Ruthless Series 1: Jonathan McKinney, The CEO의 모든 챕터: 챕터 21 - 챕터 30

Kimberly Ann MaritiezRamdam ko ang bulong-bulungan ng mga empleyado pagpasok ko sa loob ng kumpanya nila Jonathan. Ang iba ay nakikita kong parang naawa sa akin ngunit ang iba may parang sinasabi nila na karma ko dahil pumapatol ako sa boss namin. Parang sinasabi din nila na ang taas naman ng lipad ko kaya ayon ang sakit ng lagapak ko. Hindi ko na lang pinapansin dahil Hindi ko na lang pinapansin dahil hindi naman sila ang pinunta ko dito. Agad na patayo si Joville ng makita ako. Tumakbo pa ito sa gawi ko at agad akong niyakap ng mahigpit. Kung hindi lang ako nagrereklamo ay baka hindi niya ako titigilan. “Jusko, girl. Anong nangyari sayo, Bakit ngayon ka lang nagpapakita?" tanong niya sa akin matapos kumalas.“Nasa loob ba si Jonathan?” sa halip ay tanong niya sa akin. natigilan naman siya sa sinabi ko. kalaunan ay umiling lang ito sa akin.“Wala eh, kahapon pa ito hindi pumasok,” sagot niya sa akin. “Papasok ba siya ngayong araw?” tanong niya pa.“Hindi ko alam eh,” sagot n

Kimberly Ann Martinez"Nanay?" Napabalik ako sa realidad ng marinig ang boses ng anak ko. Nakangiting binalingan ko ito. Nakangiting nilapitan ko siya.“Yes, anak? May kailangan ka?” tanong ko sa kanya.“Tabi po tayo nanay,” sabi niya sa akin. “Okay.” sabi ko at binitawan ang suklay na hawak ko saka dumapa sa foam upang samahan ang anak ko. Mag-ha-hum ako ng nursery rhymes para sa kanya. Mas madali kasi itong makatulog kapag kinantahan ko habang tinapik-tapik ang hita niya. Hindi nagtagal ay nakatulog naman ito. Napagitaan naman namin ito ni Kyla. Tiningnan kong mabuti ang anak ko. Kuhang-kuha talaga nito ang feature ng ama. Mula sa kutis hanggang bawat parte ng mukha nito. Wala man lang itong nakuha sa akin kahit buhok man lang dahil sa ama pa rin ito nagmana. Kumbaga, mini version ito ng ama.Napailing na lang ako sa tuwing magkasama kami. Maraming hindi makapaniwala na anak ko ito dahil ang layo ng itsura ko sa kanya. Ang akala ng lahat ay yaya lang ako ng bata. Kaya sa mg

Kimberly Ann MartinezKaarawan ngayon ng amo namin na si Don Balthazar. Lahat kami pina papunta sa kanyang mansion. Kaya pumunta kami ni Karillo ngayon. As usual, si Kyla na naman ang maiwan sa bahay. Inaya kong sama na lang sa amin ngunit ayaw naman niya dahil naka-stress daw na dalhin si Kj kung saan. Tama naman ito, sobrang likot ni Kj kapag dinala mo sa isang mataong lugar. Kaya hinayaan ko na lang maiwan siya dito. "Sige, saglit lang kami doon. Magpapakita lang kami para naman hindi nila isipin iba tayo sa kanila," sabii ko kay Kyla."Naku, ate. Mag-enjoy kayo doon te, wag nyo kaming aalahanin dito," sabi naman ni Kyla. "Sige. Mag-ingat kayo rito ha? Wag kayong magbubukas ng pinto kapag hindi kami ang dumating," bilin ko pa sa kanya. "Opo," sagot ni Kyla. "Sige, alis na kami," sabi ko sa kanya. "Karillo! Tayo na para maka uwi agad tayo," tawag ko sa isang kapatid ko. "Parating na," sagot nito mula sa kwarto namin. Nasa kwarto din kasi ang mga gamit ni Karillo. Pero sa

Kimberly Ann MartinezTulala lang ako habang nakatingin kay Kj na kumakain ng kamote. Ang isip ko kasi ay lumilipad sa ama niya. Mag-iisang linggo na matapos niya akong komprontahin doon sa tubuhan kung ako nga ba si Kimberly. Mabuti na lang at walang sinuman sa mga kasamahan ko ang naghihinala kung ano nga ba ang pinag usapan namin ni Jonathan. Hindi ko na rin ito nabanggit kina Karillo at Kyla dahi ayaw ko na pati sila ay kakabahan din. "Nanay, kain," aya sa akin Kj at sunubuan ako. Sinubo ko naman ang kamote na iniumag niya sa akin. "Hmmm, sarap," sabi ko sa kanya. Inabutan ko siya ng gatas niya dahil nakalimutan na niyang inumin to. "Salamat, nanay," sabi ng anak ko. "Walang anuman. Sige, kain ka pa para maging healthy pa," sabi ko sa kanya. Tumango lang siya sa akin at ipinagpatuloy ang pagkain. Wala si Kyla namamalengke habang si Karillo naman ay inaya ng mga kasamahan na kaedaran niya na mamasyal sa lungsod. Kaya kaming dalawa lang ni Kj ang naiwan sa bahay. Ang totoo ay i

Jonathan McKinneySinadya kong magpapakain para trabahante dahil may hinala ako na si Kimberly talaga ang nagngangalang Berlyn. Pareho talaga sila ng physical appearance maliban na lang sa kulay ng balat at buhok. Pero lahat ng hinala ko ay biglang naglaho dahil sa lahat ng paborito ni Kimberly ay ayaw ni Berlyn. Idagdag pang nalaman ko na may anim na taong gulang na pala ito na anak. Sobrang nanghihinayang ako dahil akala ko siya na ang hinahanap ko. Ngunit hindi pala. "Kim, saan ka ba nagtatago? Please, magpakita ka naman," parang baliw na sabi ko habang naglalakad-lakad sa kalsada dito sa hacienda na binili ko kamakailan lang. Wala naman akong balak na bibilhin sana ito ng makita ko ito sa isang pahayagan na for sale. Ngunit parang may bumulong sa akin na bilhin ko siya. Maliban sa medyo mura ang halaga nito ay pwede din itong bahay bakasyunan kung sakali. Mag-isa na lang ako dito ngayon. Pinapabalik ko na ng Bacolod ang nakuha kung secretary kung saan siya ang magsusupervise kap