บททั้งหมดของ Mr. Playboy Playmate (SPG): บทที่ 161 - บทที่ 170

POV: MarieUmulan ng malakas kaya pinili nilang tumigil muna sa may gutter at magpatila muna da waiting shed. Sabi kasi ni Rain, baka abutin sila ng pagtaas ng tubig sa dadaanan nila, kaya bumaba sila at sa waiting shed na malapit sa police station sila tumambay. Nagpaalam saglit si Rain upang bumili ng kape sa katapat na convenient store. Binibilang niya ang mangilan ngilang sasakyang dumadaan. Umagaw ng pansin niya ang isang blue na sasakyan, hindi niya mawari kung anong brand nito, mas nagfocus siya sa lalaking nakasandal sa may bintana na waring nakapikit.Bumilis ang pintig ng kanyang puso. Kilala niya ang pakiramdam na yun. Nararandaman niya lang ito kapag kasama niya si Bernard.''Posible kayang si--si Bernard yun?" nakasunod ang tingin niya sa papalayong sasakyan."Saan?" tinig iyon ni Rain. Halos mapatalon siya sa gulat dito."Ay! palaka!!" hawak hawak niya ang dibdib "a--ano ka ba naman.. bakit ka nanggugulat?""Sabi mo, nakita mo si Bernard!" sabi nito "asan siya?""Pa--pa

"Ba--babe.." mahina ang boses ni Rain."Oh, gising ka na!" nakangiti niyang sabi dito "gusto mo bang kumain?" nilapitan niya ito at hinawakan ang kamay."O--okay la--lang ako" nginitian siya ni Rain."Hindi mo man lang nasabi sakin na--may sakit ka. Sana naging mabait ako sayo," biro niya dito."Mas gusto ko yung natural ka.." ngumiti rin ito sa kanya, "isa sa nagustuhan ko sayo yung pagiging mataray mo..""Bolero ka talaga," hinaplos niya ang pisngi ng lalaki, "paano mo ko pakakasalan kung nakahiga ka dyan? magpalakas ka ha.." pinipigilan niya ang luhang unti unting namumuo sa kanyang mga mata."Sorry, babe" mapait ang pagkakangiti ng lalaki sa kanya, "tandaan mo lang na mahal na mahal kita.""Mahal din kita.. salamat sa pagmamahal at pagtatyaga. Bago pa lang tayo pero ipinaramdam mo sakin ang halaga ko." hindi na niya napigilan ang lumuha. Nahihirapan siyang tanggapin ang kalagayan ng nobyo "bakit kasi hindi mo sinabi sakin na may sakit ka?""Ayokong-- mamahalin mo ako, dahil may sak

POV: MonteNalungkot siya ng malamang sumakabilang buhay na si Rain. Family friend nila ang mga ito. Naawa din siya kay Marie. Wala na siyang planong ligawan ang babae dahil alam niyang masaya na ito sa buhay nito. Na masaya na ito kay Rain. Magiging maligaya na lang siya na titigan ito kahit sa malayo lamang. At siguro, hindi talaga sila para sa isa't isa. Kung may darating na sa kanya, hihintayin na lang niya ito.Pagpasok niya kung saan nakaburol si Rain, agad niyang nilapitan si tita Lily."Nakikiramay po ako sa inyo tita Lily" niyakap niya ang matanda, "pasensiya na po kayo at nasa U.S po si mama, may sakit po kasi si tito Benny.""Okay lang, nagkikita naman kami ng mama mo sa Japan. Kumusta ka na ba?magaling ka na ba? Balita ko ikaw na ulit ang nagm amanage ng kumpanya niyo.""Oo nga po, buti po naging okay na ako," ngumiti siya dito."Buti nga naalala mo pang dalawin si Rain Hijo.""Mukhang siya po ang hindi ako nakikilala, dahil minsan pong nagkita kami, hindi niya ata ako nam

POV: BernardMatagal tagal na simula nung huli siyang makatuntong sa opisina ng kaibigan niyang si Monte. Nag aaya itong kumain. Alam niya ang sakit na pinagdadaanan nito dahil sa pagkawala ng asawa. Dinaanan niya muna si Andrei."Ikaw na muna ang bahala dito," paalam niya sa secretary niya."Saan ka pupunta, sir?" tanong nito habang nagtatype sa computer."Sa San Miguel Building" inaayos niya ang kanyang coat."Pupuntahan niyo si Marie sir?" napatingin na ito sa kanya."Hindi.. si Monte ang pupuntahan ko, may lakad kasi kami ngayon," sagot niya dito."Aah.. akala ko makikioagbalikan na kayo kay Marie. Sige sir, ingat ka" muli nitong binalikan ang pagkocomputer.Kung hindi niya ito kilala, hindi niya masasabing may especial case ito. Magaling itong makipag usap sa mga tao. Medyo matabil lang ang dila nito. Saka mabilis maplease. Saka malalamang may menthal disorder si Andrei kapag kunausap na.Iniwan na niya ito. Dumiretso na siya sa elevator patungong parking area. Agad niyang nakita

POV: Bernard"Alam mo ba, ang bait ni Marie sakin" sabi niya kay Monte habang hinihintay sina Ellie. Sila ang nag aalaga kay baby Vince."Oooh? paano mo nasabi, kanina kulang na lang kainin ka niya. Parang galit siya sayo" sagot nito sa kanya."Nagtataka rin nga ako, pero base sa usapan namin kanina, parang okay na kami." saka niya nilaro sa Vince "di ba baby? magkakaroon ka na ng ninang.""Wag kang masyadong umasa," kinuha nito si Vince sa kanya, "di ba baby? ninong Bernard mo asyumero na naman.""Hindi naman. Balak ko siyang balikan mamaya at kidnappin" nakangiti niyang sabi sa kaibigan."Sige nga.. hindi ako babalik ng opis. alas sais yun nauwi.""Bakit late na? pinagtatrabaho mo ng matagal ang mahal ko?""Baliw! ayaw niya ng may mga naiiwang gamit at mga nakasaksak na computer. Supervisor na kasi sya.""Buti at iprinomote mo. Pagod na yun kakatrabaho.""Napaalis nga nun si Orlan.""Yung bakla?""Oo.""Bakit?""Binastos siya, pati si Ericka na nananahimik na dinamay pa. Bully talag