Isang araw hindi pumunta si Sico sa bahay, ni wala akong natanggap na tawag mula sa kaniya. Panay iyak ako kasi umaasa na ako. “Ma’am, nasa labas po si sir Sico,” ang sabi ni Michelle. Wala si Kua dahil may pasok. Agad akong bumangon at nagmamadaling bumaba ng hagdan. Nakita ko si Sico na may mabibigat ang matang nakatingin sa akin. Hindi ko alam bakit kahit wala pa siyang sinasabi, alam ko na ang sagot niya. “Naghintay ako Sico,” mahinang sabi ko. “Bakit hindi ka pumunta kahapon?” Hindi siya makasagot pero nakita ko na kuminang ang mata niya sa luha. “I’m sorry…” hindi niya dinugtungan ang sasabihin niya. “Hindi mo na ako pipiliin?” agad siyang humarap at nakita kong dumaan ang takot sa mga mata niya. “NO, Eli.” Agad siyang lumapit sa akin and before I could know it, kinulong na niya ako sa mga bisig niya. “Then why? Bakit hindi ka dumating? I thought okay na tayo? I thought may feelings ka na sa akin?” Humigpit ang pagkakayakap niya. “Zeym is sick,” natigilan ako sa sinabi

ZEYM “Kumusta ka na?” pinagkunutan ko ng noo si Lando. “Bakit tatlong araw na kitang hindi nakikita?” tanong ko sa kaniya. Bigla siyang nawala at hindi na pumupunta dito. Alam naman niya na siya lang ang taong nakakausap ko lagi tungkol as sakit ko. Napakamot siya sa ulo niya. “Nabusy ako e,” Ngumuso ako at nilapit sa kaniya ang berries na pinapakain sa akin ni Lady Lay. “Gusto mo?” “Ayaw ko.” “Bakit ayaw mo?” “Dahil ayaw ko lang?” Umupo siya sa harapan ko at nakatitig lang ako sa kaniya. Bakit ang ilap niya sa akin ngayon? “Uy Lando, namiss kita,” sabi ko sa kaniya at humalukipkip sa harapan niya. Biglang namilog ang mata niya sa sinabi ko. “Dalasan mo naman pagbisita sa akin dito,” ngumuso ako at nailing naman siya. “Bumabalik na ang katawan mo sa dati,” “Nalaman ni Sico na may sakit ako e, kaya inaalagaan niya ako ng tama,” Tumango siya. “Sinabi mo?” “Hindi ako nagsabi. Baka ikaw?” sabi ko at tinaasan siya ng kilay. “Ako? I didn’t say anything,” sabi pa niya.. Kung hin

Isa-isang dumating ang mga Shein. Sa mukha ni Lady Lay at Mr. Shein, masasalamin ang pag-aalala habang nakatingin sa akin. Hindi ko alam anong masasabi ko. Dumating rin si Sico at sa mukha niya, nag-aalala siya. “Wife- He tried to come closer pero umatras ako at lumayo. I’m waiting for Eli to come and after a minute, ang presensya niya ang nagpagulat sa lahat. “What are you doing here?” tanong ni Sico na gulat na gulat makita si Elizabeth. Nanginginig talaga ako sa galit pero hindi ko alam kanino magalit. “Nandito na tayo lahat,” ang sabi ko at napabaling sila sa akin. Dumating rin sina Rachelle, Rico, at Moni. Alam na nila ang nangyari, siguro sinabi ni Harmonia. “Ma,” tumingin ako kina Lady Lay. “Bakit hindi niyo sinabi sa akin na alam niyo palang nasaan si Elizabeth? Kayo ni papa, bakit niyo nilihim sa akin ito?” Hindi ko napigilan ang umiyak. “Because we don’t want to hurt you at ayaw namin malayo ang bata sa ina nito,” sagot ni Lady Lay. Napapahid ako sa luha sa mga mat

Elizabeth Nasa tabi ko si kuya Lando habang nakatingin kami kay Zeym na kausap si Kua. Hindi pa alam ni Kua na totoong mama niya si Zeym dahil hindi naman maiintindihan ng bata kung paano niya naging mama ito kung sa akin siya lumabas. Pero hindi naman nagreklamo si Zeym tungkol sa bagay na iyon. Makikita sa mukha niya ang kasiyahan na kausap ang anak. “Are you mad at me Eli?” tanong ni kuya sa akin. Umiling ako. “Naiintindihan ko bakit mo sinabi sa kaniya ang katotohanan. Ako ang may kasalanan nang lahat ng ito kaya wala akong karapatan magalit.” Inakbayan ako ni kuya at hiniga niya ako sa balikat niya. “Nakikita ko si mama kay Zeym,” ang bulong niya sa akin. Napatingin ako sa kaniya. “Hindi porke malakas siya ay hindi na siya nasasaktan,” sabi niya sa akin. “Hindi ko rin kayang balewalain na niloloko siya ni Sico. Ilang beses nasaktan si mama dahil sa lalaki at ayaw kong makita iyong sakit na iyon kay Zeym. Alam ko ang nangyayari sa inyo dahil kay Henry at Rachelle. Lahat sin

ELIZABETH Hindi ko aakalain na magkikita kami ni Sico dito. Kung alam ko lang na nandito siya, si Kua nalang sana ang pinapunta ko dito kasama ni Rachelle. Naging awkward tuloy para kay Zeym ang presensya ko dito dahil narito si Sico. Nakatanaw kami sa kanilang tatlo na papasok na ng sasakyan para bumili ng cake. Ang ganda nila pagmasdan. Para talaga silang iisang pamilya. Nakakaramdam ako ng hiya at inggit dahil ganoong buhay ang pangarap ko para sa anak ko pero kasi nakakahiya ako dahil doon ko pa pinangarap sa taong pagmamay-ari na ng iba. Kahapon, kitang kita ko ang sakit na naramdaman ni Zeym. Nakonsensya ako at naisip na, Anong pinagkaiba ko sa ama ko? Nahihiya na nga ako na anak niya ako dahil hindi ko siya kayang maipagmalaki, mas nahihiya ako ngayon na mapagtantong anak nga niya ako kasi pareho kaming nananakit ng ibang tao. Nang makasakay na sila, nakita ko pang sumilip ang ulo ni Kua para lang magba-bye sa akin. “Ba-bye mama, see you later,” ang sabi niya. Ngumiti