เสี่ยวถังรู้สึกเสียใจอย่างยิ่ง"ท่านเพิ่งกลับมา ข้าน้อยไม่มีเวลาพูดมาก ข้าน้อยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าท่านออกไปเมื่อไร ข้าน้อยตกใจมากเมื่อตามหาท่านไม่เจอ แถมยังกลัวหัวหน้าเจียงจะรู้ ข้าน้อยก็เลยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องห้ามเขาไว้นอกประตู ท่านว่าทําไมท่านถึงหนีออกไปล่ะ ถ้าเรื่องนี้มีใครรู้ ท่านอ๋องจะลงโทษท่านแน่นอน..."หลิ่วเซิงเซิงปวดหัวอย่างรุนแรง ตนถูกขังอยู่ในจวนเย็น ทำไมยังมีคนมาหาตน?เธอหยิบถังน้ำมาทำให้ผมเปียกและแกล้งทำเป็นเพิ่งอาบน้ำ จากนั้นจึงขอให้ เสี่ยวถังปล่อยเสี่ยวเจียงเข้ามาเมื่อเห็นว่าผมของเธอเปียก เสี่ยวเจียงก็ไม่สงสัยและเดินไปหาเธอพร้อมกับถ้วยยา"พระชายา คราวที่แล้วท่านไม่ได้ดื่ม ท่านอ๋องทรงรับสั่งให้ข้าน้อยเอายามาให้ท่านอีกถ้วย นอกจากนี้ พระองค์ยังทรงสั่งให้ข้าน้อยเฝ้าดูท่านดื่มด้วยตาตนเองอีกด้วย"หลิ่วเซิงเซิงหยิบยามาดมกลิ่น แน่นอนว่าปริมาณยาเพิ่มขึ้นอีกมากเธอเยาะเย้ย "ในเมื่อท่านอ๋องไม่ชอบข้า และยังต้องการให้ข้าตาย ทำไมไม่หย่ากับข้าเลยล่ะ?"ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา การแสดงออกของเสี่ยวเจียงและเสี่ยวถังก็เปลี่ยนไปพร้อมกันเสี่ยวถังรู้สึกกังวลอย่างมาก พระชายากำลั

เมื่อมองดูหม้อต้มที่ถูกทุบ แม่ครัวที่ล้มลงกับพื้นก็โกรธและเป็นกังวล "พระชายา ท่านทำ..."ก่อนที่เธอจะพูดจบ หลิ่วเซิงเซิงก็เตะเธออีกครั้ง"หุบปาก! ก็แค่แม่ครัวคิดว่าคิดว่าตัวเองเป็นใคร? ข้าพูดแล้ว ถ้ามีครั้งหน้าอีก ใครก็อย่ามีชีวิตอยู่เลย!"ออร่าอันทรงพลังนี้ทำให้ทุกคนกลัวและไม่กล้าพูด แม่ครัวตัวสั่นและซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้อง ในตอนนี้สูญเสียความเย่อหยิ่งไปโดยสิ้นเชิง..."..."ในเวลาเดียวกันในห้องหนังสือชายหนุ่มรูปงามกำลังนั่งอยู่ริมหน้าต่าง ใบหน้าที่สวยงามของเขาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และเขาถือกระดาษที่ยับยู่ยี่อยู่ในมือ"พี่เจ๋อ พระชายาของท่านเขียนดีมาก ถ้าข้าไม่หยิบมันขึ้นมาหลังจากถูกคนรับใช้โยนไปข้าง ๆ ข้าไม่คิดว่าผู้หญิงจะเขียนคำที่น่าขนลุกได้ขนาดนี้ ท่านดูสิ เธอเรียกท่านอ๋องทุกคำ ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างน่ารักเหลือเกิน!"ชายหนุ่มยิ้มอย่างเหลาะแหละ มองดูหนานมู่เจ๋อที่ดูแข็งทื่ออยู่หน้าโต๊ะ แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม:"เต็มไปด้วยอารมณ์และไม่มีที่จะแสดงความรู้สึก จึงเขียนจดหมายรักสั้น ๆ ไม่ขอให้ท่านอ๋องมาพบ แต่ขอแค่ท่านอ๋องดูแลตัวเองดี ๆ ท่ามกลางความยุ่ง ข้ามีเวลาคิดถึงหม่อมฉันสักครู่หนึ่ง…"ก่อนที

หลิ่วเซิงเซิงอดไม่ได้ที่จะกลอกตาใส่เสี่ยวถัง คำพูดแบบนี้ ตัวเธอเองเชื่อไหม?มันเจ็บจนไม่มีแรงจะพูด หลิ่วเซิงเซิงไม่สนใจเสี่ยวถัง เพียงแค่มองไปที่ โม่เล่าที่ยืนอยู่ที่ประตูแล้วพูดว่า: "ในเมื่อมาแล้วก็เข้ามาเถอะ"จากนั้นโม่เล่าก็ค่อย ๆ เดินเข้ามาจากด้านนอกเสี่ยวถังพูดอย่างเร่งรีบ: "โม่เล่า พระชายาถูกโบยไปสามสิบที นั่งก็นั่งไม่ได้แล้ว ท่านช่วยสั่งยาให้หน่อย เดี๋ยวข้าน้อยจะไปเอาเงินท่านทีหลัง""คิดว่าพระชายาคงไม่ต้องใช้ยาข้า"โม่เล่าพูดมีความหมายสอดแทรก ทำให้หลิ่วเซิงเซิงรู้สึกหมดหนทาง เธอหายใจออก "เสี่ยวถัง ไปต้มน้ำให้ข้าหน่อย ข้าอยากดื่มชา"ขณะที่เสี่ยวถังถอยออกไป หลิ่วเซิงเซิงจึงกล่าวว่า: "โม่เล่ามีอะไรจะพูดก็พูดมา""เรื่องเกี่ยวกับเด็กทั้งสองคนครั้งที่แล้ว พระชายายังจำได้ใช่ไหม?""อืม""เด็กทั้งสองหายดีแล้ว แต่ข้าแค่สงสัย ตอนนั้นข้าไม่ได้สั่งยาแก้พิษใด ๆ แต่เด็กทั้งสองก็หายดีภายในไม่กี่วัน นี่ไม่ใช่สิ่งที่ข้าสามารถทำได้เลย ดังนั้นพระชายาเป็นคนช่วยเขาสองคนไว้ใช่ไหม?"หลิ่วเซิงเซิงไม่ได้ปฏิเสธ แต่แค่พยักหน้าเล็กน้อยเมื่อเห็นเธอพยักหน้า ดวงตาของโม่เล่าก็ฉายแววประหลาดใจ คือเธอ

หลิ่วเซิงเซิงถอนหายใจเบา ๆแม้ว่าหญิงสาวที่ปลอมตัวเป็นผู้ชายจะไม่ประสบความสำเร็จมากนัก เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ปัจจุบัน ดูเหมือนไม่มีใครสังเกตเห็นนอกจากตัวเธอเองขณะที่เขากำลังคิดเรื่องนี้ "ชายหนุ่ม" ก็พูดไปแล้ว: "แม่นางคนนี้บอกว่าเธอไม่รู้จักเจ้า กลางวันแสก ๆ พวกเจ้าไม่ใช่กำลังพยายามรังแกผู้หญิงนะ?""มันไม่ใช่กงการอะไรของเจ้านะไอ่หนุ่ม เจ้าควรหลีกทางให้ข้า ถนนสายนี้เป็นของข้า เจ้าเชื่อไหมว่าข้าจะขายเจ้าไปพร้อมด้วย"ชายหัวโล้นกำลังข่มขู่ และในขณะที่เขาพูด เขาก็กำลังจะเข้ามาดึงผู้หญิงออกไปทันใดนั้น "ชายหนุ่ม" ก็ชักดาบออกมาชี้ไปที่เขา "เจ้ากล้ารังแกผู้หญิงตอนกลางวันแสก ๆ เชื่อไหมว่าคุณชายอย่างข้าจะพาเจ้าไปหาทางการ?"ขณะที่พูด เธอก็หันกลับมามองหญิงสาวที่อยู่ข้างหลังเธอแล้วพูดว่า "แม่นาง เจ้าไปแจ้งทางการก่อนที่นี่ปล่อยเป็นเรื่องของข้า""ฮ่า ฮ่า ฮ่า แจ้งทางการเหรอ? ข้าเกรงว่าเจ้าไม่รู้ว่าเราเป็นใคร หัวหน้าข้ามาจากแก๊งอู๋ชิว ถ้ากล้าแจ้งทางการก็ลองดู! ระวังครอบครัวของเจ้าจะถูกฝังทั้งครอบครัวกับเจ้า!"ชายหัวโล้นยิ้มอย่างดุเดือด และผู้ชายที่ตามมาเขาก็ยิ้มอย่างชั่วร้าย และบางครั้งก็เหลื

ความโกรธอย่างกะทันหันนี้ทำให้เสี่ยวเจียงสับสนทันทีท่านอ๋อง...โกรธใคร?แม้ว่าผู้หญิงคนนั้นจะไร้ยางอาย แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาต่างหากที่ควรเขินอาย หากมีผลกระทบใด ๆ ก็จะส่งผลกระทบต่อธุรกิจของโรงเตี๊ยมแห่งนี้เท่านั้น อย่างไรก็ตาม มีคู่รักหนุ่มสาวจำนวนมากเข้ามาและไปในโรงเตี๊ยมแห่งนี้ จึงไม่มีผลกระทบต่อใครแน่นอน...จิ่งฉุนจงใจมองไปที่หลิ่วเซิงเซิงอีกสองสามครั้ง"เธอเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่มีบุคลิกดีจริง ๆ เธอมีรูปร่างและผิวพรรณที่ดี แต่ใบหน้าส่วนใหญ่ของเธอถูกปิดบังและหน้ากากก็ขวางทางเล็กน้อย อีกเดี๋ยวข้าจะคว้าหน้ากากแล้วดูใกล้ ๆ"ขณะที่เขาพูด เขากล่าวเสริมว่า: "แต่จะว่าไปแล้ว ถ้าคนนั้นที่จวนพี่เจ๋อรู้ว่าท่านชอบผู้หญิงคนอื่น อาจจะโวยวายขึ้นมาอีก แต่สองคนนี้นะ คนหนึ่งเก่งเรื่องเขียนบทความ อีกคนมีนิสัยขี้เล่น ถ้าแต่งงานด้วยทั้งสองคน จวนน่าจะคึกคักหน้าดู""ถ้าคุณพูดไร้สาระอีก ข้าจะตัดลิ้นของเจ้าออก"จิ่งฉุนทำหน้าบูดบึ้ง "ล้อเล่นน่า พี่เจ๋อหล่อมากและมีสถานะสูงศักดิ์ จะหลงรักสาวบ้านนอกแบบนี้ได้ยังไงล่ะ?""คุณชายจิ่งไม่รู้อะไรมาก่อน ก่อนหน้านี้ผู้หญิงคนนี้จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวที่จวนอ๋อง การกระทำน่