ครอบครัวของขุนนางนี้ตายอย่างอนาถในจวน ต่างก็บอกว่าในจวนมีผีสิง แต่หาผู้เชี่ยวชาญมาจำนวนมากก็ไม่พบว่ามีภูตผีอะไรสิงอยู่ในบ้านนี้ แล้ววันหนึ่งมีพระภิกษุรูปหนึ่งเดินผ่านซากปรักหักพังของจวนขุนนางนี้ พบว่าภายในซากปรักหักพังของจวนนี้มีหญิงงามออกมาซื้อดอกไม้ ซื้อดอกไม้เสร็จก็หายเข้าไปในเรือน พระภิกษุเข้าไปสืบดูก็พบว่าดอกไม้สามสี่ดอกที่หญิงสาวคนนั้นซื้อมาปักอยู่ตรงหัวมุมด้านล่างบนไม้กวาดสองสามอันที่ไม่ได้ใช้ตลอดทั้งปี จึงสรุปได้ว่าผู้หญิงคนนี้เอาไม้กวาดมาเปลี่ยนเป็นพลังวิญญาณ สามารถใช้ไม้กวาดบีบคนจนตายไ

ย่าคิดว่าฉันแค่ก่อกวนไปตามนิสัย ก็ไม่สนใจฉัน หลังจากวางจานผลไม้ลงบนโต๊ะแล้ว ท่านก็ลงไปข้างล่างเพื่อไปคุยเลยกับเพื่อนบ้าน“งั้นถ้าหากว่าย่าของเจ้าไม่เห็นด้วยกับการที่เจ้าและหลิวหลงถิงอยู่ด้วยกันจะทำอย่างไร? ในท้องของเจ้าตอนนี้ยังมีลูกของเขาอยู่นะ” เฟิ้งฉีเทียนถามฉันตอนแรกเมื่อกี้ฉันโดนย่าแบบพูดแบบนี้ใส่แล้วก็รู้สึกรำคาญเล็กน้อย ตอนนี้เฟิ้งฉีเทียนยังคงถามคำถามนี้กับฉัน จึงพูดกับเฟิ้งฉีเทียนว่าไม่รู้ บอกให้เขาออกเล่นข้างนอกก่อน ฉันอยากอยู่คนเดียวเงียบ ๆ เฟิ้งฉีเทียนมองมาที่ฉันอยากจะพูดอะไรกับ

ถึงแม้ว่าฉันไม่อยากจะคุยกับหลิวหลงถิงเลยสักประโยคเดียว แต่ว่าก็ตอบเขาง่าย ๆ ไปว่าหมอบอกว่าลูกปกติดีมาก ไม่ใช่งูแล้ว แต่เป็นทารกในครรภ์คนหนึ่งพอเห็นว่าพูดแบบเช่นนี้แล้วหลิวหลงถิงก็ดีใจขึ้นมาทันที มือทั้งสองข้างโอบกอดฉันเข้าไปในอ้อมอกของเขา จูบลงบนหน้าผากของฉันไปหนึ่งที แล้วก็จับที่หน้าของฉันพูดกับฉันว่า “รู้ไหมทำไมฉันถึงกลัวไม่อยากให้เธอตรวจครรภ์ขนาดนี้?”ฉันมองที่หลิวหลงถิงแล้วส่ายหน้าให้เขา คิดอยู่ในใจแต่เขาก็ไม่ได้บอกฉัน ฉันจะรู้ไปได้อย่างไรว่าทำไมเขาถึงไม่ให้ฉันมาตรวจครรภ์“เพราะว่าฉันไม่

แต่หลิวหลงถิงก็ไม่ได้สนใจว่าลูกชายของเธอจะได้ยินหรือไม่ แต่บอกกับผู้หญิงคนนั้นว่าลูกชายของเธอเป็นโรคประสาทแบบฮิสทีเรีย นั่นก็คือวิญญาณถูกสิ่ง ๆ นั้นสูบไปแล้ว และบอกผู้หญิงคนนั้นให้แก้มัดลูกชายของเธอก่อน พวกเราจะต้องใช้ลูกชายของเธอค้นหาว่าสิ่งนั้นอยู่ที่ไหน และนำวิญญาณของลูกชายเธอหากลับมาให้ได้พอได้ยินว่าวิญญาณหายไปแล้ว ผู้หญิงคนนั้นตกใจมากจึงเรียนชายร่างใหญ่สองสามคนแก้มัดลูกชายของเธอ ตอนนี้ไม่ว่าอะไรเธอก็จะฟังคำสั่งของฉันกับหลิวหลงถิงทุกอย่าง หลิวหลงถิงบอกให้คนผูกเชื่อกไว้ที่หลังลูกชายเธอเชือก

แต่ถ้าหากว่าเทพแห่งคงคาจับฉันในตอนนี้ ฉันก็จะเป็นจุดอ่อนของหลิวหลงถิงได้ จึงรีบทิ้งเชือกในมือของฉัน หันหลังแล้ววิ่งออกไป!แต่ว่ามันก็สายไปเสียแล้ว ในตอนที่ฉันหันหลัง รู้สึกเพียงแต่ว่ามีลดพัดมาที่ด้านหลังของฉันอย่างรวดเร็ว แทบจะไม่รอให้ฉันมีการตอบสนองเลย มือของฉันถูกจับด้วยนิ้วที่เย็นเฉียบสองสามนิ้ว และร่างกายที่เอนไปข้างหน้าก็กระทบลงไปที่ในเกราะเหล็กเย็นยะเยือก!หน้ากากที่ฉันสวมอยู่ถูกดึงออก และผมยุ่ง ๆ สองสามเส้นที่มีกลิ่นน้ำหอมลอยมาทางใบหน้าของฉัน ฉันลืมตาขึ้นมองไปยังคนที่อยู่ตรงหน้า ผ้าคลุม