"คุณฉาว ผมเข้าใจอารมณ์ของคุณได้ แต่พิษของผู้อาวุโสลู่ลึกเข้าไปในไขกระดูกแล้ว ผมลองทุกวิถีทางมาแล้ว ยังคงทำอะไรไม่ได้ ขอโทษจริง ๆ" เฉียวอันไท่ถอนหายใจเขาให้ความสำคัญกับลู่เฉินคนนี้มาก และแม้กระทั่งมีความคิดที่จะให้เขามาสืบทอดความสามารถของตัวเองแต่โชคชะตามันเดาได้ยาก ได้พบกับพิษที่แก้ไม่ได้นี้"ไม่... เป็นไปไม่ได้!"ฉาวซวนเฟยตื่นตระหนก และทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อยถ้าแม้แต่ราชายายังรักษาให้หายไม่ได้ แล้วใครจะรักษาได้ล่ะ"เดี๋ยวก่อน!"ในเวลานี้ ฉาวซวนเฟยดูเหมือนได้นึกถึงอะไรบางอย่าง และทันใดนั้นก็พูดว่า "ผู้อาวุโสราชายา! ฉันได้ยินมาว่าในหุบเขาราชายามีสมุนไพรวิเศษชนิดหนึ่งที่เรียกว่าดอกไม้ฟื้นคืนชีพ ใช้กับสูตรลับจะสามารถทำให้คนฟื้นจากความตายได้ มีเรื่องนี้ไหมคะ?""ดอกไม้ฟื้นคืนชีพ?"เมื่อได้ยินดังนั้น เฉียวอันไท่ก็ขมวดคิ้วทันที "คุณฉาว สิ่งนี้เป็นลางร้าย ใช้ไม่ได้เลย""ทำไมจะไม่ได้ล่ะ หรือว่าผู้อาวุโสราชายาคิดว่าเราซื้อไม่ไหว?" ฉาวซวนเฟยใจร้อนเล็กน้อย"ไม่ใช่เรื่องเงิน"เฉียวอันไท่ส่ายหัว และอธิบายว่า "ดอกไม้ฟื้นคืนชีพ ไม่ใช่ยาที่ดีในการช่วยชีวิตคน แต่เป็นวัตถุที่มีพิษสูง สภาพการใ

ตั้งแต่ฉาวซวนเฟยสละชีวิตเป็นกระสาย ไปถึงการทนทุกข์ทรมานที่ลึกเข้ากระดูก แล้วจนถึงใกล้ตาย สุดท้ายกลายเป็นคนตายที่มีชีวิตกระบวนการทั้งหมด พูดให้ชัดเจนหมดเพราะเขารู้สึกว่า คนที่อยู่ตรงหน้านี้ต้องรู้เรื่องพวกนี้ และต้องเข้าใจความมุ่งมั่นของฉาวซวนเฟยที่จะไปตายหลังจากฟังการบรรยายของเฉียวอันไท่แล้ว ลู่เฉินก็อึ้งอยู่ในที่เดิมโดยตรงเขายืนอยู่ที่เดิมอย่างตกตะลึง ไม่ได้ตอบสนองเป็นเวลานานเขาไม่ได้คาดคิดว่าฉาวซวนเฟยจะเสียสละมากเพื่อเขา และแม้กระทั่งไม่ลังเลที่จะสละชีวิตไปนาทีนี้ สุดท้ายเขาก็รู้สึกถึงความรักของอีกฝ่ายอย่างลึกซึ้งแต่ความรักที่หนักหน่วงนี้ เขาจะรับได้ยังไง"ผู้อาวุโสลู่ นี่เป็นจดหมายที่คุณฉาวทิ้งไว้ให้คุณ คุณอ่านก่อนเถอะ"เฉียวอันไท่มีสีหน้าซับซ้อน และยื่นจดหมายให้อย่างระมัดระวังเขาไม่เคยนับถือใคร แต่การแสดงของฉาวซวนเฟยในเมื่อกี้ ทำให้เขายอมอย่างสิ้นเชิงความเจ็บปวดที่เหมือนมดนับพันกัดกินกระดูก แม้แต่นักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือก็ไม่สามารถทนได้แต่ผู้หญิงคนหนึ่ง ไม่เพียงแต่ทนต่อความเจ็บปวดได้อย่างเต็มที่ แต่ยังไม่มีความเสียใจ และความกลัวแม้แต่น้อยทรหดและเด็ดขาดเ

ห้าสิบปีก่อน เขาเพิ่งเพิ่งเข้าสังคม กู่ชิงเหมยก็มีชื่อเสียงไปทั่วโลกมานานแล้วเขาเคยได้เห็นครั้งหนึ่งอย่างโชคดี มันเป็นผู้หญิงแปลก ๆ ที่โดดเด่นและทำให้ผู้คนหลงใหลคนหนึ่งจริงๆ"กู่ชิงเหมย? วังยี่วหนวี่?"ลู่เฉินแสดงความประหลาดใจ แต่ไม่นานก็ถามว่า "ผู้อาวุโสราชายา คุณรู้ไหมว่าสุสานของกู่ชิงเหมผู้นี้อยู่ที่ไหน""นี่ก็คือสิ่งที่ผมพูดว่าไม่มีอยู่จริงแล้ว"เฉียวอันไท่ถอนหายใจ "กู่ชิงเหมยมีความสามารถมาก ห้าสิบปีที่ผ่านมา มีผู้คนนับไม่ถ้วนไปค้นหาสุสานของเธอ แต่จนถึงตอนนี้ ทั้งหมดก็กลับมาโดยไม่ประสบความสำเร็จ ดังนั้นดอกฮิกันบานะสีดำนี้จึงเท่ากับไม่มี""หาไม่เจอ ไม่ได้หมายความว่าไม่มี"ลู่เฉินพูดด้วยสีหน้าจริงจังว่า "ดอกฮิกันบานะสีดำ ผมจะพยายามทุกวิถีทางเพื่อให้ได้มา ถ้าไม่ได้ งั้นก็ต้องไปนิกายแม่มดสักครั้งแล้ว""คุณบ้าไปแล้วเหรอ นั่นคือแหล่งที่เต็มไปด้วยอันตรายนะ" สีหน้าของเฉียวอันไท่เปลี่ยนไป"เธอสละชีวิตเพื่อผมได้ ที่ผมไปสานที่เต็มไปด้วยอันตรายเพื่อเธอจะนับเป็นอะไรได้ล่ะ" ดวงตาของลู่เฉินมั่นคง"นี่..." เฉียวอันไท่พูดติดขัดอยู่พักหนึ่ง"ผู้อาวุโสราชายาครับ ซวนเฟยจะทนได้นานแค่ไหนล่ะค

หงชิงเสียอึ้งไปครู่หนึ่ง เธอฝืนยิ้มแล้วพูดว่า "อาจารย์ ฉันคิดว่าฉันมีสายตาที่ดี น่าจะช่วยท่านได้""ไม่ต้องหรอก!"ไป๋ซิ่วขมวดคิ้วและไม่พอใจเล็กน้อย "มีศิษย์พี่ใหญ่ของคุณมาช่วยเหลือก็พอแล้ว คุณออกไปเถอะ""แต่..."หงชิงเสียยังอยากจะพูดอะไรอีก แต่ถูกไป๋ซิ่วขึงตาใส่แวบหนึ่ง “ทำไม คําพูดของอาจารย์คุณจะไม่เชื่อฟังแล้วเหรอ""ไม่กล้าค่ะ"หงชิงเสียก้มหัวลงทันที กัดริมฝีปากเบา ๆ"ออกไป!"ไป๋ซิ่วเริ่มใจร้อนเล็กน้อย"ขอตัวก่อนนะคะ"หงชิงเสียไม่กล้าอยู่นาน หลังจากทำความเคารพแล้ว ได้แต่จากไปอย่างจนใจแต่ในสายตานั้น มีความไม่เต็มใจและความเกลียดชังอย่างรุนแรงเธอไม่คาดว่าที่ตัวเองทำมากขนาดนี้ แต่ก็ยังไม่ได้รับความไว้วางใจจากอาจารย์ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอก็เป็นเหมือนคนนอกเธอคิดว่าตัวเองได้พยายามมากพอ และซื่อสัตย์มากพอแล้วถ้าไม่มีเธอ อาจารย์จะได้รับคัมภีร์สาวหยกได้ยังไงถ้าไม่มีเธอ อาจารย์จะรู้ความลับในคัมภีร์สาวหยกได้อย่างไรการได้หาสมบัตินี้ เธอมีคุณงามความดีที่ใหญ่ที่สุดแต่ผลลัพธ์ล่ะไม่เพียงแต่จะไม่ได้รับรางวัล แถมยังถูกสังวรโดยอาจารย์ของเธอด้วยซ้ำ แม้แต่สิทธิ์ในการดูแผนที่ก็ไม่มี

สุสานของกู่ชิงเหมยปรากฏขึ้นอีกครั้ง ตั้งอยู่ในป่าดำในโยวโจวพอข่าวนี้ออกมา ทุกที่ก็โกลาหล นักสู้นับไม่ถ้วนก็หลั่งไหลเข้ามาในเขตโยวโจว เพื่อพยายามเสี่ยงโชคยังไงเรื่องแบบนี้ยากที่จะเจอได้ตลอดชีวิตในขณะนี้ ภายในรถMPVที่มุ่งหน้าไปยังโยวโจวคันหนึ่งลู่เฉินมองดูทิวทัศน์ที่วิ่งผ่านหน้าต่างอย่างรวดเร็ว และใจลอยเล็กน้อยหวงอินอินนั่งอยู่ข้าง ๆ และส่งเสียงพูดจาไม่หยุด"คุณลุง ผู้อาวุโสราชายาเคยกำชับว่า 2 วันนี้คุณต้องดูแลร่างกาย อย่าลืมกินยาตรงเวลา อย่าใช้ลมปราณง่าย ๆ ไม่งั้นจะทำลายอวัยวะภายใน""อีกอย่าง เรื่องของกู่ชิงเหมย ไม่รู้ว่าใครเป็นคนปล่อย ตอนนี้หลายคนมุ่งไปยังขุมทรัพย์ ครั้งนี้แข่งขันกันสูงมาก""โอ้ใช่ ยังมีข่าวร้ายอีก เมื่อคืนมีผู้เก่งไปปล้นคุกที่คุกใต้ดินของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ได้ช่วยหวงฝู่ชุนออกไปแล้ว พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ส่งคนไปล่าไม่น้อย แต่จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่มีข่าว"หวงยินยินดูข่าวที่ส่งมาไปพลาง รายงานสถานการณ์ให้ลู่เฉินไปพลางหลังจากฟังจบ ลู่เฉินที่เหม่อลอยในที่สุดก็มีปฏิกิริยาเล็กน้อย “หวงฝู่ชุนหนีไปแล้วหรือ ใครมีความสามารถนี้ ช่วยคนออกไปจากคุกใต้ดินของพันธมิตรศิ