[Apol]Napaawang ang labi niya nang makarating sila sa kwarto ng kanilang ama. Narito pala ang elevator papunta sa underground facility nito.“Wait,” pigil ni Johnson sa kanya ng akmang sasakay na siya. “Sa secret passage tayo dadaan.” Napanguso siya. “Ha, bakit naman? Mas madali kung sasakay na tayo ngayon dito.” Aniya habang manghang nakatingin sa elevator. Kung titingnan ay para lang kasi itong closet, pero hindi pala ito isang simpleng closet lang.Napailing-iling siya. Ngayon naniniwala na siya na hindi pala basta-bastang tao lamang ang kanilang ama. Napakayaman din pala nito.“Sa secret passage tayo dadaan para sigurado na ligtas. Baka sa ibaba ay may mga tauhan si dad na nakaabang sa mga trespasser at paulanan tayo ng bala. Gusto mo bang magkalasug-lasug ang katawan natin?”Mabilis na uling siya. “H-hehe, syempre ayoko, no.” Hindi siya pwedeng mamatay. Mag aanak pa sila ng marami ng hubby niya.Sa maid quarters pala ang secret passage papunta sa underground. Emergency exit pala

Kaya pala kamukha ito ni Kokey… dahil sa nangyari dito noon. Pero sapat ba ‘yon para patayin nito ang sarili niyang kaibigan?“D-dad, please top this. Wag mo na idamay si tita Erza.” Pakiusap ni Johnson para sa babaeng naging mabuti sa kanya. “Tumahimik kang traydor ka! Kung alam ko lang na ta-traydurin mo ako ay pinapatay na rin sana kita katulad ang iyong ina!” Napasinghap si Apol, habang si Johnson naman ay nanlaki ang mata sa gulat. Halo-halo ang nararamdaman niyang. Galit, at sakit. Hindi pala namatay sa aksidente ang mama niya, kundi pinapatay ito ng sarili niyang ama!“Tama ka nang narinig, Johnson, ako nga nag utos para ipapatay ang iyong ina!”Awang-awa na Apol na tumingin sa kapatid. Nakakuyom ang kamao nito, para itong batang tumatangis sa labis na galit.Inalis ni Marjo ang tape sa bibig ni Erza. “Erza, paano ba ‘yan, mukhang hindi ikaw ang pipiliin ng anak natin—““Masaya ako kung iyon ang desisyon ng anak ko, Marjo. Sawa na akong magtiis at makasama ka! Araw-araw ay imp

[Apol]Daig pa niya ang zombie na naglalakad, wala siya sa sarili at talaga namang napakabigat ng dibdib niya. Tama nga si Johnson, wala nang Pilipinas si Xerxes, nasa ibang bansa ito kasama si Lolo Axel, iyon ang sabi ng isa sa tauhan nang asawa niya.Matulin na dalawang linggo ang lumipas. Nag aalala na ang nanay niya sa kanya dahil hindi na siya halos natutulog at kumakain. Madalas siyang maabutan nitong umiiyak. Sinubukan naman niya na maging matatag, sinubukan niya na kalimutan si Xerxes pero hindi niya magawa. Hinahanap-hanap ito ng puso at isip niya.Siya si Apol Lanchester! Kahit na masaktan siya ng paulit-ulit at itulak palayo ni Xerxes ay hindi siya magpapatinag! Kung inaakala nitonna bibigay siya nang gano’n gano’n lang, pwes mali ito.Nginitian niya nang matamis ang lalaking kaharap. “Pedro, nakakahiya naman at nag abala ka pa. Pero salamat dito sa mga bulaklak ha. Ang generous mo naman!” “Para sa’yo kahit bulaklak sa buong mundo kaya kong ibigay sa’yo!” Iminuwestra pa nit

[Apol]Puno ng tensyon ang paligid dahil seryosong tinginan ng kanyang ina at ng kanyang asawa. Hindi nila magawang magsalita ni Johnson dahil para silang nasa gitna ng dalawang mabangis na leon. Dapat siya ang dapat kumumpronta sa nanay niya pero parang sila pa ang nalagay sa hot seat. Sinamaan niya ng tingin si Johnson ng mapatingin ito sa gawi niya. ‘Loko-loko ka! Mamaya ka talaga sa akin!’ Nagulat siya ng tumayo si Xerxes sa harapan ng kanyang ina. “I know that you didn’t want your daughter to live in my dark world because you’re afraid that she might get hurt. Bilang kanyang ina ay naiintindihan ko ang nararamdaman mo.” Yumukod ito sa harapan ng kanyang ina at taos pusong nakiusap na ikinamaang nila ni Johnson pareho. “Alam kong hindi ako perpekto, na isa akong delikadong tao, na maaari akong magdala ng panganib sa kanya. But believe me, Mrs. Darmilton, I will do everything to protect her… kaya nakikiusap ako, pagkatiwalaan mo ako para alagaan ay mahalin ang iyong anak.” Mahaban

Kinuha ni Xerxes ang kulay rosas na nakalagay sa ibabaw ng kanyang mesa. Nakuha niya ito sa ibabaw ng kama nilang mag asawa sa bahay ng nanay ng kanyang asawa. Nakiusap kasi ito na dito muna sila manirahan hangga’t hindi pa sila ikinakasal ulit. Gusto ng asawa niya na sulitin na makasama si Johnson at ang nanay nito bago sila bumalik ng isla.“Damnit!” Sunod-sunod siyang napamura nang mapagtanto na tama ang hinala niya. Hindi ito rosas na pula, kundi kulay puti na nababalutan lamang ng dugo.“Mr. X, sigurado ako na nagbabanta ang nagpadala niyan.” Wika ni Lomer. “Pero nakapagtataka dahil rosas ito at sa’yong asawa pa ipinadala… hindi kaya ang target niya ay si Mrs. Helger?”“That’s imposible.” Nilabas ni Xerxes ang isang maliit na kahon sa drawer at inihagis sa mesa. Nang buksan ito ni Lomer ay halatang nagulat ito nang makita ang putol na daliri sa loob nito. “Nagbigay din sa akin ang taong ‘yan ng death threat… ang hindi ko maintindihan bakit kailangan niyang bigyan ang asawa ko?!” H