Lorelei“Regina kabado ako,” bulong ko sa kaibigan ng nasa tabi kami ng booth sa kinabibilangan kong pub house. Nakatayo kami nag-aantay ako ng iskedyul ko para sa book signing ko sa bawat bibiling reader na gusto ng signature galing sa akin or dedication.“Bakit naman?” aniya. Nilalaro ang kamay ni Zanelle kapagkuwan binibiro ang anak ko na kakagatin. Kaya lang wala na ‘ata energy ang anak ko dahil simpleng tawa lang ang tugon sa Ninang niya.Hindi natuloy sumama si Ricky, may biglaan na meeting sa office nito. Pero sabi nito hahabol kung may time pa at itutuloy namin ang pamamasyal. Darvin also had a sudden taping. Kaya dalawa lang kami ni Regina ang nagpunta.Ang anak kong si Zanelle, kinarga ko na ngayon. Kanina pa kasi ako naghahabol sa pagiko-ikot nito sa mga book stand.Natatakot akong baka bumasag at ito ay madagan dahil inuuga nito ang bawat mga stand na madadaanan. Na-amazed siguro ang anak ko first time niyang makapasyal ng ganitong lugar puro books ang makikita.Sa Samar ka

LoreleiNapako ang tingin ko kay Matthias ng may galit niya akong tawagin. Kung hindi ko lang ito kilala matatakot ako sa galit na nakalarawan sa kanyang mata.“Sorry…” tangi kong nasabi. Naglaban kami ng titigan ni Matthias. Hindi ko nga napansin nasa harapan ko na ang anak kong nakakunot noo at palitan kami ni Matthias na tiningnan.Nakalapit na pala si Zanelle sa amin, kung hindi pa hinila ang laylayan ng suot kong dress, hindi ko namalayan nasa harapan ko na pala ito.“Mama, tino siya?” nagtataka tanong ni Zanelle sa akin, ngunit kay Matthias ito humarap at nag-angat ng tingin sabay ngiti sa hindi pa niya nakikilalang ama.Napalunok ako dahil lalong namula ang mata ni Matthias, ng ngitian siya ni Zanelle.Buti hindi napansin ng anak ko ang tension namagitan sa amin ng ama niya bago ito dumating. Masyado pa naman itong palatanong sa edad niya akala mo matanda kung makapag observe sa nakapaligid sa kanya.“Hi po, wapo mo po,” wika pa nito kay Matthias.Mahinang tumawa si Matthias pag

Lorelei“Besh, paalis na kami,” bungad ko sa nakapikit ko pang kaibigan ng aalis na kami ngunit pumasok muna ako sa kwarto niya upang magpaalam.“Bye ZanelleLa, ingatan ang puking-king baka lumuwag ang garter.”“Tada! Anong kala mo sa akin marupok?”“Kunwari na lang hindi ko narinig. Siya alis na inaantok pa ako at pakisara ng mabuti ang pinto kapag lumabas.”“Yes madam. Wala ka bang date?”“Wala, pero dito matutulog si Darvin mamaya, diba hindi kayo uuwi ni Zanelle?”“Tapos ako ang sinabihan mong ingatan ang puri ikaw pala ang dapat na mag-ingat.” inismiran ko siya.Tumawa lang ito at nag wave ng kamay talaga pinaalis na ako.Tahimik lang ako habang nasa biyahe kami patungo sa bahay nila Matthias. Silang mag-ama lang ang nagpapalitan ng salita kahit nagmukha naming driver si Matthias.Kalong ko si Zanelle pero maya't maya ito baba sa akin at umupo sa tabi ko.Kaya pala kanina nakapasok si Matthias, kasi nagising si Regina sakto pagdating nito sa apartment ng kaibigan ko.Wala ba iton

Matthias“Mommy, nakauwi na po ba sila Lorelei?” wika ko kay Mommy nakausap ko sa phone.Na-boring kasi akong pumirma sa daming papeles nasa harapan ko kaya tumawag na lang ako sa bahay.Iniisip ko kasi galit si Lorelei, kanina bago ako umalis. Gusto ko makausap kaya lang pilit akong iniiwasan. Ayaw ko naman magkulong sa condo ko. Katulad sa madalas kong gawin noon kapag namimiss ko siya. Kaya rito na lang sa office ko ito nagpunta upang sana lunurin ko ang sarili ko sa trabaho. Subalit wala rin nangyari kasi mukha ni Lorelei ang nakikita ko sa paper nasa harapan ko.“Oo nga pala. Bakit umalis kaagad sa bahay, Matthias? Akala ko magu-usap kayo ni Lorelei?”“Nakaalis na po sila?” ulit kong tanong.“Nakalimutan mong dito sila matutulog? Sandali bakit nga pala bigla kang umuwi?”Mahabang buntong-hininga ang ginawa ko bago ako magsalita.“Nag-away po kasi kami ni Lorelei Mommy, kaya pumasok nalang ako sa office.”“Bakit naman?” tingin ko naging interesado si Mommy sa naging sagot ko.“Kas

LoreleiMatagal akong niyakap ni Matthias, habang patuloy itong umaalog ang balikat. Nadala tuloy ako walang ampat ang pagdaloy ng luha sa aking pisngi.Nagsasabi ako kaniya na bitiwan na niya ako, kasi ako rin hindi ko mapigilan ang humikbi. Pero nanatili niya parin akong yakap ng mahigpit habang umaalog ang balikat.Kahit wala iyon tunog. Kahit hindi siya magsabi sa akin I know it. Umiiyak si Matthias. Lumuluha naman ako.“Please babe, ‘wag mo akong iiwan. H'wag n'yo akong iwanan ni Zanelle,”Napasibi ako kasi may tunog na ang iyak niya. Habang nakikiusap na ‘wag kami mawala ni Zanelle sa buhay niya.“B-bakit kung a-ayaw mo kay Gretchen, nakita kitang pinuntahan mo siya sa condo niya?”“W-why M-matthias?” hindi ko na mabigkas ang tanong ko sa kaniya.Naramdaman kong nanigas ang katawan nito habang yakap niya ako. Mariin kong pinikit ang mata ko ng maramdaman ko ang paghalik niya sa buhok ko.“Ano pala ang ginawa mo sa labas ng gano'ng dis-oras ng gabi? Babe, what you're doing is jus