"Hi, how are you?" Kuya Zephyr asked the kid.Tumingin sa kaniya 'yong bata. Sampung taong gulang lang ito. Bagong pasyente siya ni Kuya Zephyr, ngayon pa lang magsisimula ang session niya.The kid forced a smile and didn't answer. Sabay kaming napatingin ni Kuya Zephyr sa magulang ng bata. Wala akong alam sa ganito kaya naman sabi ni Kuya Zephyr ay panoorin ko na lang muna siya ng isang linggo at tuturuan niya ako."Mr and Mrs. Fresco, I hope you don't see me as rude person, but I do request you to go out of the room for a moment? I think little Fresco right here doesn't want you two hear his answers," Kuya Zephyr prompted."Kailangan ba talaga na lumabas kami?" Mrs. Fresco asked.Tumango si Kuya Zephyr. "Yes, Mrs. Fresco. It is the only way para magsalita si little Fresco."Humalukipkip si Mrs. Fresco. "Paano 'yan? We want to hear his answers."Nagkibit-balikat si Kuya Zephyr. "I won't be able to make him do that if you'll stay here.""Para saan pa at dinala namin siya rito?" naiini
Tumayo si Javion at hinawakan ang pulo-pulsuhan ko, kaya napatanga ako sa kaniya. "Let's go."Kumunot ang noo ko. "Hindi ko pa nagagalaw 'yong sopas ko.""What's with you, bud?" Kuya Zephyr asked."Taking her away from you," Javion answered.Inagaw ko ang kamay ko sa kaniya kaya lumipat ang matalim niyang tingin sa'kin. "Why are you so stubborn like a fucking grade one student, Zabawa?" I scoffed. "Wow ako pa talaga. Sa ating dalawa, ikaw ang parang grade one. Remember that.""Dude, really, what's wrong with you?" Nagtatakang tanong ni Kuya Zephyr."Stop acting like you don't know the reason why I'm being like this, Kozlowski. You know it better than anyone else," may diin sa mga salita na sambit ni Javion.Napalitan ng nakakalokong tingin ang inosenteng mukha ni Kuya Zephyr kanina. "You know me too well, bud, nevertheless, you have to calm down. Kumakain pa si Serene, let her finish her food.""I'll cook you macaroni soup, tastier and healthier than that," Javion offered.Umiling ak
Saturday means rest day. Nagising ako dahil sa sinag ng araw mula sa bintana. Dahan-dahan ako nagmulat ng mata at nag-inat ng mga braso at binti bago bumangon.Kumunot ang noo ko nang makita ko si Javion sa may kusina at umiinom ito ng kape habang nagbabasa ng dyaryo. Kumunot ang noo ko at napatingin sa wall clock bago ibinalik ang pagtingin kay Javion."Nine AM na ah... bakit nandito pa 'yon?" tanong ko sa sarili ko.Umiling ako at saka tumayo at tinupi ang kumot na ginamit ko. Dalawang linggo na rin ang nakakalipas simula nung pangyayari sa sasakyan niya. Hindi na niya ako kinausap o kaya naman ay sinira ang araw ko sa mga nagdaan na 'yon."Wala kang pasok?" bungad na tanong ko nang makapasok ako sa kusina para uminom ng tubig."Wala," he answered without looking away from the newspaper.Tumango ako. "Nga pala, gagamit ako ng banyo sa kuwarto mo.""Okay."Umalis na ako ng kusina at dumeretso sa kuwarto niya para maligo. After a few minutes, hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa at lumab
His last sentence left me confused. Hindi ako nakapagtanong dahil biglang bumaba si William para tulungan si Alexsei.There's probably something going on, but masyado na ako maraming iniisip para isipin pa 'yon. Napaigtad ako dahil sa pagbukas ng pintuan ng bahay. Mabilis pa sa alas kuwatro akong humiga at nagtulog-tulugan. Why am I even doing that? Wala naman siyang pakialam sa'kin."I know you're awake. Anong sinabi sa'yo ni Alexsei?" Bumuntong hininga ako at saka bumangon at tinatamad na sinalubong ang mga titig ni Javion."Why? May dapat ba akong hindi malaman?" balik tanong ko.Umupo siya sa kaharap kong sofa at dumiquatro. "Nothing, I'm just curious."I scoffed. "Wow, now you're curious. Are you afraid that they might say something that I could use against you?"Umiling siya. "Nah, not at all."Inirapan ko siya at muling humiga sa sofa. "Hindi naman pala, so why bother talking to me?""Don't worry, you're the least person that I want to talk to." Tumayo siya at namulsa. "Dinner
Nakarating na ako sa bahay at akmang lalabas na ako ng kotse ko nang makarinig ako ng mga boses. Boses ng isang babae at ang boses ni Javion na palabas ng bahay namin. 'Yong babae sa yacht?"Regina, leave," matigas na sambit ni Javion."Si Kuya Javion naman. Huwag mo nga akong tawagin sa pangalan na 'yan," the woman uttered.Kumunot ang noo ko. Kuya?"Why do you want to use mom's name instead of yours? Reina is mom's name and Regina is your name," naiinis na sambit ni Javion."Regina sounds old, Kuya at saka mas bata pakinggan ang Reina. Pumayag naman si Mom eh. Maiba tayo, let me spend the night here! For sure papayag naman si Ate Serene eh!" pagmamaktol nung babae.Wait, what? Ate Serene?Now that I stared at her, she looked like Javion."Wala pa nga siya, paano kita maipagpapaalam, Regina?" Javion asked."She's here, hindi mo naman sasakyan 'yong pulang Mercedes-Benz 'di ba?"Para akong binu
"Kuya—""Just make sure na sa susunod na balik mo, you'll call me beforehand, Regina," aniya Javion."Promise, Kuya. I already have Ate Serene's number, kaya madali na lang sa'kin 'yon," nakangiti na sambit ng kapatid.I laughed. "Huwag mo na akong tawaging 'ate', magkasing edad lang naman tayo."Napagalaman kong twenty-four years old lang din itong si Regina at school mates pa kami dahil sa Folklore University din siya nag-aaral. Accountancy ang course niya."No way, Ate Serene. Asawa ka ni Kuya kaya dapat lang na 'ate' ang itawag ko sa'yo," nakangusong wika niya."Hindi ba magmukha akong matanda?" natatawang tanong ko."Nah, Ate Serene. Calling you 'ate' won't make you look like an elder. It's respect towards you, okay, Ate Serene?" malambing na sambit niya.Ngumiti ako at saka tumango. "Mukhang wala naman akong laban sa'yo, Regina.""Wala talaga, ate. Anyway, I have to go. See you again sa inyong dalawa!"Tumango ako at saka kumaway. Pagkaalis na pagkaalis ng sasakyan ni Regina, na
"What are you doing?" tanong ni Javion nang makalabas siya ng banyo. Tumayo siya sa gilid ng higaan at saka sinilip ang iPad ko. "What's that?""Wala naman, naglalaro lang pampaantok," I answered without glancing at him."I see, anong oras pasok mo bukas?" Isinabit niya ang tuwalya sa sandalan ng upuan bago siya humiga sa tabi ko at ginawang unan ang mga braso niya at saka tumitig sa kisame. "Susunod ako sa oras mo."Napatingin ako sa kaniya. "Bakit?" He looked at me. "I just want to, can't I?""Pwede naman, kaya lang hindi ba abala sa'yo?" Umiling siya. "Nope, I will not insist if it will bother me."Napatango-tango ako at saka itinuon ulit ang atensyon sa iPad. "Seven AM pa rin naman ang pasok ko.""Great. Matulog ka na," he replied.Ngumiti ako. "Hindi pa ako inaantok, pero ikaw matulog ka na."Umupo siya at saka sumandal sa headboard at kinuha mula sa mga hita ko 'yong iPad kaya napatanga ako sa kaniya. "Final round na ako," kalmado pero gulat na sambit ko.Iyan na lang ang tan
Dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at napadaing nang maramdaman ko ang hapdi na dumaloy mula sa tagiliran ko. I hissed when I felt the cotton touch my wound. Hindi ako nawalan ng malay pero sobrang sakit kasi kaya nakapikit ako."Sorry, does it hurt that much?" Kuya Zephyr asked worriedly. "Nangangatog ako for some unknown reason."I softly chuckled, but stopped nang maramdaman kong sumakit 'yong sugat. "Damn, ang sakit talaga.""I don't like cursing my patients, but damn that woman for hurting you," naiinis na sambit ni Kuya Zephyr. "Pero alam mo, kailangan talaga tahiin 'to."Mabilis akong umiling. "Ayoko nga sabi eh.""Why? Kailangan nga itong tahiin. Bakit ayaw mo makinig sa doktor?" he asked."Wala, ayoko lang," sambit ko.Napangiwi siya. "Nangangatog ako, mali kasi 'tong ginagawa ko. Dapat talaga tahiin 'to.""Sabi ko kasi ako na lang eh," sambit ko at saka akmang kukunin sa kamay niya ang betadine at cotton buds nang ilayo niya ang kamay niya sa'kin."Nah, I'll do it. Kun