Nagtype si Scott. [Dumating ang ama mo kagabi at nag-away sila ng nanay mo. Pinilit pa niya na ang nanay mo na ibigay sa kanya ang bayad sa medical fees.]Kumunot ang noo ni Caroline dahil sa pag-aalala. [Okay lang ba ang nanay ko?]Ipinaliwanag ni Scott. [Nandito ako kasama niya. Huwag ka mag-alala. Binigyan ko siya ng 150 dollars at umalis na siya.]Nabigla si Caroline. Hindi niya maintindihan kung gaano kakapal ang mukha ng ama niya para kumuha ng pera mula sa doktor ng ina niya.Kahit na hindi siya natutuwa sa ginawa ni Scott ng hindi siya kinukunsulta, hindi niya magawang makipagtalo dahil ginawa niya ito para sa kapakanan ng ina niya.Ngunit, sapagkat nangyari ito ng isang beses, natatakot siyang baka mangyari ito muli.Habang iniisip ito, napagdesisyunan niyang kausapin siya tungkol dito.Matapos magtransfer ng 150 dollars sa account niya, nagtype siya. [Dr. Wilson, maraming salamat sa pagtulong mo sa nanay ko. Pero huwag mo na muli bigyan ng pera ang ama ko. Kung lalapitan ka n

Nalukot ang mukha ni Caroline sa panghahamak. “Kung ganoon, siguraduhin mo na didisiplinahin mo siya ng maayos simula ngayon. Sabihin mo na tumigil na siya kakahanap ng mali sa akin lagi!”Matapos iwan ang mga salitang iyon, galit na umalis si Caroline ng kuwarto, iniwan niyang nakatayo ng mag-isa si Evan sa opisina na nakakunot ang noo habang nag-iisip.Matapos ang ilang sandali, kinuha niya ang phone niya at tinawagan si Reuben. “Kumusta ang progreso ng imbestigasyon?”Narinig niya ang boses ni Reuben mula sa kabilang linya. “Mr. Jordan, pumanaw na ang deputy dean, kaya wala kaming makumpirma. Ngunit, nakita namin ang guro na nagturo kay Ms. Love sa taon na iyon.”Nagpatuloy siya, “Ipinaliwanag niya na inaapi noon si Ms. Love, kaya nagkaroon siya ng trauma. Pero pinagtakpan ito ng orphanage.”Naging madilim ang ekspresyon ni Evan.“May isa pang bagay,” dagdag ni Reuben.“Ituloy mo,” sagot ni Evan.“Ipinaalam sa akin ng dean na ang babaeng may pulang nunal sa tenga ay tinatawag na Lyr

“Ang boss mo?” nabigla si Katie.Sumagot si Caroline, “Lagi akong ginugulo ng mga pinagkakautangan ni Ama. Napansin ito ng boss ko at inalok ako na bigyan ng ilang mga bodyguards para sa proteksyon ko.”Nakahinga ng maluwag si Katie at bumuntong hininga, “Masaya ako at okay ka lang. Huwag mo na papatayin ang phone mo katulad ng ganoon. Tinakot mo ako.”Pinakalma ni Caroline ang nanay niya bago ibinaba ang tawag. Pagkatapos, naglakad siya patungo sa bintana, tumingin siya sa ibaba at naghintay habang kinakabahan.Sa loob ng sampung minuto, isang itim na Maybach ang mabilis na dumating at tumigil sa hardin. Bumaba mula doon si Evan at pumasok sa villa, masama ang aura niya.Ipinikit ni Caroline ang mga mata niya. Kinain siya ng pagod habang hinihintay ang inaasahan niyang galit ni Evan.Humarap siya sa pinto, at tumungo sa pinto ng kuwarto habang hindi mapakali. Noong hahawakan na niya ang doorknob, bigla itong bumukas ng malakas at tinamaan ang balikat niya.Agad niyang hinawakan ang ba

Sa sumunod na tatlong araw, ipinapaalam ni Lily kay Evan sa tuwing ayaw kumain ni Caroline kapag dumadating siya sa bahay. Tiniis niya ito noong una, pero pagkatapos ng tatlong araw, umabot na siya sa hangganan niya.Willing siyang isuko ang kalusugan niya para sumama sa ibang lalake?!Habang malagim ang ekspresyon, umakyat siya sa itaas. Matapos paalisin ang mga guwardiya, pumasok siya sa kuwarto ni Caroline.Ang nag-iisang pinagmumulan ng liwanag ng kuwarto ay ang computer. Napansin niya na yakap ni Caroline ang tuhod niya habang payapa ang tulog sa kama.Noong lumapit siya, nakita niya ang dalawang bote ng gamot sa tabi ng computer. Sumimangot siya lalo ng kinuha niya ito at nakita na acute pain relievers ito at hindi gastric medicine tulad ng inaasahan niya. Binuksan niya ang bote at napansin na wala na itong masyadong laman.Isinantabi niya ang gamot at lumapit sa kama para gisingin si Caroline. “Gising.”Habang nahihilo sa gutom, iminulat ni Caroline ang mga mata niya at nakita a

“Ano bang iniisip mo?” narinig ni Caroline ang boses ni Evan at nabalik siya sa realidad habang malalim ang iniisip.Tumingala siya, puno ng pagsisisi ang ekspresyon. “Pasensiya na. Hindi agad ako nakakilos.”Matapos makita na nagsisisi siya, mukhang naglaho ang galit niya at bumuntong hininga siya. “Kalimutan mo na, sumakay ka na sa sasakyan.”Tumango ng tahimik si Caroline at tinignan mula sa malayo ang ospital. Pagkatapos, sumunod siya sa sasakyan.Noong nabuhay ang makina ng sasakyan, bumulong siya, “Salamat.”Inalis ni Evan ang madumi niyang coat ng hindi tinatanggap ang pasasalamat niya. May bahid ng pagkairita ang mga mata niya noong napapaisip siya, “Nagmadali ako ng hindi nag-iisip para iligtas si Caroline sa peligro. Anong problema ko? Mas mahalaga ang buhay ko kaysa sa kanya!”“May nakaaway ka ba kailan lang?” malamig niyang tanong, may bahid ng paghihinala.Umiling-iling si Caroline habang nakakunot ang noo. “Hindi ko alam. Maliban kay Mark, wala na akong maisip na iba.”“B