ONE NIGHT STAND WITH A CEO のすべてのチャプター: チャプター 121 - チャプター 130

Marami ang sumalubong sa kanya pagbaba niya ng entablado. Kinamayan siya. Niyakap ng ibang managers na siya mismo ang nag-aaprove noon ngunit hindi niya sila nakausap o nakamayan man lang. Palapit nang palapit na siya noon kay Diane ngunit bigla na lang itong tumayo at tinungo ang pintuan. Nagkatinginan silang magpinsan at hinayaan niyang si Sackey na lang ang sumunod kay Diane. Hindi pa siya makakaalis doon nang hindi niya nakilala ang lahat at mapasalamatan ang team na tumulong para marating ng The Partners ang tagumpay.Paikot-ikot si Diane sa harap ng Hotel habang hinihintay niya ang kanyang sasakyan. Pinipigilan na niya ang sariling hindi maluha. Gusto niyang sumigaw, humagulgol sa tindi ng emosyon na kanyang nararamdaman. Bakit ginawa sa kanya iyon? Hindi niya alam kung niloko siya? Hindi nga niya maintindihan ang nararamdaman. Nakakalito ang mga pangyayari, nakakawala ng katinuan ang kanyang mga nalaman. Ano itong ginawa sa kanya?Nang nakita niya ang kanyang kotse ay sumakay s

Sinadya ni Gerald na dumaan na muna sa lansangang iyon. Bago siya aalis papuntang ibang bansa ay gusto niyang balikan ang sandali kung paano siyang nagmahal muli. Gusto niyang sariwain kung paanong binasag ng isang batang Diane ang makapal na kamanhidang ibinalot niya sa kanyang puso. Ito lang pala ang mapapala niya pagkatapos niyang sumubok muling isugal ang katahimikan nito, ang muling mabigo at ang masaktan ng paulit-ulit. Bumunot siya ng malalim na hininga. Pinagmasdan niya ang hawak niyang rosas. Hinding-hindi na siya muli pang hahawak at maghahandog nito, hinding-hindi na siya magmamahal nang hindi na rin siya masasaktan pang muli ng ganito. Lalayo na muna siya at iiwan niya sa lansangang ito ang lahat ng sakit at kabiguan niya kay Diane. Dito nagsimula ang lahat at dito din matatapos.Nang dumaan sa tabi niya ang isang kabataang hindi pinalad makapuwesto sa jeep ay muli niyang naalala ang dalagita lang noon na dahilan kung bakit siya muling narito pagkaraan ng ilang taon. Gano'

"Salamat baby ko." Hinalikan ni Gerald ang pisngi ni Diane. "I-cancel ko na ang travel ko abroad. Hindi na ako lalayo. Gusto ko ring makilala ang mga kapatid mo. Makabonding man lang sila kahit ilang oras lang sa probinsiya."Napangiti si Diane sa narinig niya. Nagkakatotoo na lahat ang pangarap niya kaya niya pinupog ng halik ang mukha ni Gerald pagkatapos nitong sabihin iyon."Sige na, magpahinga na muna tayo. Marami pa tayong aayusin bukas." bulong ni Gerald kay Diane at muli silang naghalikan. Ang mainit na halikang iyon ay nauwi sa isa namang mainit na pagniniig. Namiss nila ang isa't isa. Walang batas na nagbabawal na ulitin muli nila ang sarap ng kanilang pinasaluhan. Ilang taon ding hanggang pangarap lang nila iyon pinagsaluhan at ngayon ay sagad-sagarin na nila ang makatotohanang pag-iisang muli.Iyon na ang pinakamasayang pagmulat ng kanilang mga mata. Naunang nagising si Diane. Nakaunan pa rin siya sa bisig ni Gerald. Hindi siya nito tinakasan. Ginising niya ng halik ang ma

"Maaring dinukot si Marcus. Nakita ko ang bisikleta niya sa masukal na kalye.”“Ano! Ate paano ‘yan! Anong gagawin natin?”“Magdasal tayong hindi siya sasaktan nang kung sinuman ang gumawa nito. Hindi na kayo mga bata para maglihim pa ako sa inyo sa tunay na sitwasyon. Kayong dalawa, hindi rin ligtas ngayon kaya nga paulit-ulit kong sinasabi sa inyo na mag-ingat." Bumuntong hininga muna siya bago nagpatuloy. "Nandito na 'to kaya wala na tayong magawa pa kundi ang magtulungang lagpasan ito bilang isang pamilya.""Pero ate bakit? Anong naging kasalanan natin sa ibang tao?""Hindi ko alam Marian. Hindi rin naman kasalanan sa tingin ko ang magmahal ngunit bakit sa tuwing pinaninindaigan ko ang pagmamahal ko, sana naman laging may nangyayaring ganito.""Ibig bang sabihin, may kinalaman ito sa'yo? Pero ate, bakit kami nadadamay? Anong kasalanan ni bunso?" si Marvie ang nagtanong."Hindi ko rin alam kung bakit basta sa ngayon, makinig na lang muna kayo sa akin. Huwag na kayong lumabas pa. Ha

Pinalibutan na siya nina Sackey, Diane at Marvie.Humahagulgol lang si Marcus. Hindi ito makapagsalita dahil pa rin sa tindi ng trauma na pinagdaanan niya. Marami siyang gustong sabihin ngunit hindi niya alam kung paano niya sisimulan. Iniwan na lang siya bigla sa hindi niya alam kung saang lugar. Kinalagan lang siya sa kamay at siya na ang nagtanggal sa ipiniring sa kanya at sa nakatali sa kanyang mga paa. Tinanggal din niya ang packing tape sa kanyang bibig at tainga. Lakad-takbo siyang lumayo doon hanggang sa naapuhap niya ang kanyang cellphone sa kanyang bulsa. Ang ate Marian niya ang tinawagan niya dahil natatakot siya sa Ate Diane niya."Ate, hindi siya sumasagot. Umiiyak lang siya." si Marian.Kinuha ni Diane ang cellphone sa kamay ng kapatid niya at siya ang kumausap sa kanilang bunso."Marcus, ang Ate Diane mo ito. Huminga ka nang malalim. Relax lang okey? Sabayan mo ako, hinga...buga...hinga...buga... Nandito ang ate, sabihin mo kung nasaan ka para sunduin ka namin.""Ate...