All Chapters of MY PROFESSOR IS MY HUSBAND: Chapter 51 - Chapter 60

Akira's POV.Bago ako bumaba ng sasakyan ni Cloud ay kinalma ko muna ang sarili ko.Okay lang si Thunder. Okay lang sya. Nasa hospital sya at nagpapagamot lang. Yun ang paulit ulit kong sinasabi iyon sa isip ko para tumigil ang pag iyak ko.Binuksan na ni Cloud ang pintuan ng kotse."Let's go Aki, tara na we have to check if he's here" sabi ni Cloud sakin.Tumango ako at lumabas na ng sasakyan.Sa labas pa lang ng hospital ay nagkakagulo na ang mga tao at mga reporters.Nakita ko si Shannon na ini interview. Sya ang unang nakarating dito samin dahil inutos ko sa kanya na ipadala ang mga guards ni Thunder para maiwasan ang pagkakagulo ng mga tao.Nakita kong hirap na hirap ang mga bodyguards ni Thunder dahil sa dami ng reporters."Are you the secretary of Mr. Montenegro? Anong sitwasyos sa loob? Nandoon ba sya sa mga survivor?" tanong ng isang reporter.Nakita kong napatingin sakin si Shannon."Ma'am Akira" tawag sakin nito. Sinenyasan nya ang mga bodyguards na tulungan kaming makadaa

Akira's POV.Halos 4 na araw na ang nakalipas simula ng umuwi kami dito ng anak ko sa rest house na lihim kong binili dito sa baguio.Halos araw araw ding umiiyak si Celestine saying how much she misses her cheating father. Hindi nya pa rin kasi alam ang totoo. Ang sinabi ko lang ay may business trip ang daddy nya sa ibang bansa for a month. I know how much it is hurting her but I just can't go back home and pretend that we are a happy family.Muli na namang tumunog ang cellphone ko, akala ko ay si Thunder na naman ang tumatawag sakin dahil nakailang missed call na ito. I don't want to talk to him.Tiningnan ko ang caller ID ibang number ang tumatawag kaya sinagot ko."Hello" sabi ko.Walang sumagot agad sa kabilang linya kaya nag init ang ulo ko."Hoy kung nangpa prank call ka, wag ako ha! Wala ako sa mood makipaglokohan sayo" sigaw ko.Ibaba ko na sana ang tawag ng"Where are you?"Halos maibagsak ko ang cellphone ko dahil lang sa narinig ko ang boses nya. Pinabilis nya at the same

Akira's POV."Mommy, you look wonderful!" pagpuri sakin ni Celestine."Talaga? Ang ganda ng mommy mo no? Syempre ako ang make up artist" sabi ni Sanya. I smiled at both them."You two look gorgeous today" sabi ko."Really mommy?" tanong sakin ni Celestine kaya tumango ako.Bumukas ang pinto at iniluwa nito si Mom, Dad, Mama Sunshine, Papa Saros at Cloud."Okay, ilalabas ko na muna tong bulinggit natin para makapag ready na" sabi ni Sanya before carrying Celestine out while waving to my parents."Akira, napakaganda mo anak" sabi ni Mama Sunshine sakin before she hugged me."My eldest son is one lucky man to have you hija, napaka swerte namin" sabi naman sakin ni Papa Saros tapping my shoulder.Pakiramdam ko ay naiiyak ako pero pinigilan ko ang sarili ko dahil magagalit sakin si Sanya."Thank you, thank you po sa warm welcome nyo" sabi ko.They both smiled at me."I knew it, tama na ipinakasal namin kayo. We knew it na kayo talaga" sabi ni Dad sakin before hugging me tightly. "It's my d

Luna's POV."Why don't you just follow my orders, Luna! Ako ang boss dito and yet you tend to disobey me!" sigaw sakin ni Maxwell.Napapitlag ako. Masyado syang nakakatakot, bukod pa sa nakakatakot nyang boses, totoong nakakakaba ang mga baril na nakatutok sakin ngayon."I am quitting Maxwell, I told you already!" pero dahil sanay na ko sa buhay na ito, hindi na ko kinakabahan."Sa tingin mo ba ganun lang kadali ang umalis dito?" lumapit sya sakin. "Remember, hawak ko ang kapatid mo"Dito na ko nagsimulang kabahan.My name is Luna Serenity Valderama, isa akong assassin ng demonyong si Maxwell Deum. I'm 25 and I have a younger brother na 16 years. Maaga kaming naulila because our parents was assassinated. Pulitiko kasi ang magulang namin. 16 years old ako ng mamatay sila at 9 years old naman ang kapatid kong si Perseus. May sakit sa puso si Perseus and I can't let my brother die dahil sya na lang ang natitirang pamilyang meron ako, so I entered the goddamn underground business. I was h

Luna's POV.Maagap kong hinawakan ang baril sa ilalim ng unan ko ng maramdaman kong may taong pumasok sa bahay ko. Pinikit ko ang mata ko at nagtulugtulugan dahil baka isa ito sa mga kalaban namin.Narinig ko ang pag ikot ng door knob. Sobrang kinakabahan na ko.Ilalabas ko na sana ang baril ko ng maramdaman kong umupo sa kama ko ang kung sinumang pumasok sa kwarto ko.But I froze when"Luna"Si Cloud. Napakalambing ng boses nya. I felt him removed the strand of hair na tumatabing sa mukha ko. Pinilit ko pa ring magtulug tulugan.And when I felt his lips on my forehead my heart sank.2 weeks na nya kong secretary at sa loob ng panahon yun. I get to know him more.Mabait si Cloud, he's a real gentleman. Hindi sya bossy type na lalaki. Kung nagkaka diskusyon man kami, sya ang unang nagsu surrender.Hindi pa rin kami nagsasama sa isang bahay that's why sa office ko lang sya madalas makasama but still I am this much affected by him.Damn! Bakit naman kasing napaka perpektong tao ng nilala