Gusto ko nang dumiretso sa Opisina ni Dreyk ngunit ang isip ko ay nakikipagtalo pa rin na kay Liset pumunta. Sa kaniya ko gustong malaman kung ano ang pakay niya sa asawa ko. Kaya naman bago pa ito makapasok sa elevator ay hinabol ko na agad siya. “Liset.” Taas kilay siyang tumugon sa pagtawag ko sa kaniya, na akala mo naman ay labis niyang ikinaganda ‘yon. “Naayos mo na ang problema mo sa asawa ko?” deretsahan kong tanong sa kaniya. Hindi naman ito kaagad nakasagot, napatuon muna siya sa pagbukas ng elevator sa harapan namin. “Bakit gusto mong malaman. Kung interesado ka, ba’t di mo direktang itanong sa asawa mo?” Medyo nanggigil ako sa sagot niyang ‘yon, kahit hanggang ngayon ay nakikipagmatigasan pa rin siya sa akin. Bakit hindi na lang niya i-point out kung ano nga ba ang labis na ikinapuputok ng butsi niya sa akin? Sa umpisa naman ay siya ang may kasalanan sa akin. “Sa sobrang aggresive mo kanina na makapasok dito, na halos lumuhod ka na sa mga gwardiya na mukhang sobrang

“Hubby, ano’ng napansin mo sa mama mo kanina?” Nasa kotse na kami pauwi sa bahay, malapit na ring dumilim at tumila na rin sa wakas ang ragasang ulan kanina. Napatanong nga ako sa asawa ko dahil sa kakaibang mga kilos ng mama niya kanina. May pagbigay pa nga ng kuwintas ang lola mo sa akin, medyo nakakatakot pero kinuha ko na rin. “Hmm. Wala naman, Wife? Bakit?” “Grabe, hindi mo man lang napansin ang pakikitungo sa akin ng mama mo? Hindi siya galit hubby? Hindi siya nagtataray at nagsasabi ng kung ano-ano kanina. Akala ko nga’y nasa ibang dimension ako ng mundo sa nangyari eh.” Natawa nga naman si Dreyk sa pahayag ko na ‘yon, he must admit it na may kakaiba talaga sa mama niya. “Pabayaan mo na lang, baka biglang narealize ni mom na wala naman patutunguhan kung kukuwestyonin niya pa ang mga kilos ko. Lalo pa’t kasal na tayo, they should accept t now.” Nakatutok nga lang ang paningin ni Dreyk sa daan, ngunit ang isang kamay nito ay nakadaop sa kamay kong nakapatong naman sa may la

“Dreyk, kailangan nating umalis.” Hindi ko maintindihan ang sinasabi ni Jeriko. Aalis? At saan naman kami pupunta, ngayong nasa gitna ako ng pagtatrabaho. Ilang oras na lang ay may meeting pa ako with some investors kaya hindi maaaring umalis. Kung ang pagsama nga sa asawa ko sa mall ay hindi ko na nagawa, eh. “What are you, talking about?” “Tiffany is in Hospital, masyadong maselan ang pagbubuntis niya Dreyk. Dinugo na naman siya,” puno nga ng pagkataranta ang boses ni Jeriko, desperadong-desperado itong makaalis ora mismo. “What?” maging ako ay napatayo na rin sa kinauupuan ako. I was shocked, and there is something inside me na kinabahan sa balita niyang ‘yon. “What are we gonna do? Maraming nakaline up na kailangang matapos ngayong araw! F*ck!” Napasapo ako sa buhok ko, thinking a solution.“Puwede bang mauna na lang ako? Sumunod ka kapag kaya mo na?” suhestiyon ni Jeriko sa akin.“Yeah sure, much better. SIge na, umalis ka na. Balitaan mo ‘ko kung ano’ng nangyari.”I can’t

“Sa’n ka galing?” Nagulat ako sa naging bungad sa akin ni Selene pagkapasok ko pa lang sa bahay. Nakasalikop ang mga kamay niya, habang ang isang paa ay panay ang paglikha ng tunog sa tiles naming sahig. Walang positive expression sa kaniyang mukha, salubong ang mga kilay nito habang kagat ang kaniyang pang-ibabang labi. Napa-tss ako sa kadahilanang hindi ko pa alam kung ano ang irarason talaga sa kaniya. Mukhang hindi naman siya naniwala sa rason na ibinigay ni Jeriko kagabi, malas lang kasi’y sa sobrang pagmamadali ko’y naiwan ko pa ang cellphone sa Opisina. Alam ko kung saan nanggagaling ang galit niya ngayon, kung sanang nakapagtext o tawag man lang sana ako’y tapos ang problema ko ngayon. “Tinatanong kita Dreyk, saan ka galing?” Mas lalong dumiin ang boses niya. “I’m sorry wife kung hindi ako nakapagpaalam sa ‘yo,’ naglakad ako papalapit sa kaniya, sinubukan ko siyagng hawakan pero sadyang nagiging mailap siya sa akin ngayon. Panay ang iwas niya sa kahit na ano’ng pilit ko p

“Kamusta naman si Tiffany?” Narito na naman ako sa Saint Luke Hospital kahit pa hindi pa rin naaalis ang guiltness ko sa nagawa kay Selene. Mabuti na lang talaga at nakinig ako sa ginawang payo ni Jeriko sa akin. “Ayos naman na siya, kailangan lang niya ng pahinga at magpalakas. Sa mga susunod na araw ay bed rest muna siya.” Tumango ako. Hindi pa nga nakakauwi si Jeriko mula kagabi kaya naman tinanong ko siya kung kailangan niya ba munang magshower o magpalit ng damit. Ako na muna ang bahala kay Tiffany. Lunch break naman, puwede akong malate sa pagbalik. “Ayos lang ba sa ‘yo? Baka naman kailanganin ka sa Opisina bigla?” “Don’t worry about me, kinausap ko si Director Ramos para punuan ang presensiya ko kung sakali man. Kaya sige na, kumain at magpalit ka na muna.” Tinapik ko sa balikat ang aking kaibigan. Heto na lang din ang magagawa ko despite the favor he will be doing for me in the future. Nang makaalis nga siya’y si Tiffany naman ang tinungo ko, tulog ito habang inaayos k