หวังหมิ่นที่เดินนำอยู่ข้างหน้ายิ้มบางราวกับจับได้ถึงการกระทำเล็ก ๆ ของสองคนด้านหลัง และยังสัมผัสได้ถึงสายตาของเย่ซิวที่หยุดอยู่ตรงจุดใดจุดหนึ่งบนร่างกายเธอนานที่สุดผู้ชายก็เป็นแบบนี้แหละ เธอรู้มานานแล้ว และไม่ได้ถือสาอะไรทั้งนั้นอยากมองก็มองไปเถอะ ยังไงก็ไม่ทำให้ส่วนใดของเธอหายไปหรอกต่อให้จะมองจนตาแทบจะถลนออกมา ก็ไม่มีทางได้ตัวเธอไปอยู่ดีทั้งสามคนมาถึงร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง ภายนอกมีศิษย์จำนวนมากยืนเฝ้าระวังอยู่เย่ซิวให้ลูกศิษย์ทั้งสิบคนรออยู่ด้านนอก ส่วนเขากับหลัวเวยเวยก็เดินเข้าไปข้างในพวกเขาขึ้นไปถึงชั้นสองของโรงแรมจากตรงนี้สามารถมองเห็นได้ว่าคนจากอีกห้าสำนักก็มาถึงพร้อมหน้าแล้วทันทีที่ทั้งสองปรากฏตัว สายตาหลายคู่ก็จับจ้องมาที่พวกเขาแต่สิ่งที่ทำให้เย่ซิวสะดุดตาทันทีเมื่อก้าวเข้ามาคือร่างที่สวมชุดสีแดงฉานสีหน้าของเขาไม่ได้เปลี่ยนไปมากนักแต่ในใจกลับยิ้มออกมาแล้วดูเหมือนโชคชะตาจะเล่นตลก ทั้งคู่ถึงได้เจอกันอีกครั้งที่นี่ร่างสีแดงนั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก หงอีทั้งสองไม่ได้เจอกันมานานกว่าหนึ่งปีแล้วและตอนนี้พลังของเธอก็เพิ่มขึ้นอย่างน่ากลัว จนถึงระดับปฐมญาณขั้นกล
Read More