Semua Bab Our Forbidden Desires [FILIPINO VERSION]: Bab 21 - Bab 30

Muling napatingin si Samantha sa orasan habang dumadaloy ang katahimikan sa buong bahay. Nang ihatid siya ni Evelyn kanina, hindi na niya muling nasilayan si Tristan. Tahimik ang buong paligid—wala ang mga magulang nila, nasa business trip sa ibang bansa.Napapikit siya, naaalala ang itsura ni Tristan kanina. 'Yung lungkot sa mga mata nito, 'yung guilt. Hindi na siya galit, pero may parte sa puso niya na parang hindi mapakali. Hindi lang talaga niya gusto ang ugali ni Viviana. Hindi lang dahil siya ang fiancée ni Tristan—pero kasi, tuwing andiyan si Viviana, parang may mali. Parang siya ang mali.Naputol ang iniisip niya nang tumunog ang cellphone.“Hello? Tristan? It's almost midnight na, nasaan ka ba?”“Wala ka man lang balak umuwi? Kung malaman 'to ni Dad—”“Samantha, si Gabriel 'to.”Napahinto siya. Namilog ang mga mata niya.“Gabriel? 'Yung kaibigan niya?”“Yup,” sagot nito, sabay mahinang tawa sa kabilang linya.“Eh bakit ikaw ang may hawak ng phone niya? May nangyari ba? Okay l

"Seryoso ka, bro? Ganun ka na lang ka-obsessed sa stepsister mo?" natatawang tanong ni Gabriel kay Tristan."Gawin mo na lang 'tong pabor, Gabriel. Gamitin mo tong phone ko, tawagan mo si Samantha, tapos sabihin mong nandito tayo—lasing na lasing ako, pero may emergency ka raw kaya kailangan mong umalis. Pakiusap mo na lang sa kanya na sunduin ako dito."Napahagalpak ng tawa si Gabriel. "Tristan! Hindi ka pa nga lasing eh. Gusto mong magsinungaling ako?"Napangisi lang si Tristan habang nakatingin sa kaibigan. "Part 'yan ng plano ko, bro." sabay higop ng kaunti sa hawak niyang wine.—"Ayos ka lang?" tanong ni Evelyn kay Samantha, na tila malalim ang iniisip habang nakatitig sa mga palamuti. Tumulong sila sa mga guro para sa alumni night mamaya."Ah, oo naman," mabilis na sagot ni Samantha, pilit na ngumiti.Pero sa totoo lang, paulit-ulit pa rin sa isip niya ang mga nangyari kagabi—siya at si Tristan. Paulit-ulit. At sa tuwing naaalala niya 'yon, gusto na lang niyang lamunin siya ng

Mabagal, matamis, at punong-puno ng pagnanasa ang bawat halik niya. Napapikit si Samantha habang ramdam niya ang kilabot na gumapang sa likod niya. Napakapit siya nang mahigpit sa suot niyang polo, parang doon siya kumukuha ng lakas.Gusto pa niya. Mas higit pa. Pero hindi niya magawang umakto ayon sa nararamdaman niya."What? Sam, pinipigilan mo na naman? Hindi ka ba napapagod itago ’yung nararamdaman mo para sa ’kin?" tanong ni Tristan, mababa at may halong lungkot ang boses."Hindi. Ikaw? Hindi ka ba napapagod pilitin ang ideya na pareho tayo ng nararamdaman?" balik ni Samantha, matalim ang mga mata.Umiling si Tristan, may galit at pagkadismaya sa bawat galaw niya. "Hanggang kailan ka magbubulag-bulagan sa katotohanang magkapatid tayo? Wala nang iba pa.""Magkapatid ba talaga ang nagkakantutan? ’Yung nagmamakaawa matikman ang isa’t isa? Sabihin mo nga, Samantha." sarkastikong tanong ni Tristan habang tinititigan siya nang dire-diretso. Napalingon si Samantha, iniiwas ang tingin sa

Pagkatapos ng charity event, hindi mapakali si Kristoffer.Hindi mawala sa isipan niya ang mga titig ni Tristan kay Samantha—hindi iyon tingin ng isang kapatid. May ibang lalim, may ibang init. Parang... pagtingin ng isang lalaking umiibig.Habang papalapit siya sa living room, nakita niya si Viviana, nakahiga sa sofa, may hawak na libro.“Finally, bumangon na ang antok kong kapatid," biro niya. “Pero ano ‘yang kunot sa noo mo?”Nilapag ni Kristoffer ang bitbit niyang kape at umupo sa tapat ng sofa.“Viviana, may gusto akong sabihin... tungkol sa fiancé mo.”“Kay Tristan?” tanong ni Viviana, tinaas ang kilay.“Ano na naman ‘yan, kuya?”Tumabi si Kristoffer, seryoso ang mukha.“Pakiramdam ko... may nararamdaman si Tristan para kay Samantha.”Napaupo ng tuwid si Viviana.“Ha? Kalokohan ‘yan. Magkapatid sila.”“Step-siblings lang sila, Viviana. Pero ‘yung mga tingin niya kagabi—hindi normal. Hindi pangkapatid. Parang—parang in love siya.”Napatawa si Viviana, tila naiinis.“Kuya naman, s

Tahimik ang buong opisina, ang tanging maririnig lang ay ang pagtipa sa keyboard at mahihinang tunog ng aircon—hanggang sa biglang bumukas ang pinto ng opisina ni Samantha.Dumiretso sa loob si Kristoffer, taglay ang kumpiyansang parang pagmamay-ari niya ang buong mundo. Hindi niya suot ang usual niyang business suit—ngayon ay naka-blue jeans siya, puting polo shirt, at black leather jacket na lalong nagpatingkad sa porma niyang cool pero classy.May ngiting nakakapanloko sa mga labi niya, habang hawak sa kaliwang kamay ang isang bouquet ng pulang rosas. Kasabay ng pagbukas ng pinto, nagkalat sa buong silid ang mabango nitong halimuyak.“Ready ka na ba sa date natin, Sam?” tanong niya, ang tono’y magaan at parang sanay na sanay.Napatingin si Samantha mula sa kinauupuan niya, at nang magtagpo ang mga mata nila, dahan-dahan siyang tumayo. Pinatpat niya ang laylayan ng suot niyang light pink na dress—simple pero elegante, bagay na bagay sa maputi niyang kutis. Sa leeg niya ay nakasabit