"Dinner is served!" Sigaw ni Javion mula sa dining section.Hindi ako tumayo at nanatiling nanood sa telebisyon na nandoon. Hindi pa naman ako ginugutom at saka tinatamad akong gumalaw dahil kumukirot ang likuran ko.Hindi ko na ulit narinig ang pagtawag ni Javion kaya naman nakahinga ako ng maluwag at ipinagpatuloy ang panonood. Mabilis lang dumaan ang oras at ng maramdaman kong kumulo ang tiyan ko, tumingin ako sa relong pambisig."Eleven na pala," wika ko sa sarili ko. "Ano kaya niluto niya?"Tumayo ako at tinungo ang dining section. I looked around, but there's nothing there. Ni-isang plato ay wala, mukhang naglinis si Javion pagkatapos niya kumain kanina. Tinignan ko ang refrigerator na nandoon, kumuha ako ng isang orange at saka binalatan iyon habang naglalakad ako pabalik sa salas."Inubos niya siguro lahat ng pagkain, buti na lang may orange sa refrigerator," pagkausap ko sa sarilid ko."Mangangasim sikmura mo diyan."Sumubo ako ng tatlong piraso bago ko binalingan ang pinagmu

"Marami ka bang pasyente ngayon?" I asked habang tinitignan ang patients' records na pinahawak sa'kin ni Doc Zephyr.He placed his hands in his coat's pockets before he nodded his head. "Yes, especially students who are in need of my company.""Ano 'yon? Kinakausap mo lang sila?"Umiling siya. "Nope, I intend to listen more, than talk. Mas kailangan kasi ng mga pasyente ko ang isang listener kaisa adviser."Napatango-tango ako. "Sabi ng chief nurse may kasama raw kaming senior nurse." Tumingin ako sa paligid namin, baka kasi nahuli lang ang senior nurse na kasama ni Doc Zephyr. "Pero parang wala naman?"Doc Zephyr stopped walking kaya pati ako napahinto at saka nagtatakang napatitig sa kaniya. Hinarap niya ako at saka ngumiti at humalukipkip. "If I were going to be honest, I don't like having someone to face my patients with me.""Ha? Bakit naman? Hindi ba mas magiging maayos ang pasyente mo kapag marami ang nakikinig sa kaniya?"

"Hindi kita masasabay. May dadaanan ako, baka ma-late ka, kasalanan ko pa," aniya Javion habang pababa ng hagdan. "My back fucking hurts, kapag hindi ako nakapag-opera ng pasyente ko, it's on you."He was pissed off. I know that. Buong pwersa ko kasi siyang tinulak kanina, kaya lang hindi siya sa higaan bumagsak, kung hindi ay sa sahig at tumama ang likod niya doon. He probably expected that I'll kneel down and ask for forgiveness, but I did the opposite."Kasalanan mo naman kung bakit ka nalaglag sa sahig," naiinis na bulong ko. "Don't worry, on the way na si Kazimir.""Why not drive your own car? Hindi ka ba nahihiyang magpasuyo sa lalaki na 'yon?" nagtatagis ang bagang na tanong niya.Inirapan ko siya. "News flash, wala rito ang sasakyan ko. Hinayupak ka kasi, sinabi mo pala kay Ojciec na hindi ko na kailangan ang sasakyan ko kaya wala sa garahe."He scoffed. "What is the purpose of the taxi? Isn't that for transportation too?"I gave him a sarcastic smile. "Bakit hindi ikaw ang ma

Tumayo si Javion at hinawakan ang pulo-pulsuhan ko, kaya napatanga ako sa kaniya. "Let's go."Kumunot ang noo ko. "Hindi ko pa nagagalaw 'yong sopas ko.""What's with you, bud?" Kuya Zephyr asked."Taking her away from you," Javion answered.Inagaw ko ang kamay ko sa kaniya kaya lumipat ang matalim niyang tingin sa'kin. "Why are you so stubborn like a fucking grade one student, Zabawa?" I scoffed. "Wow ako pa talaga. Sa ating dalawa, ikaw ang parang grade one. Remember that.""Dude, really, what's wrong with you?" Nagtatakang tanong ni Kuya Zephyr."Stop acting like you don't know the reason why I'm being like this, Kozlowski. You know it better than anyone else," may diin sa mga salita na sambit ni Javion.Napalitan ng nakakalokong tingin ang inosenteng mukha ni Kuya Zephyr kanina. "You know me too well, bud, nevertheless, you have to calm down. Kumakain pa si Serene, let her finish her food.""I'll cook you macaroni soup, tastier and healthier than that," Javion offered.Umiling ak

His last sentence left me confused. Hindi ako nakapagtanong dahil biglang bumaba si William para tulungan si Alexsei.There's probably something going on, but masyado na ako maraming iniisip para isipin pa 'yon. Napaigtad ako dahil sa pagbukas ng pintuan ng bahay. Mabilis pa sa alas kuwatro akong humiga at nagtulog-tulugan. Why am I even doing that? Wala naman siyang pakialam sa'kin."I know you're awake. Anong sinabi sa'yo ni Alexsei?" Bumuntong hininga ako at saka bumangon at tinatamad na sinalubong ang mga titig ni Javion."Why? May dapat ba akong hindi malaman?" balik tanong ko.Umupo siya sa kaharap kong sofa at dumiquatro. "Nothing, I'm just curious."I scoffed. "Wow, now you're curious. Are you afraid that they might say something that I could use against you?"Umiling siya. "Nah, not at all."Inirapan ko siya at muling humiga sa sofa. "Hindi naman pala, so why bother talking to me?""Don't worry, you're the least person that I want to talk to." Tumayo siya at namulsa. "Dinner