บททั้งหมดของ Mr. Playboy Playmate (SPG): บทที่ 131 - บทที่ 140

Iginala niya ang kanyang mata. 'Nasaan ako?' Hindi niya maigalaw ang kanyang katawan. Hindi niya mawari kung saan may masakit. Parang may nakadagan sa kanyang mabigat na bahay. Hindi niya maibiling ang kanyang ulo.Tahimik ang paligid. Oh wala talaga siyang naririnig? Nakamulat lang siya at nakatingin sa ilaw.May naaaninag siyang tao, hindi niya mawari kung sino. Hindi niya maintindihan ang sinasabi nito. May itinatanong ito sa kanyang hindi niya talaga marinig 'Anong nangyayari?' bulong niya sa isipan."Gising na siya!" yun ang umalingawngaw sa kanyang pandinig.May mga yabag na papalapit sa kanya. 'Sino sila?'"Anak.... anak ko----" niyakap siya ng isang babaeng maedad na."Na---nas--saan a--ko?" mahuna niyang tanong."Nasa ospital ka anak," sagog ng babae "naaksidente kayo.""Ka--kami?""Wag ka na munang magsalita. Magpahinga ka lang muna. Ang mahalaga, may malay ka na" sabi ng ina sa kanya.May mga lumapit sa kanyang mga naka uniform na tao. Hindi niya makilala ang mga ito. Wala

"Kumusta ka na Marie?" isang magandang babae ang lumapit sa kanya kasama ang lalaking sa tingin niya ay asawa nito. "tinawagan kami ni Armand, gising ka na daw."Nakatingin lang siya sa mga ito. Hindi niya alam kung ano ang isasagot sa pagbati nito."Pasensiya na kayo ma'am. May amnesia kasi aiya" sagot ng kanyang ina."Totoo pala ang sinabi ni Armand. Pero sabi naman niya, baka temporary lang yan. Anyway, ako si Ericka, ako ang iyong boss. Secretary kita. At ito naman ang asawa kong si Monte.""Kumusta ka na Marie?" tanong sa kanya ni Monte."Okay naman po ako. Masakit po ang likod ko. Totoo bang nagtatrabaho ako sa inyo?" inosente niyang tanong sa mga ito."Oo, matagal ka ng nagtatrabaho sa amin, five years na" ngumiti si Ericka na sa tingin niya ay lalong nagpaganda dito. Ang dimples nito at alon alon na buhok ay bagay na bagay sa hitsura nito na parang si Mama Mary."Ang tagal ko na pala sa inyo, sana kapag magaling na ako, tanggapin niyo pa rin ako" ngumiti siya sa mga ito."Oo na

"Ba--bakit mo naman anak naitanong?" binawi ng kanyang ina ang paningin sa kanya."Nabanggit lang ni Flor kanina.. saka familiar sa akin ang pangalang yun, hindi ko lang maalala." sagot niy."Ah-- eh... ano kasi anak, matagal na naman yun, kakilala mo si Bernard.""Bakit parang sa tono ng pananalita niyo, hindi kami simpleng magkaibigan lang?""Hindi anak, na--nagulat lang ako sa tanong mo. Mabait kasi ai Bernard kaya hinsi mo makalimutan." uminom ng tubig ang kanyang ina."Hindi ko siya boyfriend?" Napabuga ng tubig ang ina niya saka inubo ng inubo. Waring hindi inaasahan ang kanyang tanong. Natigilan talaga ito at hindi makapagsalita. Saka biglang umiyak."Anak.. wag muna natung pag usapan si Bernard.. maaalala mo rin naman siya." hundi na siya nilingon nito pero alam niyang umiiyak ang ina."Kung kakilala ko siya, bakit hindi siya dumalaw sakin? bakit hindi man lang niya ako sinilip?""Anak, magpahinga ka kaya muna? palagay ko napagod ka ngayong araw. Halika na, sasamahan na kita s

U.S.APresent time:"Ilayo nyo sakin yan!!!!" sigaw niya habang pinapaalis ang mga nurse na nakapaligid sa kanya "hindi ko kayo kailangan mga letse!""Sir.. kailangan nyo na pong inumin ang gamot nyo" pakiusap ng isang nurse sa kanya."Wag nyo na akong pilitin! lalo akong hindi gumagaling!" inis na inis siya sa mga ito. Lagi siyang pinapainom ng gamot pero ang pakiramdam niya, lalo siyang nalulumpo."Nasaan si Ellie?!""Labas lang po si madam para mag grocery.." sagot ng isa pang nurse."Iniwan niya ko sa inyo ha? bakit hindi niya ko isinama?!""Marami po kasing lakad si madam.. mahihirapan po siya kapag kasama kayo" sagot ng isa pang nurse."So, nahihirapan na pala siya sakin ngayon?""Hindi naman po sa ganon sir" nakayuko ang nirse nung sumagot "baka po mapagod lang kayo sir..""Umalis na kayo dito , bago ko ibato sa inyo ang lahat ng gamit dito!" sigaw niya. Walang nagawa ang mga ito kundi lumabas.Ni hindi siya makapunta sa banyo upang umihi. Nililiguan pa siya ng asawa niya bago

Noong pinili niya si Ellie, labis na nasaktan ang kanyang mga magulang lalo na ang kapatid niyang si Dulce. Hindi niya sukat akalain na hindi maiintindihan ng mga ito ang ginawa niya. Subalit alam niyang nagkamali siya, kaya siguro kinalimutan na siya ng mga ito. Nasa kasunduan kasi nila ni Ellie na wala silang babanggitin tungkol sa pagsasalin ng dugo kay Marie. Na kailangan ang iisipin ng mga magulang niya ay natatakot siya sa nangyari sa babaeng minamahal. Hindi naman siya magawang ipakulong ng mga ito, dahil nga sa injured din siya at nakita nila na nahihirapan din siya.Ang labis na ikinagalit ng mga ito ay ang sekretong pagpapakasal nila ni Ellie. Sinampal siya ng ina, kasunod ang pagsambulat ng galit ng kapatid. Hindi na siya kinausap ng mga ito hanggang umalis na siya ng bahay.*****"Ngayon mo pa naisipang gawin ang kalokohang yan? sa gitna ng pagdurusa ni Marie? anong kagaguhan ang naisipan mi, Bernard?" galit na tanong ng ina."Ma.. m--mah--hal ko si-- si Ellie" mahina niya