บททั้งหมดของ You're Gonna Miss Me When I'm Gone: บทที่ 311 - บทที่ 320

Tumingin si Lucian sa kanya. Hindi nabawasan ni katiting ang kanyang eleganteng aura dahil sa suot niyang kaswal na damit."May kailangan ka ba sa kanya?""Oo," sagot ni Calista, "Gusto kong tulungan niya ang kapatid ng kaibigan ko sa kanyang lawsuit.""Si Yara ba?"Wala siyang masyadong kaibigan, lalo na ang mga kaibigan na magpapalabas sa kanya ng ganitong gabi."Anong kaso niya?""Self-defense, pero gusto ng kabilang partido na kasuhan siya ng intentional assault."Nagtaas ng kilay si Lucian."Hindi siya humahawak ng mga kasong kriminal."Kilala si Timothy para sa mga economic lawsuitsiya, lalo na sa mga pagpanalo ng kaso kapag ang lahat ng posibilidad ay laban sa kanya. Pagkatapos nito, maraming mayayamang tao ang pumunta sa kanya para sa mga kaso ng economic law.Dahil ito ay madalas mangyari, lahat ay ituturing na lamang siya bilang isang abogado na dalubhasa sa mga kaso ng batas sa ekonomiya.Matapos maging pinuno ng legal na departamento sa Northwood Corporation, bih

Hindi sinasang-ayunan ni Selena ang tingin kay Calista at sinabing, "Sabihin mo sa akin, gaano na ba katagal mula noong huli mo akong binisita sa bahay? Kapag masama ba ako at naospital, saka lang ako magkakaroon ng pagkakataon na makita ka?""Tita Selena," emosyonal na sagot ni Calista, habang nagsimulang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata matapos marinig ang tila pasaway pero mapagmalasakit na salita nito, "Naging busy lang po ako recently, pasensya na po.""Ayaw mo ba akong tawaging 'mom' ngayon?""Hindi naman sa ganun. Hiniwalayan ko na si Lucian, at baka hindi maintindihan ng mga tao kung tatawagin kitang mom ulit," sabi ni Calista, habang hawak niya ang kamay ni Selena. "Sa tawag lang naman po yun. Sa puso ko kayo pa rin palagi ang mom ko.""Edi siya na lang ang tumawag sakin na tita para mom pa din ang tawag mo sa'kin. Ipaalam mo sa walang ingat na batang 'yan kung ano ang na-miss niya!" sigaw ni Selena.Bigla siyang napaatras mula sa kagalakan na makaharap si Calista

Ang mga silid sa manor ay para sa mga bisita na tutuluyan. Hindi sila kasing-soundproof ng mga hotel. Ang biglang hiyawan ay bumulaga sa mga bisita sa ibaba. Ang pinto ng silid na mahigpit na nakasarado ay biglang hinila, at isang gulong-gulong lalaki na may mga hickey na nakatakip sa kanyang leeg ang sumugod palabas. Ang mga butones sa kanyang kamiseta ay natanggal, at ang kanyang kwelyo ay nakabukas nang malawak, na iniwang ganap na nakalabas ang kanyang dibdib. Nakatayo ang lalaki na nakayapak sa carpet, sumisigaw sa tuktok ng kanyang mga baga, "Security, nasaan ang security? Nasaan sila? Bumangon ka dito dali, kayong grupo ng mga talunan!" Narinig ng mga reporter na nakatago sa malapit ang kaguluhan at nagmadaling lumabas mula sa iba't ibang sulok, itinutok ang kanilang mga camera sa kanya at kumukuha ng mga larawan. Nabulag siya sa mga flashlight. Sa takot sa kahihiyan, mabilis niyang itinaas ang kanyang mga kamay para takpan ang kanyang mukha. "Bakit ka kumukuha ng li

Lumakad si Calista sa likuran ni Lucian at nagkataong nakita niya si Mr. Hugo na lumalabas mula sa nakatagong daanan. Siya ay matangkad at nakasuot ng komportable at kaswal na kasuotan. Siya ay may makitid, matalas na mga mata, katangian ng isang taong nasa isang posisyon ng awtoridad, pero mayroon din silang kabaitan at habag. Walang siyang ibang kasama. "Mr. Hugo." Matapos makipagpalitan ng bati kay Lucian, ibinaling ni Mr. Hugo ang tingin kay Calista, bahagyang tumango. "Miss Calista, ang insidenteng ito ay resulta ng kapabayaan namin. Bilang apology ko, maaaring kang humiling ng kahit ano sa akin." Nangangahulugan ito na nais nilang paliitin ang usapin at lutasin ito nang maayos. Bumaba ang tingin ni Calista sa pulso ni Mr. Hugo."Pwede mo bang sagutin ang isang tanong?" Sumagot si Mr. Hugo, "Sige." Kinuha ni Calista ang isang butil ng rosewood sa kanyang bag nang pumasok ang grupo sa silid. Ang butil ay hindi pa pinakintab mula nang makuha niya ito, at ang kulay

Nagulat si Lucian at halos mawala ang pagkakahawak kay Calista. Nasa ibaba lang ng tiyan niya ang mukha nito nang matauhan siya at hinila siya pabalik sa yakap niya.Natigilan siya, at namamaos ang boses habang sinasabi, "Calista, alam mo ba ang sinasabi mo?"Inakala niyang lasing lang siya noong una.Kung tutuusin, siya ang palaging nag-aalaga sa kanya sa tuwing nalalasing ito pagkatapos nilang ikasal. Mas alam niya kaysa kanino kung gaano kakulit ang ugali nito kapag lasing siya.Hindi pa siya siniseryoso ni Lucian noong una, pero ang babaeng kalong-kalong, na ngayon ay lasing na hindi na siya makaupo ng tuwid, ay mariing tumango at sinabing, "Oo."Hindi lang iyon, hinaplos din niya ito. Itinaas ni Calista ang kamay para idiin iyon siguro dahil hindi siya komportable. Nakanganga ang mga ngipin niya habang hawak ang kamay niya."Di ba nagseset ka ng clear boundaries? Bakit gusto mo akong makasama ulit?"Sa kabila ng kalasingan, itina niya pa rin ito."Hindi kita tinutulungan d