Nawala agad ang kabangisan sa mukha ni Lily at napalitan ng purong kahihiyan.Alam niya ang ipinahihiwatig ni Calista. Bilang asawa ni Lucian, hindi niya kailangan ang sarili niyang invitation card para makadalo sa party.Gusto siyang sawayin ni Lily, pero nang makita niyang nakatayo pa rin si Jacob sa tabi nila, pinigilan niya ang kanyang dila at lumingon sa kanya. "Mr. Xanders, pleas kapag may update ka tungkol kay Callie sabihan mo ako."Alam kong wala siya sa iyong payroll, pero sigurado akong sapat na ang koneksyon mo sa industriya para makipag-ugnayan sa isang regular na restorer. Handa akong bayaran ang anumang presyong iseset niya."Napatingin si Jacob kay Callista, na mukhang walang kibo gaya ng dati, awkward na tumango, at pinaalis si Lily.Pagkatapos ng trabaho, lumabas si Calista sa kanyang studio at nakitang huminto ang sasakyan ni Lucian sa entrance.Ang Bentley, na may natatanging plate number nito, ay isang pambihirang tanawin kahit para sa mas mayamang bahagi ng
Biglang natigil ang usapan sa labas, na ikinalito ni Calista.Lumabas siya ng cubicle at nakita niyang naninigarilyo si Lucian sa harap ng mga lababo. Napahinto siya, natigilan. "Bakit ka nandito?"Tumingin ito sa kanya at ngumiti ng malamig. "Disappointed ka bang makita ako? Sino bang inaasahan mo?"Inilibot ni Calista ang kanyang mga mata. "Women's washroom 'to. Sinong ineexpect ko? May sira ba yang ulo mo?"Pumunta siya sa lababo para maghugas ng kamay. Medyo kumalma na siya pero namumutla pa rin ang mukha niya.Bigla siyang hinawakan ni Lucian sa ilalim ng baba at pinilit na tumingin sa kanya. "Isang relo lang. Putlang putla ka na agad?"Maliwanag, sinadya niya ito.Sinamaan siya ng tingin ni Calista. "Sinasadya mo ba ito?"Ngumisi si Lucian. "Isang relo lang. Kung hindi mo idinisenyo na may espesyal na intensyon, edi isang accessory lang 'yun wala nang iba. Bakit mo ako tinatanong kung sinasadya ko ba? Ang totoong tanong, hindi mo pa ba siya nakalimutan?" Dahan-dahan niyan
Nag-alinlangan si Calista, saka huminto.Halatang lasing si Paul. Gusot ang kanyang damit. Paos ang boses niya nang sabihin niyang, "I'm sorry ... tungkol sa nangyari noon."Alam ni Calista ang sinasabi niya. Ito ay tungkol sa pag-record ng kanyang pag-propose sa kanya.Noon, siya ay paikot-ikot na nanghihingi ng pera para mabayaran ang kanyang utang. Nang ma-leak ang recording, ito na ang huling straw para sa kanya.Sa oras na iyon, naisip ng lahat na dapat siyang matulog sa mas maraming lalaki para sa pera. Naniniwala sila na komportable na siya dito, at darating ang pera. Kaya, itinuturing nilang simple para sa kanya ang utang niyang ilang daang milyong dolyar.Kahit na lumipas ang tatlong taon, matindi pa rin ang alaala.“Pinag-usapan naman natin ang kasal noon pero consensual transaction on both sides lang 'yun,” mahinahong sabi ni Calista. Hindi ibig sabihin noon ay hinayaan na niya ito.Nagpatuloy siya, "Sana nireject mo na lang ako at hinayaang mapahiya sa harap mo lang.
"Wala siyang interes sa iyo. Kahit siya, hindi ka rin niya pakakasalan. Walang sinuman sa Capeton ang maglalakas-loob na pakasalan ang babaeng hiniwalayan ko," sabi ni Lucian.Galit na galit si Calista. Lumingon siya at pinandilatan siya. "Kung sa tingin mo ang dahilan na ito ay makakasira sa iyong reputasyon, makakaisip ka ng iba! Parang naiinis ang asawa mo sa tuwing makikita ka niya at hindi ma-on, kaya hindi natutupad ang buhay may asawa mo!""Calista Everhart ..." mukhang mamamatay tao si Lucian habang binibigkas niya ang kanyang pangalan.Sa pag-aalala na baka mawalan siya ng kontrol sa kanyang init ng ulo at gumawa ng isang bagay na padalus-dalos, lumambot si Calista. "Whatever it is, we have to get divorced eventually. No other married couples like us."Ang pag-iisip ng nakaraang tatlong taon ng kasal ay nagpabagabag sa kanya. Lahat ng ngiti niya ay sinuklian ng lamig. Ang lahat ng kanyang lutong bahay na pagkain ay napunta sa basurahan nang walang pangalawang sulyap. Ang l
Walang pakialam si Calista sa banta ni Lucian.Ang alam lang niya ay hinding-hindi siya makakasama ng kotse niya, kahit na kailangan niyang bumalik sa Everglade Manor ngayon.Pumunta siya doon sakay ng taksi. Sabay na dumating ang dalawa.Hindi siya pinansin ni Calista. Ngumuso siya at naunang pumasok sa mansyon.Tuwang-tuwa si Sally sa kanyang pagbabalik. "Madam, you're finally back! Mr. Northwood was upset these days because you were not around. Hindi ako naglakas loob na gumawa ng ingay habang naglilinis ako ng bahay."Bukod sa madaling lapitan ni Calista, si Sally ay personal na kinuha ni Calista.Kumportable siyang kasama si Calista habang nagsimula siyang magreklamo, "Karaniwan sa mga mag-asawa ang hindi pagkakasundo. Si Mr. Northwood ay nagmamalasakit sa iyo—"Ayaw marinig ni Calista ang anumang magagandang salita tungkol kay Lucian, kaya nagtanong siya, "Sally, kinakain ba ng asawa mo ang anumang iuutos mo?"Hindi maintindihan ni Sally kung bakit iyon naitanong ni Calis
Kinabukasan, maagang umaga ay nakatanggap ng tawag si Calista mula sa abogado ni Lucian. Napagkasunduan nilang magkita sa isang cafe.Nakipag-ugnayan siya kay Harvey kung sakaling mahirapan siya ng sitwasyon.Sa paghusga mula sa kung paano madaling sumang-ayon si Lucian sa divorce, ipinalagay niya na ang mga bagay ay hindi magiging maayos.Pagdating ni Calista sa destinasyon ay naroon na ang abogado ni Lucian. Nakilala niya ang tao. Ito ay si Timothy Howard, ang pangkalahatang tagapayo ng Northwood Corporation.Ang mga kaso na kinuha niya ay nagsasangkot ng malaking halaga ng mga paghahabol. Hindi pa niya narinig na tatanggapin nito ang mga kaso ng family law gaya ng divorce.Pero sa lalong madaling panahon natanto niya na ito ay hindi isang maliit na kaso ng demanda. Ang pamamahagi ng asset lamang ay nagkakahalaga ng bilyon."Mr. Howard, ano ang ibig mong sabihin dito?"Ipinakita ni Timothy ang kanyang propesyonalismo sa pamamagitan ng pagiging sinadya sa kanyang pagpili ng mg
Nawalan ng masabi si Calista. Nagalit siya nang marinig iyon. Agad niyang pinatay ang tawag. Sa simula, hindi siya kailanman nagsasalita nang maayos.Pero ang tatlong milyon ay isang malaking halaga ng pera. Paano siya makakaipon ng ganoong kalaking pera sa loob ng maikling panahon?Inis na inis, pumunta siya sa tindahan ng mga antique ni Yara. Nakilala siya ng staff. "Ms. Everhart, nasa second floor si Ms. Quinn.""Salamat."Nakarating siya sa ikalawang palapag nang akayin ni Yara ang isang kliyente sa hagdan.Nagulat si Yara ng makita si Calista. "Bakit ka nandito ng ganitong oras?"Walang buhay na bumagsak si Calista sa sopa, ikinuwento ang buong kwento.Napatulala si Yara. "How could he stoop this low? Nabangkarote ba ang Northwood Corporation? Bakit ka niya pinag-aayos?"Hindi maintindihan ni Calista ang dahilan kung bakit niya iyon ginawa.Hindi lamang naging maayos ang Northwood Corporation, pero nangangako rin ang hinaharap nito.Tanong ni Yara, "So what's your plan?
Matapos ma-verify na authentic ang painting, maingat itong inilagay ni Calista sa isang kahon. Sumunod, binigyan niya ng kontrata si Lily para pirmahan "Noon, ang pinakamahusay na art student ay pwedeng magbenta ng isang painting sa halagang 30,000. Pero nagtatrabaho siya bilang isang assistant na lang ng isang tao, at taga-gawa ng errands. I wonder what it feels like." Hindi pa tapos si Lily sa pangungutya.Ang bagay na ito ay dapat na isang blot sa buhay ni Calista magpakailanman.Pero walang kahit anong bakas ng galit sa mukha ni Calista ang napansin ni Lily maliban sa pagwawalang bahala.Hindi umimik ang huli habang yakap-yakap ang kahon at umalis.Sinigurado niyang tuwid ang likod niya hanggang sa sumakay siya ng taksi. Noon lang siya naka-relax na parang impis na lobo.Ang pagpipinta ay malubhang nasira, kaya ito ay itinuturing na isang malaking proyekto. Dahil sa masikip na timeline, wala siyang oras na sayangin.Dumiretso siya sa bahay nang makuha niya ang painting.A