ถังรั่วเวยและหญิงสาวที่อ้างว่ามาจากสำนักง้อไบ๊ก็มองหาไปทุกที่เหมือนกันในช่วงเวลาหน้าสิ่วหน้าขวาน ฉู่เฉินเดินผ่านฝูงชนและไปที่หัวเรือข้ามฟาก“นายเสียสติเหรอ ฉู่เฉิน พวกเขาเรียกหาปรมาจารย์ฉู่ ไม่ใช่นาย นายกำลังทำบ้าอะไรอยู่นิ อยากจะตายมากขนาดนั้นเลย? ถ้าอยากตายก็อย่าลากพวกเราไปเอี่ยวด้วยสิ! "ถังรั่วเวยรีบหยุดฉู่เฉินเอาไว้ เพราะกลัวว่าฉู่เฉินจะสร้างปัญหาให้กับผู้คนบนเรือข้ามฟาก“ฉันคือปรมาจารย์ชู!” ฉู่เฉินพูดพร้อมยิ้มบางๆ“เพ้อเจ้อ ถ้านายคือปรมาจารย์ฉู่ ฉันก็คงเป็นนางพญาผมขาวแล้ว”“ฉู่เฉิน ฉันรู้ว่านายเก่งกาจด้านการแพทย์ และคนที่นายก็รักษาหายก็เรียกนายว่าปรมาจารย์ฉู่ แต่นี่เป็นสถานที่รวมตัวของผู้คนที่มีวรยุทธ อย่าทำให้ตัวเองต้องอับอายในฐานะหมอกระเป๋าเลย” ถังรั่วเวยโต้กลับด้วยความโกรธ“ฮ่าๆ ฉันคิดว่าเขาแค่อยากคุยโวต่อหน้าเองล่ะ รั่วเวยครับ พวกเรารีบถอยให้ห่างจากเขากันเถอะ จะได้ไม่โดนเขาลากไปเกี่ยวด้วย”ทายาทเศรษฐีรุ่นสองที่อยู่ข้างๆ ถังรั่วเวยก็ช่วยพูดจาทับถมเช่นกัน“ปรมาจารย์ฉู่ไม่ใช่คนที่จะดูหมิ่นได้ ถ้าคุณยังพูดจาไร้สาระแบบนี้อยู่ ก็อย่าหาว่าฉันไม่มีมารยาท!” หญิงสาวง้อไบ๊ยืน

“แกเป็นใคร ถึงสมควรได้รับการยอมรับจากปรมาจารย์ฉู่ ฉันไปขอคาราวะเป็นศิษย์ของปรมาจารย์ฉู่” “แล้วแกล่ะเป็นใคร ถึงคิดว่ามีคุณสมบัติที่พอจะเป็นลูกศิษย์ของปรมาจารย์ฉู่? ให้เขารับไว้ เป็นเขาน่าจะเหมาะกว่า”“งั้นฉันยอมเป็นหมา!”ในขณะนี้ ปรมาจารย์วรยุทธหลายคนก็ตระหนักได้ว่าแม้ว่าปรมาจารย์ฉู่จะยังอายุน้อย แต่ความแข็งแกร่งของเขาก็เป็นประจักษ์แก่สายตาของสาธารณะชน……“มันจะเป็นไปได้ยังไง ฉันต้องกำลังฝันอยู่แน่!”ในขณะนี้ ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของซุนซิงอวี่ก็กลายเป็นแข็งค้าง เพราะตระหนักได้ว่าตัวเองได้ไปอยากกระตุกหนวดเสือเข้าแล้ว“อาจารย์อยู่ที่ไหน? อาจารย์ไม่ได้บอกว่าเขาจะมาด้วยเหรอ ทำไมฉันยังไม่เห็นเขาเลย”ด้วยความตื่นตระหนก ซุนซิงอวี่จึงนึกถึงอาจารย์ขึ้นมา……“ฉู่เฉินแข็งแกร่งขนาดนี้?”หนิงชิงเสว่ปิดปากด้วยความเหลือเชื่อเธอคิดว่าตราบใดที่ตัวเองฝึกฝนอย่างหนัก ก็จะสามารถตามน้องชายทันและสามารถปกป้องเขาได้ ตอนนี้มันกลายเป็นเรื่องตลก คนที่แม้แต่อสรพิษเฒ่าก็ยังรับมือไม่ได้ ถูกน้องชายของเธอจัดการได้อย่างง่ายๆ ด้วยเพียงฝ่ามือเดียวยังไงซะ ยิ่งน้องชายแข็งแกร่งมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีมากเท่านั้น“เ

เพียงแต่ว่ายาจิตวิญญาณเม็ดนั้น ได้มาจากในภูเขาลึก ทั้งสองคนต้องโจมตีคนได้รับบาดเจ็บสาหัส ถึงแย่งยาได้สําเร็จ หลังจากนั้นก็จากไป“คนคนนั้นเป็นอาจารย์ของฉันเอง ฉันมาเพื่อแก้แค้นที่ฆ่าอาจารย์ของฉัน และจะเอาชีวิตของแกมาเซ่นดวงวิญญาณอาจารย์ อ่อ ฉันลืมบอกไป ครอบครัวของแกทั้งหมด ฉันพาพวกมันลงไปทักทายกับพญายมแล้ว!” ผู้หญิงในชุดขาวยกดาบขึ้นเมื่อนึกถึงความเมตตาที่อาจารย์มีต่อเธอ ผู้หญิงในชุดขาวก็ยิ่งแผ่จิตสังหารออกมา ซึ่งยังเพิ่มพลังของวิชาเพลงดาบอันร้ายกาจอีกด้วยตอนนี้ผู้อาวุโสโหย่วตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ"ไม่ดีแล้ว!"เมื่อเห็นเช่นนี้ ผู้อาวุโสหลี่ว์ก็เข้าไปช่วยทันที"ปัง!"ร่างทั้งสองมาปะทะกันบนกลางอากาศ ฉู่เฉินและคู่ต่อสู้ของเขาประมือกัน ทำให้ผู้อาวุโสหลี่ว์ต้องถอยกลับไป“แกจะเสนอหน้าเข้าไปทำสากกระเบืออะไร คนเขากำลังล้างแค้นแทนอาจารย์อยู่!” ฉู่เฉินยิ้มอ่อนขณะพูดดูเหมือนว่าจะใช้เวลาอีกไม่นาน ก่อนที่ผู้อาวุโสโหย่วจะพลาดท่าอย่างที่คาดไว้หลังจากสามกระบวนท่าผู้อาวุโสโหย่วก็ไม่สามารถหลบได้อีก ดังนั้นจึงถูกผู้หญิงในชุดขาวแทงเข้าที่หน้าอกและเสียชีวิตคาที่“เป็นเพลงดาวที่ไม่เลว!”แม้แ

“พี่เจ็ด” ฉู่เฉินมองไปที่หนิงชิงเสว่ ด้วยท่าทางเก้ๆ กังๆ พร้อมแสดงท่าทีที่ซับซ้อนอย่างมาก“เสี่ยวสือโถว ไอ้ตัวแสบ ทำไมไม่บอกฉันว่านายคือเสี่ยวสือโถวห้ะ!” หนิงชิงเสว่พูดอย่างขุ่นเคือง“เพราะตอนนั้นคุณไม่เชื่อสิ่งที่ฉันพูด คุณเลือกที่จะหย่ากับฉันเอง และอีกอย่าง ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นพี่เจ็ดสักหน่อย” ฉู่เฉินพูดอย่างเขินอาย ขณะที่เกาหัวเมื่อได้ยินเช่นนี้ หนิงชิงเสว่ก็หน้าแดงด้วยความเขินอายเช่นกันจริงๆ แล้วตัวเองแต่งงานกับเสี่ยวเฉินอย่างที่เคยบอกไว้ตอนเป็นเด็ก แต่น่าเสียดายที่ได้หย่ากันแล้ว“พวกพี่อยู่ตรงนี้มานานเท่าไหร่แล้ว?” เสียงของฉู่เฉินเปลี่ยนไปและถามว่า“สิบนาทีกว่า” ฉู่เมิ่งเหยาคิดก่อนครู่หนึ่ง แล้วจึงตอบไป“เห็นคนแปลกหน้ามาที่นี่บ้างไหม?” ฉู่เฉินยังคงถามต่อ“คนแปลกหน้า? ไม่นะ ฉันไม่เห็นใครเลย เกิดอะไรขึ้นเหรอ? เสี่ยวเฉิน”“ไม่มีอะไร”ฉู่เฉินส่ายหัวและไม่ได้ถามต่อ เหมือนว่าตัวเองจะคิดมากเกินไปจากนั้นเขาก็พาทั้งสองคนกลับไปที่อวี้หลงวานป้าหลานก็มีความสุขมากที่ได้พบกับหนิงชิงเสว่ เธอไม่เพียงแต่สั่งแม่บ้านจัดเตรียมห้อง แต่บอกให้หนิงชิงเสว่อยู่ที่นี่ด้วยหลังอาหารเย็น ฉู่เ

ฉู่เฉินก้มลงสำรวจดูตัวเอง ก็ไม่พบว่ามีอะไรผิดปกติกับชุด แล้วทำไมถึงกล่าวหาว่าแต่งกายไม่เหมาะสม?"เขาเป็นเพื่อนของฉัน"โชคดีที่หลินอีนัวเข้ามาขัดอย่างรวดเร็วด้วยการโชว์บัตร ทำให้ไม่ต้องลำบากใจอีกต่อไป“ขอโทษครับ เชิญทางนี้ครับ!” เมื่อเห็นบัตรสีดำ บริกรก็ขอโทษทันทีและเดินนำทางพวกเขาเข้าไปนี่เป็นบัตรสีดำที่ออกร่วมกันจากธนาคารขนาดใหญ่ทุกแห่งในต้าเซี่ย ซึ่งมีสิทธิ์พิเศษในการรูดบัตรโดยไม่จำกัดวงเงิน ไม่ใช่แค่ใช้จ่ายได้ในร้านอาหารเท่านั้น แม้แต่โรงแรมสี่ฤดูก็ยังสามารถซื้อได้ด้วยโดยเลือกโต๊ะที่ติดหน้าต่าง ซึ่งทำให้สามารถเพลิดเพลินไปกับทิวทัศน์และยังอยู่ตรงหัวมุมอีกด้วยหลินอีนัวยื่นเมนูให้ฉู่เฉิน “สั่งอะไรก็ได้ที่คุณต้องการค่ะ”“ข้าวผัดไข่” ฉู่เฉินพูดออกมาสามคำ โดยที่ไม่ได้ดูเมนู“อืม….ได้ค่ะ ข้าวผัดไข่สองจาน” หลินอีนัวพูดกับบริกรไม่มีใครเคยสั่งแค่ข้าวผัดไข่ที่นี่มาก่อนเมื่อพบกับฉู่เฉินเป็นครั้งแรก หลินอีนัวเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นและไม่ได้ระวังตัว และได้ถอดอุปกรณ์ปลอมออกทันใดนั้น ใบหน้าที่สวยงามก็ถูกเปิดเผย ในขณะที่ถอดหมวกออกนั้น ผมยาวสีเข้มของเธอก็หล่นลงมาพาดไหล่และบ่า ท