ด้วย "การระเบิดของเครื่องดูดควัน" นั้น ทำให้พวกเขาทั้งหมดให้ "ระเบิด" ไปนั่นคือ...กำลังภายในเหรอ?มีเพียงระดับปรมาจารย์เท่านั้นที่สามารถฝึกกำลังภายในได้ หรือเขาอาจเป็นปรมาจารย์!อายุยังน้อยอยู่แต่กลับได้รับตำแหน่งปรมาจารย์ พวกเขาคิดอย่างละเอียดและหวาดกลัวศีรษะของหยางซื่อเจี๋ยรู้สึกชา เขาหันหลังกลับและอยากจะวิ่งหนีออกไปหนิงเป่ยขว้างขวดเหล้าใส่เขาขวดเหล้าแตกใส่ศรีษะของหยางซื่อเจี๋ย และเขาก็ล้มลงกับพื้นหนิงเป่ยเดินไปหาหลานชิวเซิง ดึงคอของเขาแขึ้นมาเหมือนสุนัขที่ตายแล้ว“บอกกูมา น้องสาวของกูอยู่ที่ไหน?”ดวงตาทั้งสองคู่ของหลานชิวเซิงแดงก่ำไปด้วยเลือด: "กูเป็นลูกชายของหลานหงเซินชายที่รวยที่สุดในหลานหลิง มึงกล้าดียังไงมาแตะต้องกู ... "หนิงเป่ยเตะที่เข่าของหลานชิวเซิง ทำให้เข่าของหลานชิวเซิงแหลกละเอียดอ๊ากกกกก!หลานชิวเซิงเจ็บปวดจนไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อหนิงเป่ย: "พูดมา!"หลานชิวเซิงหายใจติดขัด "ฉันจะบอก... ฉันจะบอกว่า... ถ้าคุณปล่อยฉันไป ฉันสามารถบอกคุณได้..."สวบ!หนิงเป่ยจัดการเข่าอีกข้างของเขาไม่ว่าหนิงเป่ยจะทรมานหลานชิวเซิงด้วยวิธีใด เขาไม่ปริปากพูดออกมาเพราะหลาน

หนิงซานซานไม่สนใจพวกเขา และก้าวไปข้างหน้าอย่างลําบากทีละก้าวระหว่างทางที่เธอเดิน เหมือนจะมีลมกระโชกแรงจนสามารถทำให้เธอล้มลงได้เมื่อเดินเข้าไปถึงสุดตรอก ก็มีหญิงชราคนหนึ่งเดินออกจากบ้านด้วยตัวสั่นเทาเธอหยิบซาลาเปานึ่งสีขาวออกมาจากอ้อมแขนของเธอแล้ว ส่งให้หนิงซานซาน“เสี่ยวชานชาน รีบกินซะ อย่าปล่อยให้พวกเขาเห็นหนู และทุบตีหนูอีกเลยนะ”หนิงซานซานปฏิเสธอย่างรวดเร็ว: "คุณยายหลิว ไม่เอาค่ะ หนูไม่หิว"คุณยายหลิวพูดว่า: "สาวน้อย เมื่อคืนพวกมันก็ไม่ได้มอบอาหารให้หนู หนูจะไม่หิวได้อย่างไร"“กินเร็วๆ เดี๋ยวพวกมันมาแล้ว”หนิงซานซานไม่ได้ปฏิเสธ เธอจึงพูด "ขอบคุณ" อย่างซาบซึ้ง จากนั้นคว้าซาลาเปานึ่งแล้วกัดลงไปเธอกัดซาลาเปาชิ้นใหญ่แค่ 5 คำก็เข้าไปอยู่ในปากทั้งหมด น้ำตาทะลักไหลออก และใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยความพอใจคุณยายหลิวถอนหายใจ: "เฮ้ เด็กน้อยผู้น่าสงสาร"ตอนนั้นเอง พวกกุ้ยทั้งสามที่เพิ่งทำให้หนิงซานซานต้องอับอายตรงบ่อมูลก็โผล่ออกมาจากท้ายตรอกเมื่อเห็นหนิงซานซานกำลังกินอยู่ ทั้งสามคนก็โกรธจัด“นังนี่ ยังทำงานไม่เสร็จ แต่กล้าแบบกินข้าว วอนหาเรื่องจริงๆ”พวกเขาเตะหนิงซานซานล้มลงไ

หนิงเป่ยเหลือบมองโจวไห่ถง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความซาบซึ้งหลังจากที่โจวไห่ถงพูดเช่นนี้ออกไป ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำในที่สุดคำพูดของพวกเขาทั้งสองคน ก็ทำให้หนิงซานซานกลับมามีความหวังอีกครั้ง และการเต้นของหัวใจและการหายใจก็ค่อยๆ ดีขึ้นหนิงเป่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก ก่อนเขียนใบสั่งยาแล้วส่งให้โจวไห่ถง“ช่วยผมจัดยาตามใบสั่งให้หน่อยครับ ผมจะเอารักษาน้องสาว”“ภายในเจ็ดวันนี้ ผมจะทำให้ซานซานกลับสู่สภาพดั้งเดิมของเธอ”โจวไห่ถงรับใบสั่งยา: "ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉันเองค่ะ"เธอมองไปที่ใบสั่งยาและขมวดคิ้ว: " หนิงเป่ยคะ เกล็ดมังกรสีม่วงทองนี้เป็นยาชนิดใดคะ? ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน"หนิงเป่ย: "ยานี้เดี๋ยวผมจัดการเองครับ และที่เหลือฝากคุณช่วยจัดเตรียมหน่อยครับ"เกล็ดมังกรสีม่วงทองนั้นเป็นของที่หายากในโลก และโจวไห่ถง ยังเข้าไม่ถึงกับยาระดับนี้โอเค!โจวไห่ถงกำลังยุ่งอยู่กับการเตรียมยาหนิงเป่ยโทรหาจักรพรรดิดำ: "ช่วยฉันหายาหน่อย เกล็ดมังกรสีม่วงทอง ยิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดีเท่านั้น"จักรพรรดิ์ดำ: "เกล็ดมังกรสีม่วงทอง? ผมจำได้ว่าเคยมีคนลงประการงานเพื่อค้นหาเกล็ดมังกรสีม่วงทองบนเว็บมืดมาก่อน แล

อืมหนิงเป่ย ตอบกลับเรียบเรียบและนั่งลงอันเคอซินและหลีชุนฮวาขายหน้าลุงลี่อี้ชวนมีสีหน้าโกรธ “แม้แต่จะพูกทักทายยังไม่มี แบบนี้คุณจะขอความช่วยเหลือได้อย่างไร?”ลูกพี่ลูกน้องหลี่เสี่ยวเสว่พูดประชด: "คุณพ่อคะ เรื่องนี้ก็โทษเขาไม่ได้หรอกค่ะ"“ใครจะไม่รู้ว่าอดีตสามีลูกพี่ลูกน้องของฉันเป็นคนขี้แพ้ ไม่เคยก้าวพ้นจากประตูออกไปเห็นโลกภายนอก เข้าใจได้ค่ะว่าเขาไม่รู้เรื่องมารยาท”หลี่อี้ชวน: "ฮืม มันอาจเป็นเรื่องยาก"หลี่ชุนหัวยุ่งอยู่กับการเทชาให้หลี่อี้ชวน เพื่อชดใช้เรื่องขายหน้า "ถูกค่ะ ถูกต้อง สมองของหนิงเป่ยนั้นทึบ พี่ใหญ่อย่าสัมผัสเขาเด็ดขาด"หลี่อี้ชวน: "ฉันเห็นแล้ว ถ้าเขามีสมองที่ปกติ เขาจะกล้าทุบตีคุนายน้อยหลานอย่างไร"“ไอ้หนุ่ม ฉันได้ยินมาจากเคอซินว่าคุณเตะนายน้อยหลาน? ไม่ว่าคุณจะเตะด้วยเท้าไหน ฉันจะตัดเท้าข้างนั้นทิ้ง มากับฉันเพื่อชดใช้”ดูเหมือนว่าพวกเขายังไม่รู้ว่าหนิงเป่ยจัดการไตสองข้างของหลานชิวเซิงไปเรียบร้อยแล้ว ไม่อย่างนั้นคงไม่กล้าเข้ามาวุ่นวายเรื่องนี้อันเคอซินกลายเป็นคนโง่ทันที: "คุณลุคะง มันเป็นแค่เตะแบบสะกิดเองนะคะ นอกจากนี้หนิงเป่ยก็ยังพยายามช่วยหนูด้วย ดังนั้น

หนิงเป่ย: "ไม่จำเป็น"หัวใจของจักรพรรดิดำสั่นคลออย่างรุนแรงครั้งนี้ราชาเจิ้นเป่ย จะลงมือเองหรือไม่?คฤหาสน์หลานหลิงจะต้องลุกเป็นไฟไม่นานทั้งสามคนก็มาถึงคฤหาสน์หลานหลิงนี่คือคฤหาสน์โบราณว่ากันว่าเป็นที่ประทับของเจ้าชายในก่อน ยังคงมีความงดงามและหรูหราหลังจากที่หลี่อี้ชวนตแสกนบัตรผ่านประคู พวกเขาก็เข้าไปทันทีที่เขาเข้าไป หนิงเป่ยสังเกตเห็นว่าคฤหาสน์หลานหลิง แต่ที่เงียบสงบนั้น จริงๆแล้วมีคลื่นใต้น้ำซัดอยู่จู่ๆ คนหลายคนก็ปรากฏตัวขึ้นในความมืด ล้อมรอบพวกเขาอย่างเงียบๆ...หนิงเป่ยเดินเข้าไปในห้องโถงอย่างสงบในห้องโถงนั้น หลานหงเซินนั่งตัวตรงโดยไม่แสดงความโกรธหรือวางอำนาจหลานชิวเซิงนอนอยู่บนเตียงพยาบาล โดยอาศัยเครื่องมือแพทย์เพื่อรักษาชีวิตของเขาไว้ผู้หญิงที่ดูเหมือนแม่ของหลานชิวเซิง กำลังยืนอยู่จ้องมอง หนิงเป่ยด้วยสายตาที่กินเลือดกินเนื้อนอกจากนี้ เกือบทุกคนจากตระกูลหลานก็อยู่ด้วย ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ก็มาด้วยบรรยากาศในห้องโถงมืดมนและหดหู่ และน่าขนลุกมากหลี่อี้ชวนตัวสั่นและพูดว่า "ได้พบท่านหลานหงเซิน ผู้ยิ่งใหญ่แล้ว"ถอยไปเสียงของหลานหงเซินเย็นชาหลี่อี้ชวนและหลี่เส