na?” garalgal ang boses ko.“Oo ‘nak. Naisip ko, baka iba ang kapalaran mo sa akin. Baka naman iba ang magiging kuwento ng buhay mo. Isa pa, huli na para ilayo pa kita. Nagmamahal ka na. Nagmamahalan na kayo. Ano pang silbing protektahan kita sa sakit kung iyong pilit kong pagpapalayo sa inyo ay nasasaktan ka na. Pumapayag na ako sa inyo dahil nakikita ko naman na mahal ninyo ang isa’t isa. Sana lang ay marunong k

Chapter 29Lalo ko pang inigihan ang pag-aaral kahit pa sabihing may kasintahan na ako sa murang edad. Gusto ko kasing ipamukha sa lahat na kahit sa tingin nila ay naging two timer ako ay maliit lang iyon na bahagi ng aking kabuuan ko. Oo nga’t nagkamali akong pagsabayin ang dalawang lalaki, ngunit lumabas rin naman ang katotohanang ako ang biktima at hindi si Jayson. Saka kahit siniraan ako ng siniraan ng gagong lalaking iyon, ang katotohanang ako at ako lang ang tanging nagbibigay ng karangalan sa aming paaralan ay isang tagumpay na sampal sa lahat. Hindi nila ako matitibag. Oo mahirap lang ako ngunit palaban at matalino. Sa mga oras na marami sa aking chismis na kumakalat, mga mapanirang sabi-sabi at pang-aaway ng mga taong inggit, naroon si Jinx na patuloy na ipinapamukha sa lahat na nagmamahalan kami at wala sinuman ang makapagtitibag. Mamatay lang sila sa inggit.Pinabayaan na rin lang ni Nanang na dalawa-dalawin ako ni Jinx na may mga dalang kung anu-ano. Hindi ko alam kung nat