Napakalayo ng aming binyahe siguro almost 3 hours din yun. pinakisuyo ko na din si mom sa mama ng kaibigan ko at nagpapasalamat naman ako na inaalagaan siya in my behalf."Pre ayan na pinapahanap mo ssakin" turo niya sa isang may edad na lalaki habang ito'y nagtatanim ng mga gulay sa kaniyang bakuran.Simula pa noon na nawala siya wala akong tigil kakahanap at ppagpapahanap sa kaniya and sa mahigit anim na taon ngayon ko na lamang siya nasilayan.Lumapit kami ng mga oras na yun at siyang paglingon niya sa kinaroroonan namin. nabitawan pa niya yung hawak nitong pamungkal dahil sa gulat ng makita niya ako."S-sir ford?" hindi parin nito makapaniwala sandaling magkaharap kami sa tagal ng panahon na kaniyang pagkawala.Hindi ko kase noon matanggap na mawala ang aking minamahal na si gwen. na buong akala ko namat*y siya.Kaya kahit imposible naniwala parin akong buhay pa si mang luigi at siyang bukod tanging makapagsasabi sakin ng buong katotohanan."Mang luigi glad to see you well and hea

NO ONE's POV"Soohia wala kang kasing sama!" sigaw ni gwen habang hawak hawak siya nila ford dahil anumang segundo lalapit siya kay lara."Masama? siguro nga tama ka at dahil lahat ng ito sayo! ... sa inyong lahat!" while laughing ins*nely."Sophia please stop this. pakawalan mo na ang mom ko alang alang sa maganda niyong pinagsamahan" lumabas si ford sa mga oras na yun para kausapin si sophia."My dear ... dear husband of mine. sa lahat ng tao bakit ikaw pa at itong si mama yung tatalikuran ako when i have nothing?! ... i did everything for all of you pero anong sinukli niyo? sinaktan niyo ako ford!" sigaw niya habang nakatutok ang b*ril sa umiiyak na mom ni ford."Please ...please-e don't ddo this sophia. nakikiusap ako na huwag mong idamay si mom" umiiyak na pakiusap ni ford saka napaluhod."F-ford?" lumapit na noon sina gwen saka humarang mga kampon ni sophia at nagkatutukan ang mga ito."Ikaw! ...ikaw na lalaking body guard ni gwen ibaba mo ang iyong b*ril kung ayaw niyong sumabo

GWEN HERNANDEZ POV"Iha finally, you're awake na" bungad sakin ni mama na kakarating lang daw nung mabalitaan niya mga nangyari."Maiwan na muna namin kayo madam" lumabas sina kuya cally kasama ng ilan pa sa mga visitors namin na sina jordan at tanya."M-ma ...mama kamusta si ford? s-si lara?" tanong ko kaagad at kita sa kaniyang mga mata yung sagot na ayaw niyang sabihin."Ahm ... manang sabel pagkuha mo nga ng maiinom at makakain si gwen" utos nito at kita kong parang iniiba niya yung topic."Ma, pleaase tell me about their condition" pinilit kong tumayo ngunit sobrang sakit ng katawan ko dahil sa mga tinamo kong bugb*g ni sophia at pagpalo sa aking ulo gamit ng kaniyang b*ril."Nak, just take your time na muna okay? i will tell everything kapag maayos na kalagayan mo" sabi nito saka kinuha yyng inabit ni manang sabel."Ilang oras na po ba ako nakaratay dito? saka malakas na ako" saad ko."1 day and 12 hours if I'm not mistaken" she said saka niya ako sinubuan ng makakain."Ganon ka

"Mahal halika ka na rito at kakain na tayo"Dinig ko mula sa labas ang aking asawa. siya kase nagluto ng aming breakfast.Akma ako noong tatayo para pumasok ng bumungad siya sa aking harapan."Umiiyak ka ba mahal?" may pag-aalala nitong sabi habang hawak hawak yung takip ng rice cooker."Ha? ... wala ito mahal napuwing lang ako" sagot ko habang papalapit sa kaniya. naging valid naman yung pagsisinungaling ko dahil nung mga oras na yun may binubungkal akong lupa para sana sa mga seeds na ibinigay sa akin ng mga kapitbahay kani-kanina lang."Patingin baka meron pang natirang buhangin diyan sa mata mo" pag aalala nito."Mahal, wala ito ... promise." muli kong pagsisinungaling hindi dahil sa napuwing talaga ako kundi sa maaaring masaktan ko siya pagdating ng itinakda kong araw na pamamaalam sa mundong ito."Ahm anyway, mahal nakita mo ba yung phone ko? kanina ko pa kase di nakikita" saad niya."Nasa closet mahal tinabi ko may tumawag kasi kaninang tulog ka kaya sinagot ko na" sabi ko saka

Higit isang buwan na naman ang dumaan at heto kami ngayon sa states para ipa-opera si ford dahil nais namin na kunin ang ilan pang chance para madugtungan ang kaniyang buhay."Gwen, iha ... pahinga ka naman hindi yan nakakabuti sa iyong pagbubuntis" pag aalala ni mama violet."Huwag po kayong mag-alala ma, hindi ko naman papagurin ng husto ang aking sarili lalo't dinadala ko anak namin ni ford.Nga pala, lately ko lang din nalaman na buntis ako and dahil sa gusto kong magkaroon ng sigla ulit ang aking asawa hindi ko na yun itinago pa bilang sikreto.Tumalab naman yung pag amin ko kaya naman heto kami napapayag siyang magtake ulit for the 2nd time kahit pa alam namin na imposible sa lagay niya.Sa totoo lang, medyo nawala yung kakisigan ni ford at nanlanta siya. ngunit, kahit ano pang maging histura niya handa ko pa din siyang tanggapin at mahalin."Gwen, tumawag sakin mom ni ford, and pinapapunta na niya ako doon sa hospital. diyan na muna kayo at sasabihan ko si manang sabel na tigna