ประตูเปิดออก ล่อจี่นซูไม่ดิ้นรนเมื่อกำลังถูกลากออกจากธรณีประตูสายตามองไปที่พวกใต้เท้าเซี่ยที่กำลังคุ้มกันอยู่ตรงซุ้มประตู นางกระตุกยิ้มเล็กน้อย คงต้องเริ่มแผนสำรอง เสี่ยวหลู่ควรจะต้องตายเสียแล้วนางสแกนโล่เลือดสีน้ำเงินและมองไปที่เสี่ยวหลู่เสี่ยวหลู่ที่ยืนนิ่งอยู่ข้างๆ ได้รับสัญญาณ ทันใดนั้นก็รีบวิ่งไปด้านข้างของหยุนจินเฟิงราวกับลูกธนู ชกเขาที่โหนกแก้มอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ และก่อนที่เขาจะทันได้ตอบโต้ ก็คว้าแก้มของเขาด้วยมือข้างเดียวแล้วลากออกไปหยุนจินเฟิงเกือบสิ้นสติ แม้ว่าเขาจะมีทักษะศิลปะการต่อสู้ระดับสูง แต่เขาก็ไม่อาจหลุดพ้นจากการควบคุมของเสี่ยวหลู่ได้เสี่ยวหลู่ลากเขาออกจากประตูแล้วเหวี่ยงเขาอย่างแรง หยุนจินเฟิงล้มลงอย่างแรงบนขั้นบันไดหิน เสี่ยวหลู่เหยียบหน้าอกของเขาอีกครั้งและตะโกนด้วยความโกรธ “วังซู่จะรังแกกันมากเกินไปแล้ว ครั้งแรกท่านถอนหมั้น ภายหลังยังล่อลวงข้าด้วยเงินหนึ่งพันตำลึง ข่มขู่ว่าจะขุดหลุมศพของนายพลโดยขอให้ข้าเป็นพยานเพื่อกล่าวหานายหญิงของตระกูล ข้าได้รับความเมตตาจากนายพลมาก ข้าไม่อยากเห็นหลุมศพของเขาถูกขุดขึ้นมาหลังจากที่เขาตาย ข้าไม่มีทางเลือก นอกจากทำ

แม่กับลูกมีสายสัมพันธ์ระหว่างกัน เมื่อรู้ว่านางเป็นคนโหดร้าย พระชายาหซู่จะปล่อยให้ลูกของนางทนทุกข์ทรมานได้อย่างไร ไม่ว่านางจะได้รับบาดเจ็บอย่างไร ทันใดนั้นนางก็พยายามลุกขึ้นและคว้าตัวเด็กไว้“ท่านพี่ เด็กแค่ร้องไห้เท่านั้น ท่านจะกังวลอะไร ตอนที่ท่านแต่งงานกับองค์ชาย ข้าร้องไห้ไปตั้งสามวัน”พระชายาหซู่พยายามดิ้นรนที่จะลุกจากเตียง ร่างกายของนางสั่นไปหมดจนไม่มีเรี่ยวแรง เมื่อนางกำลังจะร้องเรียกใครสักคน นางก็เห็นรอยเลือดบนใบหน้าของลูกชาย ลจึงรู้ว่านางใช้เล็บข่วนเด็กไม่ต้องรอให้นางโกรธ เหลิ่งซวงซวงตะโกนด้วยความประหลาดใจ "โอ ท่านพี่ ไม่ว่าท่านจะเศร้าและโกรธแค่ไหน ท่านก็ดึงเด็กออกมาไม่ได้ ดูสิ ท่านบีบจนเด็กหน้าบวม และมีเลือดออก"เสียงตะโกนดังมากจนท่านแม่ตู้ที่อยู่ข้างนอกได้ยิน ท่านแม่ตู้จึงเคาะประตูทันที “คุณหนูรอง เกิดอะไรขึ้นเจ้าคะ”เหลิ่งซวงซวงวงตอบคนข้างนอก "ท่านแม่ตู้ ท่านพี่องสาวโกรธจรทำร้ายเด็กโดยไม่ตั้งใจ ไม่เป็นไร ข้าจะอุ้มเด็กไว้เอง”พระชายาหซู่ลื่นไถลล้มลงกับพื้น บาดแผลฉีกขาด ความเจ็บปวดมากเสียจนพูดไม่ออก ล้มลงกับพื้นแล้วกางมือออก ดวงตาขอร้องวิงวอน "คืนมา...ให้ข้าเถอะ"เหลิ

เจ้าของเดิมชื่นชมพ่อของนางมาก ในความทรงจำท่านพ่อของนางเป็นนักรบที่กล้าหาญและมีความสามารถที่จะปกป้องครอบครัวและประเทศ ท้ายที่สุดม้าก็ยังถูกฝังไปพร้อมกับศพของเขา แม้แต่แม่ของนางก็ตายไปพร้อมกับเขา นี่คือสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดในใจนางเมื่อนางปิดตู้เสื้อผ้า ล่อจี่นซูจึงเห็นว่าชุดที่นางรีบยัดไว้ใต้ตู้เสื้อผ้านั้นเป็นชุดที่องครักษ์จากจวนเซียวมอบให้แกนางนางหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาพับเก็บ รู้สึกกังวลเล็กน้อย นางสงสัยว่าองค์ชายเซียวได้รับบาดเจ็บมากแค่ไหนอย่างไรเสียองค์ชายเซียวก็ได้รับบาดเจ็บจากหยุนจินเฟิงเพราะผิดของนาง องค์ชายเซียวสุขภาพไม่ดีมาตั้งแต่ที่เขาได้รับบาดเจ็บจากการต่อสู้ ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาหลังจากที่เขาได้รับบาดเจ็บในครั้งนี้บางทีนางอาจเคยประสบกับความอยุติธรรมในชีวิต ห้าปีที่ผ่านมาเหมือนใช้ชีวิตอยู่ในนรก หลังจากการเดินทางข้ามเวลา เจ้าของเดิมก็ต้องประสบพบเจอในสิ่งเดียวกัน ชีวิตของนางได้กลายเป็นความมืดมิดซึ่งทำให้นางทะนุถนอมความเมตตาจากจวนเซียวมากเด็กกำพร้าที่ทำอะไรไม่ถูกอย่างล่อจี่งชู และยังถูกกล่าวหาว่าเป็นฆาตกร ใครในเมืองหลวงจะกล้ารับนางเข้ามา แต่จวนเซียวไม่ได้ถามอะไร และย

พระชายาหซู่มองดูพ่อที่ดุร้ายของนางทั้งน้ำตา รู้สึกว่าหัวใจของนางค่อยๆ หดตัวลงจนแข็งเป็นหิน ความเจ็บปวดหายไป มีเพียงอาการชาและสิ้นหวัง นางรู้อยู่แล้วว่ามันจะเป็นเช่นนี้นางไม่แม้แต่จะดิ้นรน นางอาจจะตายไปแล้วจริงๆหลานหนิงโหวค่อย ๆ คลายมือออก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อและความโกรธ จ้องมองไปที่นาง "อย่าได้พูดเรื่องพวกนี้กับใครอีก มิเช่นนั้นข้าจะไม่ละเว้นเจ้า"พระชายาหซู่หันหน้าหนี ไม่สามารถกลั้นน้ำตาได้ ความปวดใจค่อยๆ ไหลเข้ามา ความเจ็บปวดทำให้ร่างกายของนางสั่นสะท้าน “ข้าแค่ขอให้ท่านปล่อยจี่งซูไป ข้าจะไม่บอกว่าฆาตกรเป็นใคร ข้าแค่ขออย่าป้ายสีจี่งซู นายพลเคยช่วยท่านไว้ คราวนี้จี่งซูเป็นคนช่วยข้า ท่านพ่อ ข้าขอร้องท่าน”หลานหนิงโหวล้มลงบนเก้าอี้ ราวกับว่าความแข็งแกร่งทั้งหมดในร่างกายเขาจะหมดลงในทันที ริมฝีปากของเขาขยับ ดวงตาของเขาหมอง เขาพึมพำ "ใส่ร้ายของสาวตัวเอง กรรมจะตามสนองเจ้า““หลังจากที่เจ้าตั้งครรภ์ นางมักจะมาที่พระราชวังเพื่อดูแลเจ้า นางไม่สนใจการแต่งงานของตัวเองและมอบสิ่งดีๆ ทั้งหมดที่นางมีให้กับเจ้า แม้แต่ไข่มุกใต้ที่ญาติมอบให้ นางก็อยากจะเก็บไว้ให้เจ้า เจ้าเองที่หวาดกลั

เมื่อสวี่เหยียนจวนและแพทย์ของจักรพรรดิทั้งสองได้ยินว่าล่อจี่นซูมาที่นี่เพื่อรักษาอาการบาดเจ็บขององค์ชาย พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะแอบบ่นว่าเหตุใดจักรพรรดิจึงปล่อยให้เด็กสาวมารักษาอาการบาดเจ็บขององค์ชายรู้ทักษะทางการแพทย์ก็จริง แต่อายุยังน้อย ทักษะทางการแพทย์ของเขาจะดีแค่ไหนกัน หากฝังเข็มให้ยากับองค์ชายโดยไม่ระวังจะยิ่งลำบากหากอาการบาดเจ็บรุนแรงขึ้นสวี่เหยียนจวนติดตามล่อจี่นซูเข้ามาและพูดว่า "แม่นางรู้ทักษะทางการแพทย์ ดังนั้นวินิจฉัยชีพจรดูว่าเหมือนกับการวินิจฉัยของเราหรือไม่ ปรึกษาเราก่อนที่จะใช้ยาและวิธีฝังเข็ม อย่าใช้เข็มหรือยาใดๆโดยพลการ”ล่อจี่นซูกล่าว “ข้ามาที่นี่พร้อมกับคำสั่ง หากรักษาไม่หาย หัวข้าจะหลุดจากบ่า ดังนั้นท่านไม่จำเป็นต้องอยู่ด้วยตอนที่ข้ารักษา วิธีการรักษาแตกต่างกันอาจมีข้อพิพาทที่ทำให้การรักษาล่าช้าได้”สวี่เหยียนจวนรู้สึกกังวลเมื่อได้ยินเช่นนี้ "เจ้าจะรักษาคนเดียว เป็นไปได้อย่างไร รักษาไปเราจะได้รู้ว่าเจ้าใช้ยาอะไร"เมื่อคนหนุ่มสาวเรียนแพทย์พวกเขาคิดว่าตนเองมีทักษะทางการแพทย์ที่ไม่มีใครเทียบได้หลังเรียนรู้เพียงความรู้ผิวเผินและพวกเขาก็หยิ่งผยอง นางก็คงจะเป็นเช่นน