Misery Business

A/N: Kung nauna mo tung basahin, nasa tamang daan ka. (Missing Melody sunod nito.) Thank you. 🫡

----

KASTIEL'S POV:

"WHY you're so busangot na naman girl?" Celine asked me.

Celine and Liezel is my only friends.

We decided to meet in a famous mall named DEZ'Rail Mall when they called me to hang out. Thank God at naisip nila akong yayain.

Paanong hindi bubusangot ang mukha ko kung ang galit na mukha ni Daddy ang bubungad sa akin ngayong umaga? I think he lost again in a casino.

Buhay ni Daddy ang sugal kaya iniwan siya ni Mommy. I don't know where is my Mom right now. It's been years when she left me to that bastard.

"Paanong hindi magiging ganito ang mukha ko? Parang tigre na naman sa galit si Daddy." Humalukipkip ako sa kinauupuan ko. Wala akong ganang kumain pero ang mga kasama ko enjoy na enjoy sa pagpapak ng fries at milk tea.

"Hay naku! Kastiel. You know how to live when your life naman diba? You have a work na. Why don't you leave your house para naman maranasan mo how to survive alone, right?" Napatitig ako kay Celyn. She's my friend when we were in college together with Liezel.

Celyn is a freelance actress while Liezel is just a freeloader on our friendship. Sila talaga ni Celyn ang magkaibigan.

"I can't leave him with all my mother's wealth. Kapag nawala ako baka lahat ng naipundar ng Mommy ko ay itaya niya sa casino."

"Sabagay, you have a point." Liezel said.

"It's hard naman kasi to have a father like that, being a sugarol? If it's me I will takwil him na. I can't afford to call him my father." Nangdidiring sambit ni Celyn. Kahit nakakairita ang pagsasalita niya ng conyo ay hindi ko na lang pinansin yun.

Anong magagawa ko kung adik talaga si Daddy sa sugal? May gamot ba sa ganoong sakit? Siguro ang matalo at mawala sa kanya ang lahat pwede pa. Kaso madiskarte ang tatay ko.

I just need to breathe some fresh air. I can't understand my father. Mayaman naman na kami pero gusto niyang higitan ang yaman ng mga Montenegro.

Napapailing na sumunod na lang ako sa mga kaibigan ko na abala mag window shopping.

"Why don't we have a vacation? Nai-stress na din ako sa Mommy ko minsan but I can't do anything about it but obey her. Lagi niyang sinasabi na it's for my future." Malungkot ang mukha ni Celyn habang binubutinting ang isang pares ng swit suit.

Kung ako si Daddy ang pinoproblema, si Celyn naman Mommy niya ang pinoproblema.

Nagpakawala na lang ako ng buntong hininga bago sumunod sa kanila.

Pinag uusapan ng dalawa kung saan kami magbabakasyon. Marami na ring tao dito sa mall at halos pinagtitinginan na kami specially Celyn. Kahit freelancer lang yan, kalat sa buong mundo ang mukha niyan dahil sa commercials at movies.

"So game ka?" Natinag ako ng lumingon silang dalawa sa akin. Nasa tapat kami ng movie theatre dito pa rin sa loob ng mall.

"Ha?" nagtatakang tanong ko.

"Argh! Di ka naman nakikinig Kas eh, like what I've said earlier we need a break. A vacation maybe?" Maarteng saad ni Celyn.

Ngumiwi ako sa babae. "Saan naman tayo pupunta?"

"Beach or someplace to unwind? I really want to escape from the reality just a little bit." Napayuko ako sa sahig. Maybe she's right, kailangan ko din ng magandang tanawin to freshen up my mind.

Naghiwa-hiwalay kami after we decided to go on a private resort na pagmamay-ari ng pinsan ni Liezel. Did I mention that Liezel's cousin is Kaizen Cruz? One of the member of Blackhand's band.

Sumakay ako ng taxi at nagpahatid sa isang lugar na isa rin sa mga escape place ko - ang HuPoFEL.

Human Potential for Evolution is Limitless ang meaning n'yan. That name is beyond what you're expecting.

It is not an ordinary building where people work silently. HuPoFEL is a realm of Assassin's and yes I am one of them.

"Hey, Kas." bati sa akin ng isa sa mga kasamahan ko ng makita akong pumasok sa building.

"Hello, Fourth." Balik na bati ko. Tinahak ko ang malawak na pasilyo ng building na tu para puntahan ang opisina ni Boss.

"Getting your new mission?" Fourth ask me na sumabay sa akin sa paglalakad. He's holding a folder, maybe it's a report.

"Oo. Bored kasi ako sa bahay, eh." My friends didn't know what was my work of nature. Being an assassin is dangerous work you can't imagine.

Pero sa larangan na to, dito ako natuto ng maraming bagay tungkol sa underground society and how it all works.

"Bored huh? What a taste?" Iiling iling na lumayo sa akin si Fourth nang marating namin ang pinto kung saan nakahimlay ang aming Boss.

Office of The Assassin's

Humugot ako ng malalim na hininga bago ko buksan ang pintong nasa harap ko.

Tumambad sa akin ang madilim na kwarto. Mag gagabi na pero hindi man lang nag abala si Boss na buksan ang ilaw.

"What is it?" Nagitla ako ng magsalita ang isang nilalang. Nakaupo ito sa swivel chair na nakaharap sa pader ng madilim na opisina nito.

Napalunok ako ng matindi. "Ah. I just wanted to ask if there's a vacant mission you wanted to assign for me?" Feeling ko masisira ang mata ko dito. May ilaw nga kaso dim naman.

Di ko talaga mahulaan ang trip ng Amo naming ito.

"I told everyone if they want to have a mission you can directly ask Martin or Cas about it." Napayuko ako dahil sa hiya. Sanay kasi akong kumukuha ng direct orders mula sa kanya.

Even if his voice is bored while talking to me, it gives me chills for a moment.

Martin and Cas are one of the Elite members of Assassins. How can I talk to them if I don't know where are they?

Our organization is composed of Elite Members, Middle Class, and First Class. I am one of the middle class.

"I'm sorry Boss. I didn't know." nahihiyang wika ko.

Humarap ang kinauupuang swivel chair ni Boss pero tanging silhouette niya lang ang naaaninag ko.

"Care to share what is bothering you?" Napaatras ako sa kinatatayuan ko ng umalis ang lalaki sa kinauupuan niya bago lumapit sa akin. Para akong nasa horror movie, ang bilis nang kilos nitong lalaking kausap ko. In just a split second his already infront of me.

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko hindi dahil sa takot kundi sa posibleng gawin ni Boss. He is one of the respected and dangerous people in this organization and yes I'm afraid of him!

Isang malamig na kamay ang dumapo sa pisngi ko. Hindi ko magawang lumayo at baka lumagapak sa pisngi ko ang kamay nitong nanlalamig na parang sa patay.

"Want to play some game with me?" His husky yet bored voice ringing in my ears. His fingers tracing my face. Feeling ko pinagpapawisan na ako.

I was about to speak when someone interrupted but Boss's hands are still in my face.

"What is it Fourth?" He asks without breaking his attention from me.

"Oh sorry. I just want to give this report to you about the matter we talked about yesterday." I saw Fourth in my peripheral vision when his gaze landed on me.

"Give it to me." Para akong napako sa kinatatayuan ko habang papalapit si Fourth sa pwesto namin ni Boss. Inabot ng lalaki ang hawak nitong folder kay Boss na siyang dahilan para bitawan ng lalaki ang mukha ko.

Nakahinga ako ng maluwag.

Sasama na sana ako kay Fourth palabas ng opisinang yun when Boss called my name.

"I'll give you a mission Kastiel. Kill this person." itinapon sa akin ni Boss ang isang folder na naglalaman ng dokumento kung saan naroon ang impormasyon ng taong dapat kong tapusin. "I'll give you three days to finish that."

"One day is enough Boss." I said confidently. Nasilaw ako ng buksan nito ang ilaw sa buong kwarto at tumambad sa akin ang isang lalaking gwapo, misteryoso, wearing his black polo, slacks, and black shiny shoes. His hair is messy like he's working something serious.

Kung ganitong kagwapong nilalang ang makikita ko araw-araw baka hindi na ako umalis sa opisinang ito. But this man is not a joke.

"You can leave now."

PASALAMPAK na umupo ako sa isa sa mga couch dito sa training room after I got out from that prison - I mean Boss's office.

I let out a deep sigh.

"Wow heavy, ang lalim no'n Kastiel." Napatingin ako sa babaeng nagpupunas ng sariling pawis nito, her name is Sinji Natividad one of the Elite Members of this organization.

Sinji is wearing a black sports bra and black jogging pants with sneakers. Kakatapos niya pa lang mag work out.

"Kailangan mo?"

"Pft. Huwag kang masungit sa akin babae." I roll my eyes at her when she sat down beside me.

I really can't believe that I meet one of the Elite members of this organization, I mean pagala-gala naman sila but not all of them are an acquaintance by me. I didn't know their personal information, isa yun sa mga restricted info dito sa organisasyon.

"Parang ang laki ng problema natin, ah." Sinji said after drinking her water.

"As usual, a problem with my Dad. I can't really understand him." Sumandal ako sa pader at nag cross legs. Sinji is one of my trusted friends here HuPoFEL even though she's one of the owners.

"Magulo talaga ang utak ng mga lalaki. Akala mo sila lagi ang tama, hay naku."

"Gusto ko siyang patigilin sa pagsusugal kaso parang tigre kung magalit."

Sinji let out a giggle. "Naku wala pa man ding gamot sa mga ganyang sakit."

"Ano pa nga ba? Kahit siguro sa underground facility natin hindi sila makakagawa ng ganoong gamot."

"Bakit hindi mo na lang sabotahin ang tatay mo?" I look at her with a serious face.

"Kahit naman sabotahin ko ang pagsusugal nun hindi pa rin titigil. Iniwan na nga kami ni Mommy dahil sa pagiging sugarol niya kaya ngayon ako ang nagdudusa."

"Tsk tsk tsk. Kapagod mag-alaga ng lalaki no? Kaya minsan naiisip ko, bakit kailangan pa natin ng lalaki sa buhay kung kaya naman nating tumayo sa sarili nating mga paa diba?"

I was about to answer her statement when someone sat down in the middle where Sinji and I are talking.

"Anong pinag uusapan niyo ha?" I rolled my eyes when Saviel's face is infront of me. Inakbayan pa kaming dalawa ni Sinji habang nasa gitna namin siya.

"Bakit ang lakas ng radar mo sa chismis babae ka?" Sita ko dito bago inalis ang pagkakaakbay at umusod palayo dito.

"That is what you called instinct baby Kastiel." Aniya.

"Instinct huh? Nandito ka lang naman para guluhin si Boss eh." Sambit ko.

"Oh speaking of him, galing na ako sa opisina niya--" naputol ang sasabihin ni Sav nang may humaklit dito paalis sa tabi namin ni Sinji. Hindi ako naka react agad sa sobrang bilis ng pangyayari.

Gulat na napatingin ako kay Boss while gripping Saviel's arms.

"I told you, woman, clean those mess you did on my office!" He roared on her face but Saviel gives him a sweet smile.

"Kalma. Ikaw naman nakikitsismis lang naman ako dito, hindi mo ako kailangang sunduin. Sabi ko naman sayo aayusin ko mamaya eh." Alanganing ngiti ni Sav kay Boss. Alam kong nasasaktan siya mula sa pagkakahawak nito pero hindi ko kayang pumagitna sa dalawang ito. Kahit si Sinji ay nanatili lang na nakatingin sa dalawang tao na nasa harap namin.

Boss's look at her with a raging fire on his eyes. Mukhang galit na galit ang lalaki kay Saviel.

"One order is enough woman and I don't like repeating myself you hear me! Go to my damn office before I throw you out using one of my spacecraft and bring you to outer space so that you can't come back here anymore!" Kinilabutan ako sa mga sinabi ni Boss. Kung ako siguro ang nasa sitwasyon ni Sav baka naihi na ako sa takot but this girl is different.

Hinawi nito ang pagkakahawak ni Boss sa kanyang braso na namumula na at nakangiting tinignan ito. "Mukhang masama na naman ang gising natin Bossing. You know we can talk about it in a calm way pero bakit sa tuwing nakikita mo ako nag aapoy sa galit ang mga mata mo? Hindi ba pwedeng pagnanasa muna ang makita ko sa maganda mong mata, hindi 'yong galit?"

Nagtagis ang bagang ng lalaki sa sobrang pagpipigil ng galit. Halos bumakat na rin ang ugat nito sa braso.

"You're not beyond my taste of interest woman, quit dreaming because that will never happen! I have some work to do but you keep on pestering me!" He said while gritting his teeth.

Laglag ang pangang napatulala ako sa ginawa ni Saviel. Kinabig nito ang lalaki gamit ang kwelyo ng gusot nitong polo at walang pag alinlangang halikan ito sa harapan naming dalawa ni Sinji. Humarurot ito ng takbo matapos nakawan ng halik si Boss na tumatawa pa at kumakaway palayo sa amin.

"Tsk tsk tsk. Ang hina mo talaga kahit kailan!" Nakangising wika ni Sinji sa tabi ko. Natatakot na ako dito pero ang babaeng ito parang wala lang.

I can feel the tension from Boss's body, he's aura is surrounding with a cloud of black smoke.

"GET READY FOR YOUR PUNISHMENT WOMAN!"

That's how my day end's with Boss's rage of anger towards Saviel.

I am Kastiel Devoncourt, a certified assassin, a Middle-Class member of a dangerous organization.

Ready for the MISSION...

----