All Chapters of You're Gonna Miss Me When I'm Gone: Chapter 21 - Chapter 30

Tinapos ni Lucian ang video call. Binuksan niya ang pinto, kinuha ang mga damit na dinala ng manager, at inihagis kay Calista.Kinuha ni Calista ang bag at tinungo ang banyo. Narinig niyang sinabi ni Lucian sa pintuan, "Pupunta si Mom sa ospital para magpa-checkup mamaya. Sasama ka sa akin.""Kailangan ko nang pumasok sa trabaho." Nag-aalala rin si Calista kay Selena, pero ang dami kaagad niya nafile na leave kahit kaksimula lang niya sa studio. Di na makakabuti sa kanya kung maglileave pa siya ulit. "Ipaalam mo na lang sa'kin kapag lumabas na ang mga resulta."Tinitigan siya ni Lucian at malamig na sinabi, "So wala ka nang pakialam sa kalusugan ni Mom ngayon dahil meron kang trabaho bilang tagalinis?"Hindi tumigil si Calista para ipaliwanag ang kanyang trabaho. "Hindi ko na rin naman siya magiging mother-in-law sa kalaunan."Nagsasabi lang siya ng totoo. Pero para kay Lucian, parang dumistansya na siya sa kanila pagkatapos ng hiwalayan.Kamakailan lamang, ang lahat ng usapan ni

Biglang natigil ang usapan sa labas, na ikinalito ni Calista.Lumabas siya ng cubicle at nakita niyang naninigarilyo si Lucian sa harap ng mga lababo. Napahinto siya, natigilan. "Bakit ka nandito?"Tumingin ito sa kanya at ngumiti ng malamig. "Disappointed ka bang makita ako? Sino bang inaasahan mo?"Inilibot ni Calista ang kanyang mga mata. "Women's washroom 'to. Sinong ineexpect ko? May sira ba yang ulo mo?"Pumunta siya sa lababo para maghugas ng kamay. Medyo kumalma na siya pero namumutla pa rin ang mukha niya.Bigla siyang hinawakan ni Lucian sa ilalim ng baba at pinilit na tumingin sa kanya. "Isang relo lang. Putlang putla ka na agad?"Maliwanag, sinadya niya ito.Sinamaan siya ng tingin ni Calista. "Sinasadya mo ba ito?"Ngumisi si Lucian. "Isang relo lang. Kung hindi mo idinisenyo na may espesyal na intensyon, edi isang accessory lang 'yun wala nang iba. Bakit mo ako tinatanong kung sinasadya ko ba? Ang totoong tanong, hindi mo pa ba siya nakalimutan?" Dahan-dahan niyan

"Wala siyang interes sa iyo. Kahit siya, hindi ka rin niya pakakasalan. Walang sinuman sa Capeton ang maglalakas-loob na pakasalan ang babaeng hiniwalayan ko," sabi ni Lucian.Galit na galit si Calista. Lumingon siya at pinandilatan siya. "Kung sa tingin mo ang dahilan na ito ay makakasira sa iyong reputasyon, makakaisip ka ng iba! Parang naiinis ang asawa mo sa tuwing makikita ka niya at hindi ma-on, kaya hindi natutupad ang buhay may asawa mo!""Calista Everhart ..." mukhang mamamatay tao si Lucian habang binibigkas niya ang kanyang pangalan.Sa pag-aalala na baka mawalan siya ng kontrol sa kanyang init ng ulo at gumawa ng isang bagay na padalus-dalos, lumambot si Calista. "Whatever it is, we have to get divorced eventually. No other married couples like us."Ang pag-iisip ng nakaraang tatlong taon ng kasal ay nagpabagabag sa kanya. Lahat ng ngiti niya ay sinuklian ng lamig. Ang lahat ng kanyang lutong bahay na pagkain ay napunta sa basurahan nang walang pangalawang sulyap. Ang l

Kinabukasan, maagang umaga ay nakatanggap ng tawag si Calista mula sa abogado ni Lucian. Napagkasunduan nilang magkita sa isang cafe.Nakipag-ugnayan siya kay Harvey kung sakaling mahirapan siya ng sitwasyon.Sa paghusga mula sa kung paano madaling sumang-ayon si Lucian sa divorce, ipinalagay niya na ang mga bagay ay hindi magiging maayos.Pagdating ni Calista sa destinasyon ay naroon na ang abogado ni Lucian. Nakilala niya ang tao. Ito ay si Timothy Howard, ang pangkalahatang tagapayo ng Northwood Corporation.Ang mga kaso na kinuha niya ay nagsasangkot ng malaking halaga ng mga paghahabol. Hindi pa niya narinig na tatanggapin nito ang mga kaso ng family law gaya ng divorce.Pero sa lalong madaling panahon natanto niya na ito ay hindi isang maliit na kaso ng demanda. Ang pamamahagi ng asset lamang ay nagkakahalaga ng bilyon."Mr. Howard, ano ang ibig mong sabihin dito?"Ipinakita ni Timothy ang kanyang propesyonalismo sa pamamagitan ng pagiging sinadya sa kanyang pagpili ng mg

Matapos ma-verify na authentic ang painting, maingat itong inilagay ni Calista sa isang kahon. Sumunod, binigyan niya ng kontrata si Lily para pirmahan "Noon, ang pinakamahusay na art student ay pwedeng magbenta ng isang painting sa halagang 30,000. Pero nagtatrabaho siya bilang isang assistant na lang ng isang tao, at taga-gawa ng errands. I wonder what it feels like." Hindi pa tapos si Lily sa pangungutya.Ang bagay na ito ay dapat na isang blot sa buhay ni Calista magpakailanman.Pero walang kahit anong bakas ng galit sa mukha ni Calista ang napansin ni Lily maliban sa pagwawalang bahala.Hindi umimik ang huli habang yakap-yakap ang kahon at umalis.Sinigurado niyang tuwid ang likod niya hanggang sa sumakay siya ng taksi. Noon lang siya naka-relax na parang impis na lobo.Ang pagpipinta ay malubhang nasira, kaya ito ay itinuturing na isang malaking proyekto. Dahil sa masikip na timeline, wala siyang oras na sayangin.Dumiretso siya sa bahay nang makuha niya ang painting.A