Ruthless Series 1: Jonathan McKinney, The CEO의 모든 챕터: 챕터 11 - 챕터 20

Kimberly Ann MartinezHinatid ako ni Jonathan hanggang sa bahay pa mismo na inuupahan namin. Kaya para kaming mga celebrity sa dami ng mga kapitbahay namin na tumaas ang leeg kakasilip kung sino ang nasa sasakyan. At nang bumaba kami umugong kaagad ang bulungan nila. Sanay na rin naman ako sa mga ganitong senaryo. Iwan ko lang sa isang kasama ko. "Sabi ko naman sayo, wag mo na akong ihatid hanggang dito," paninisi ko sa kanya. "It's okay. At least, alam ko na ngayon kung saan kita pupuntahan," sagot niya sa akin.Napailing na lang ako. Kahit naman hindi ako nito ihahatid alam kong malaman niya rin kung saan ako nakatira. Napakunot ang noo ko ng bumaba rin siya sa sasakyan niya ng bumaba ako."Bakit bumaba ka pa?" tanong ko sa kanya"Gustong silipin ang bahay nyo," sagot niya. "Huh? Wag na. Wala ka rin namang mapapala pa dito." "Come on, babe. Nandito na rin lang ako bakit di na lang natin lubus-lubusin?" tanong niya. "Wag na nga ang kulit nito," sabi ko ngunit wala na akong

Kimberly Ann MartinezWARNING SPG!!!!Nagising ako na parang may mabigat na bagay ang nakapatong na bagay sa akin. Literal na mabigat dahil na sa ibabaw ko si Jonathan. Salitan niyang pinaglaruan ang dalawang korona ng dibdib ko gamit ang labi niya. Idagdag pang parang binagsakan ako ng ako ng ilang sakong bigas dahil pakiramdam ko ang bigat ng katawan ko.“Anong ginagawa mo?” tanong ko sa kanya sa mahinang tinig. Napatingin naman siya sa akin.“Good morning babe. I’m just waking you up,” sagot niya sa akin at mulong pinaglaruan ang korona ko. “Enough, Jonathan. Masakit ang katawan ko,” reklamo ko sa kanya.“Alright. What do you want for breakfast? I’ll cook for you,” sbi niya sa akin.“Hindi na uuwi na lang ako. Baka magtaka ang mga kapatid ko kung bakit hindi ako nakauwi.”“It’s almost 8 am, babe. Malapit na ang oras ng trabaho,“ sabi niya ngunit parang wala namang balak bumangon sa kama dahil patuloy ginagawa. Minsan humalik pa siya sa akin sa labi ko. Ako naman si marupok, di

Kimberly Ann MartinezPatuloy ang relasyon namin ni Jonathan sa kabila ng mga negatibong panghuhusga ng mga tao. Kung saan- saan niya ako dinadala. Palagi akong na libri niya sa lahat ng bagay. Sa pagkain dahil lagi ko siyang kasabay kumain, sa pamasahe dahil lagi niya akong hatid sundo. Minsan sinurpresa niya ako ng bisita sa bahay at kung ano-anong dala na mga groceries. Kaya halos wala na akong gastusin maliban sa bills namin, upa sa bahay at tuition ng mga kapatid. Minsan nagtataka ako kung bakit hindi na nanghihingi sa akin ng allowance ang mga kapatid ko, iyon pala ay binigyan niya ang mga ito ng palihim. Hindi nila pinaalam sa akin baka daw magagalit ako. Pinapabayaan ko na lang dahil kusang loob niya naman niyang binigay yon. Busy ako sa kakatipa ng keyboard sa dahil may ini-input akong files sa database ng kumpanya nang biglang bumukas ang elevator. Akala ko si Jonathan ang dumating dahil umalis sila kanina kasama ang mga bodyguard slash assistant niya na sina Ge

Kimberly Ann Martinez“Tay?” wala sa sariling nabigkas ko.Napatingin namman si Joville. parang may sinasabi siya ngunit hindi ko na maintindihan. Nakatutok lang ako sa taong naglalakad sa gawi namin. Nasa left side kasi ang elevator kaya talagang madadaanan kami kapag aalis na ang mga bisita sa opisina.“Tay,” tawag ko ulit sa mahinang boses.Lahat napahinto ng sabihin ko yon. Napalingon naman sila sa akin lalo na ang taong tinawag ko. Napakunot ang noo niya habang nnakatingin sa akin.“Excuse me, why did you call my father your father?” tanong ni Mara sa akin. Ngunit hindi ko siya pinansin. Diretso ang mga mata ko sa taong nakatitig sa akin. “So, magkalimutan na ba talaga tayo nito. matapos mo kaming iwan dalawang dekada ang nakaraan?” tanong ko sa kanya. Ayaw ko naman sanang magpakilala pa. Dahil wala na rin namang silbi kung magpakita pa siya. But knowing na maganda naman pala ang kalagayan niya habang kaming mga anak niya ay halos hindi makakain matapos niyang iwan na lang ng ba

Kimberly Ann Martinez."What the heck are you doing here?!" Sigaw ni Mara ng makapasok ako. "I'm assigned to clean your room, ma'am," kalmadong wika ko kahit na parang sasabog na din ang ulo ko sa inis. "So, this is how rug the illegitimate children of my father is," nag-uuyam na wika niya sa akin. "Mara," warning ni Jonathan sa kanya. "What?!" pasigaw na asik din niya kay Jonathan. "Kung hindi naging kabit ang nanay niya sa daddy ko. Wala sana siya ngayon. But who knows, baka nga lumalapit siya sayo dahil alam niyang ikaw ang fiance ko at nais ka niyang agawin. Palibhasa, mana sa nanay."Hindi ko na lang pinapansin ang sinasabi kahit na masakit sa damdamin ko. Sinimulan ko ng linisin ang mga kalat nila sa silid. Ngunit mukhang pa hindi kontento si Mara at hinila ako paharap sa kanya. "Tell me, how much do you need? Lumayo ka lang sa amin. Kay Jonathan. Maging sa pamilya ko?!""Hindi ko, intensyong makita kayo. Narito ako upang magtrabaho. Kaya kung ano man ang pinuputok ng