Chapter 21: Stop Me?❗️WARNING AHEAD❗️*****KASTIEL'S POV:--KASALUKUYAN akong nakatayo malapit sa kinauupuan ni Reiden. They are having a conference regarding the project that Calvin offers to Montenegro Empire.Hindi ko ba nasabi sa inyo na ang Montenegro ay isa sa mga supplier ng construction site? At minsan sila mismo ang nagdi-design ng mga building na nais mong itayo?Montenegro is known all over the world that's why the international company are rooting to have work with them pero mas inuuna ni Reiden ang hiling ng mga kaibigan niya kaysa palaguin pa lalo ang kompanya tutal nasa tuktok na rin naman siya."One of these days I will visit the site if you're not satisfied" wika ni Reiden kay Calvin."What? Of course not! I know how Montenegro manages this kind of work. I just want to finish it before at the end of the month"Calvin wants to build a stadium, para magamit ng mga artista niya. Minsan talaga nagiging kuripot ang mga lalaki lalo na kapag lumalaki ang kanilang busines

Chapter 23: It's A Prank!KASTIEL'S POV:--"Infairness naman sayo lalo kang gumanda?"Napairap ako sa kawalan ng sabihin 'yon ni Mamita. Kasalukuyan akong narito sa Grind Me Harder Bar para tumambay, wala rin naman akong gaanong trabaho ngayon sa Montenegro Empire."Alam kong maganda ako hindi mo na kailangang isampal sa akin," sumandal ako sa bar counter habang nilalaro ang wine glass na nasa harap ko."Over confident ka naman ata masyado? 'Yan ba ang epekto sayo ni Bossing?" Eksaheradang wika ni Mamita. Nalaman kasi nila na kilala ko si Gun which is siya ang may-ari nang bar na ito.Wala na rin dito si Cynthia, balita ko ay nagmigrate na ito sa Canada kasama ang asawa nito at anak.Tanging si Mamita at ang ibang empleyadong nakilala ko sa dating pwesto ang naiwang nagtatrabaho pa rin. Simula kasi ng lusubin ang bar ay nag-alsa balutan ang ibang empleyado. Ayaw raw nilang madamay lalo na at naghahanap-buhay lamang sila."Kaibigan ko si Gun, huwag kang mag-isip ng kung anu-ano. At s

KASTIEL'S POV:--REKLAMO ni Thud ang nakapagpagising sa diwa ko.Mula sa malamig na semento dito sa ilalim nang pavillion ay bumangon ako mula sa pagkakahiga sa sahig. Nanakit ang likod ko dahil sa pagkakabagsak mula sa pinakataas nitong gusali.Pakiramdam ko natuyo ang lalamunan ko sa kakasigaw kanina kung lalapag ba kami sa lupa na humihinga pa."Kung sino man ang nakaisip nang pavillion quest na ito, ililibing ko siya ng buhay!" Naiinis na wika ni Thud.Napalingon ako sa gawi nang mga kasamahan ko na isa-isang bumangon mula sa sahig, balot nang buhangin at alikabok ang buong katawan namin.Naigala ko rin ang paningin ko sa buong paligid pero tanging madilim na hallway ang makikita sa dulo.Tumayo ako mula sa kinauupuan ko at lumapit kung saan naroon si Thud, Dezrail, Gun, at Senri."Ano na ang gagawin natin?" Tanong ko."Let's move our ass and find out what's the secret at the edge of this hallway."Sumunod kaming apat nang manguna si Dezrail sa paglalakad at tinungo ang madilim n

KASTIEL'S POV:I am silently waiting here at the coffee shop waiting for the arrival of that old man.My Dad called me that he want's to talk to me some important matter. Pinagbigyan ko na tutal weekend naman ngayon.Nagmamasid lang ako sa paligid dito sa loob ng coffee shop malapit sa mall ni Dezrail. Hindi ko alam kung ano na naman ang sasabihin ni Dad, hindi rin alam ni Reiden na umalis ako dahil tinakbuhan ko lang siya sa condo.Reiden was sleeping when I sneak out from my condo, tiyak na hahanapin niya ako once na magising ang lalaking 'yon na wala ako sa tabi niya."Mabuti naman at pinagbigyan mo akong kausapin ka," bungad ng isang lalaki na nakatayo nang ilang dipa mula sa mesa ko. From his white colored hair, his piercing eyes, his business suit and such - please welcome my oh so loving father Lucius Devoncourt."Pwede ka namang maupo muna diba?" Maikling wika ko.Ngumisi lang si Daddy bago sinunod ang sinabi ko."Ang laki na ng pinagbago mo mula nang umalis ka sa bahay, kumus

KASTIEL'S POV:--"Good evening ladies and gentlemen, thank you for coming tonight to witness the union of Pendragon and Devoncourt," umalingawngaw ang palakpakan sa buong paligid pero ang tanging naririnig ko lamang ay ang mga katagang binitiwan ni Reiden kanina.What does he mean about it? I don't understand what he wanted to tell me.Natinag lang ako nang humigpit ang pagkakahawak ni Thomas sa likurang bewang ko nang hapitin ako nito palapit sa kanya. Nandito kami ngayon sa gitna nang mini stage kung saan inilagay nang event coordinator. May nakapaskil rin na tarpaulin sa likuran namin kung saan nakalagay ang mukha naming dalawa ni Thomas.Gusto kong umangal but Thomas didn't let go of me. Kaya ang ending naisama niya pa rin ako sa harapan nang kanyang mga bisita.Iniabot nang host ang mikropono kay Thomas nang mapunta kami sa center stage."Thank you for coming everyone. Our wedding will be held the day after tomorrow," napalingon ako kay Thomas pero ang atensyon niya ay nasa mga