บททั้งหมดของ SECRETLY IN LOVE WITH YOU : บทที่ 91 - บทที่ 100

Lorelei “Babe gusto kitang makausap. Please naman, kausapin mo naman ako. Alam kong galit ka ngayon, dahil sa naabutan mo, but please, babe. Believe me. Bago ako matulog kagabi wala si Gretchen, dito sa condo unit ko. Mas gusto kong magalit ka sa akin kaysa ganiyan na tahimik ka. Saktan mo ako tatanggapin ko basta kausapin mo lang ako,” pakiusap ni Matthias, sa akin ngunit nanatili akong bingi.May kumatok sa pinto. I'm sure si Lolo ‘uon dahil si Daddy, hindi pa lumalabas. Pinanonood kami ni Matthias. Kanina pa si Gretchen, nauna sinunod ang utos ni Dad, pero itong Matthias, sadyang matigas ang ulo kanina pa napra-praning eh, wala akong ganang kausapin siya. Sobra akong naiirita sa itsura niya lalo na may pasabunot ito s kanyang buhok. Naiirita akong tingnan siya.Pagkatapos ng katok sa pinto bumukas iyon. I didn't guess wrong dahil sumungaw si Lolo, na madilim ang mukha nito pareho kaming binigyan ng malamig na tingin ni Matthias.“Talaga bang balak mo kaming pag-antay sa labas ni G

LoreleiPaglabas namin ni Regina sa entrance ng hotel doon ako sobrang napasibi. I thought I was brave enough to face him. Na kaya ko siyang ignorahin ngunit hindi pala.Bumaba si Darvin sa kotse nito at lumapit sa amin ngunit naka suot ito ng shade at sumbrero upang ‘di makaagaw ng atensyon lalo na’t nasa public place kami. May iilan din kasi mga paroo't parito mga guest sa hotel. Nagi-ingat lang si Darvin na dumugin ng mga tao.“Lorelei, what happened?” aniya ng nasa harap na namin siya ni Regina.Si Regina ang sumagot dahil patuloy akong mahinang umiiyak nang nakayuko.“Iyong Matthias niya. Aba'y sadista talaga ang gagong lalaking ‘yon, sarap basagin ang bayag noon. Naisip pa talagang dumalaw rito at ewan anong pakay, bakit naisip kumain sa dami namang lugar na p'wedeng puntahan dito pa sa hotel nagpunta.“G-girl s-sorry umiyak ulit ako,” wika ko kay Regina.“Nah! Palagi naman kapag tungkol d’yan sa Matthias mo,” irap nito sa akin. “Ang hudas na ‘yon gusto lang i-display ang Gretch

Lorelei “Zanelle, anak ‘wag akyat baba baka magalit sa kabilang upuan,” saway ko sa anak kong natutuwa sa ginagawang pabalik-balik sa pag-akyat baba sa katabi kong bakanteng upuan.“Mama, Zael weh be kayeful,” aniya sa akin. Napatampal ako sa aking noo. Ayan naman po ang energetic kong anak hindi talaga mapakali.Sinubukan ko pa hawakan sa laylayan ng damit niya subalit tinatanggal lang ang kamay ko. Nakabantay na lang ako baka kasi magkamali ng pagbaba baka malaglag sa upuan.“Ma'am pasensya na po sa istorbo,” wika ko na lang sa may-edad na babaeng katabi ng upuan na pinaglalaruan ni Zanelle.“Walang problema Hija. Gano'n talaga ang mga bata malikot at makulit,” aniya.“Sobra po,” nakangiti kong sagot sa kaniya.“Ilang taon na ba siya?” tanong din ng may-edad na babae.“Fifteen months po,” wika ko.“Isang taon pa mahigit pero ang bilis ng maglakad ano, hija? Tsaka madaldal na,”“Opo. Nasanay sa province hindi pa siya nag birthday ng isang taon, naglalakad na siya,”“Kaya pala. Lalo n

Lorelei“Girl, diba si Helena Marie iyang kausap mo kanina?” tanong agad ni Regina, sa akin ng mga kalahating oras na ang nakalipas nasa boarding house na niya kami.Nagpapahinga na kami sa sala nanood ng TV, subalit hindi ko maintindihan ang palabas na drama afternoon hindi kasi ako mahilig manood kahit noon wala pa akong anak.Inaantay kasi namin na dumating si Darvin. Lumabas kasi kanina lang inutusan ni Regina, bumili ng meryenda at ulam para sa aming hapunan.Nakatulog si Zanelle, nasa b'yahe pa kami. Kaya pagdating sa bahay ni Regina, hindi ko na ginising ang anak ko iwas iyak ng bata.Kapag bitin kasi ito sa tulog iiyak lang si Zanellle, mahirap patahanin kung hindi si Tatay ang kakarga rito.Wala ang Lolo niya kaya mahihirapan ako, hinayaan ko munang magsawa sa pagtulog kasi maaga pa naman aantukin pa ito mamaya pagsapit ng gabi.“Lorelei! Hindi ka na sumagot,” ulit ni Regina.Bumuntong hininga ako. Tapos ay tumango.“Waahhh…paktay kang bata ka. Panigurado sasabihin niyon sa m

MatthiasI was busy signing papers at my table when the intercom rang on my secretary's line. Kahit ayaw ko iyon sagutin napilitan ako baka importante ang sadya ng aking sekretarya.“Yes Ms. Kathleen,” malamig kong kausap sa kaniya.“Sir nasa labas po ang lolo n'yo gusto raw po kayo makausap,” sabi nito tila alanganin. Dahil siguro pangatlo ko na itong nasigawan simula kaninang umaga.“Tell him I'm busy,” iyon lang sabay tinapos ko na ang tawag ni Kathleen. Narinig ko pa ang pahabol niyang sinabi ngunit hindi ko na pinakinggan.“Pero Sir, pangalawang balik na niya ito. Kanina po kasi wala ka," narinig kong saad niya sa akin bago ko tuluyan ibaba ang tawag.Pang-ilan ko na ba itong sekretarya sa loob ng two years. Pang walo, pang siyam, pang sampu? Ah, hindi ko na mabiling dahil lahat hindi nagtatagal sa aking kasungitan.Ito na ang tumagal sa akin. Iyong mga nauna sa kaniya, masigawan ko lang, iiyak na. Sabay resign kinabukasan. Kapag hindi isang buwan, isang linggo, minsan pa nga isa