บททั้งหมดของ Mr. Playboy Playmate (SPG): บทที่ 141 - บทที่ 150

Umaasa pa rin siya araw araw na maaalala siya ng mga magulang at kapatid. Ang mga kaibigan niya ay isa sa pinaiwasan ni Ellie sa kanya. Sigurado siyang may alam na rin ang mga ito tungkol sa nangyari sa kanila ni Ellie.Masakit isipin, na mukhang tama nga ang sinabi ng babae sa kanya, kinalimutan na siya ng mga mahal niya sa buhay. Sino ba naman ang matutuwa sa ginawa niya?Ang huling balita niya tungkol kay Marie ay ang paglabas nito ng ospital. Nakahinga siya ng maluwag nung malaman niyang maayos ito, subalit ang pagkawala ng memorya nito ay parang ikinagiguilty niya.Nabura na siya sa isipan ng babae, at sana, hindi na siya maalala nito. Maayos nito ang sariling buhay na hindi na siya kasali.Sa araw araw na nagdaan, inaatake siya ng lungkot at pagsisi. Inaamin niyang kasalanan niya ang lahat ,kaya tatanggapin niya ang lahat ng consequences. Tama si Ellie, ito na lang ang nakakaunawa sa kanya. Gigising siyang parang zombie. Gustong gusto na niyang makalakad ulit. Ilang buwan na ba

Iba talaga ang nararamdaman niya sa katawan niya, kaya hindi niya nilulunok ang mga gamot na ipinaiinom ng nurse sa kanya. Ang pakiramdam niya, lalo lamang siyang nilulumpo ng mga ito.Nag iimbestiga siya araw araw sa ginagawa ng mga ito. Madalas niyang mapansin na parang may inihahalo ang mga ito sa kanyang pagkain at inumin. Ayaw niyang mag isip ng masama ngunit iba ang kanyang kutob. Kaya minsan, hindi niya kinakain ang mga i ihahanda ng mga ito. Kay Miles siya nagpapaluto kapag nagpapahinga ang mga nurse.Isang linggo pa lang ang nakakaraan, mula ng mapansin niya ito, at maiwasang lunukin lahat ng ibinibigay ng mga ito sa kanya, nawawala ang pamamanhid ng kanyang binti. Nagkakaroon na ito ng pakiramdam.Ngunit nagkukunwari lamang siyang walang improvement, para hindi masira ang kanyang plano. Parang pinipigilan siyang gumaling ni Ellie, hindi niya mabatid kung bakit.Pinapanood niya ang mga kasama kung paano kumilos, yung pagtulog nila at day off nila, inobserbahan niya rin.Isan

Dating routine; nagpaalam sa kanya si Ellie na papasok na sa trabaho. Kunwari ay nagbabasa siya ng libro, ngunit sa sulok ng kanyang mga mata, nakita niya ang babae na may ibinubulong sa mga nurse.Saka siya nito binalikan."Baby, aalis na ko ha? kumain ka." hinalikan siya nito sa noo."Sige, ingat ka.." tinanguan niya pa ito saka kinawayan.Paglabas nito ng pinto, naglabasan na ang mga nurse sa kwarto ng mga ito, dala ang mga gamot niya."Pwede ko ba kayong panoorin habang nag aayos kayo ng pagkain ko?" tanong niya."Ah.. eh.. sir.. wag na po" ngumiti si Juls sa kanya ng alanganin. "baka pp mapaso lang kayo.""Bakit mo naman ako papasuin?" pinaghawak noya ang kanyang mga kamay.Napatingin si Juls sa mga kasama na umiiling. Napalingon siya sa mga ito, nagkanya kanyang lingunan sina Mark at Enzo."Bweno, kung ayaw mo naman, okay lang naman. Pero gutom ako eh. Pakidamihan na lang" bilin niya.Waring nakahinga ng maluwag si Juls sa sinabi niya."Okay po sir," sagot ni Juls. Saka siya tina

POV: MarieIlang buwan na ang nakakaraan simula ng maaksidente siya. Pero mga pangit na alaala ang dumarating sa isipan niya.Naalala niya ng ipagtabuyan siya ni Bernard at sumama kay Ellie ang lalaki. Masaya siya sa trabaho niya sa San Miguel corporation. Ngunit masakit kapag naaalala niyang niloko siya ng lalaki.Unti unti ng naghihilom ang lahat sa kanya,at nabubura ang pagmamahal na inilaan niya kay Bernard. 'Ganito ba talaga dapat ang maramdaman ko?'Pumasok ang nanay niya sa kwarto. Ngumiti ito sa kanya."Malungkot ka na naman?" tanong nito."May naalala lang po ako, bakit po?""May bisita ka""Sino po?""Puntahan mo na lang siya sa ibaba."Sinunod niya ang ina. Lumabas siya ng kwarto. Pagbaba niya ng hagdan, May taong may dala ng bouquet. Nakatago ang ulo nito."Anong meron?" nagtataka siya."Happy birthday!!!" naglabasan ang mga tao na nakatago sa sulok sulok ng bahay.Hindi siya makapaniwala. Kaarawan niya pala ngayon. Nag umpisang bumukal ang tubig sa kanyang mga mata. At na

"Dulce!!" tawag ni Flor sa kaibigan. May kasama itong maedad ng babae, na malamang ay ina nito."Ayun sila Ma" inakay nito ang ina palapit sa kanila. "kanina pa kayo?""Hindi naman.. kayo?" tanong ni Flor."Galing lang kaming lady's room. Marie.. kumusta ka na?" tanong ni Dulce, "natatandaan mo ba si mama?""Marie" niyakap aiya ng ina nito, "Miss na miss na kita.. pasensiya ka na at hindi ako nakadalaw sayo.. may inaasikaso kasi ako. hinahanap ko ang.. ay wala, belated hapoy birthday, ito ang regalo ko sayo" inabot niya ang ibinigay nitong kahon."Salamat po, ma'am" nginitian niya ito.Nalungkot ang exoression ng mukha ng matanda."Tita ang tawag mo sa kanya Marie" nahalata ni Flor na parang nalungkot si tita Ludy."Ah, ganun po ba? pasensiya na po kayo. Wag po kayong mag alala, unti unti na pong bumabalik ang alaala ko." sagot niya."Mabuti naman hija. Natituwa akong makita ka na maayos na ang kalagayan." hinawakan siya sa braso ng matanda. "Ang ganda mo pa rin.""Salamat po. Kayo ri