บททั้งหมดของ Innocent Love: บทที่ 51 - บทที่ 60

Hindi ko maintindihan kung bakit kailangan pa namin na lumipat ng bahay. Napakalayo ng nilipatan namin sa school ko. Nakakapagod. Tatlong sakay ang kailangan bago ka makarating sa school.Inis akong luminga sa paligid kung may jeep na ba o kaya bus na paparating sa gawi ko. Kanina pa ako dito naghihintay. Kung hindi puno ang mga jeep at bus, kailangan ko pang makipag-agawan sa iba kapag walang laman ang sasakyan para lang makasakay. Buti sana kung naaagapan kong makiagaw pero jusme! Ang mga braso! Mapanakit! Kailangan ba talagang maniko para lang sila ang ma-una? Nakakainis na. Kung hindi lang mini skirt ang uniform namin, kanina pa ako sumabit sa jeep.Ang sama pa naman ng pakiramdam ko. Tsk.Bakit kasi kailangan pang lumipat? Iyan tuloy, ako ang nagdudusa. Nagtataka rin ako kung bakit wala ng trabaho si Papa. Tambay na lang siya sa bahay. Si kuya naman hindi rin naglalabas ng bahay. Parehas sila ni Papa na naging hilig na ang magtambay sa bahay.Nanlaki ang aking mata ng sa wakas ma

Magsasalita sana ako nang parehas kaming mapatingin sa pintuan ng may kumatok ng tatlong beses."Come in!" Malakas na sigaw ng lalaki na hanggang ngayon ay hawak pa rin ng mahigpit ang aking kamay.Bumukas ang pintuan at pumasok ang isang Police. Natigilan pa ito at nagtaka nang makita ako ngunit mabilis ring nagbago ang expression ng mukha at sumaludo sa katabi ko."Anong atin, Reyes?" Balewalang tanong nito. Tila walang pakialam at patuloy pa rin ang paglalaro sa aking kamay."Cap, tumawag po kanina si Lieutenant. May lead na daw po siya sa kaso."Ang paningin kong nasa Police na nagngangalang Reyes ay unti-unting napunta sa lalaking katabi ko. Humigpit ang hawak nito sa aking kamay. Nag-iba rin ang kanyang awra. Ang kaninang mapagbiro nitong awra ay nawala na, sa halip ay napalitan ito ng pagkaseryuso. Ito iyong awra niya kanina bago niya ako makita.'Ganito lang siguro siya kapag sa trabaho... Seryuso. Para siyang ibang tao na.'"Ganon ba? Sige susunod ako." Mahina ngunit mariin n

"Pakibuksan ng pintuan..." hirap na sabi nito habang nakaalalay sa gilid ni Ivan. Aligagang pinagbuksan ko si Lieutenant ng pintuan ng kanyang kotse. Lasing na lasing si Ivan. Ang sabi ni General Ryker ay saglit niya lamang hihiramin si Ivan pero hindi iyon nangyare. Matapos nitong makausap si Ivan. Bigla na lamang nagyaya ng inuman si Ivan. Ni hindi man lang ako nito nagawang lingunin. Para bang nakalimutan niya na may kasama siyang babae. Malalim akong bumuntong hininga at tinuluyan si Lieutenant na pasakayin si Ivan sa backseat. Sumunod ako sa loob. Mabuti na lang at nagpresinta si Lieutenant Anthony na ihatid kami. Masyado kasi akong namomroblema sa lalaking ito kung paano ko siya maiuuwi. Ni hindi ko nga alam kung saan ang bahay nito. At isa pa, kailangan ko na rin na umuwi. Patay na naman ako nito kay Papa. Gabing-gabi na pero wala pa ako sa bahay. Ayaw pa naman no'n na gabing-gabi na ako kung umuwi. Marahas akong lumunok at nagbaba ng ulo para tignan si Ivan. Kanina kasi

Makailang ulit akong bumuntong-hininga. Panay ang tingin kaliwat-kanan lalo na sa elevator na nasa sulok sa aking kanang bahagi. Panay rin ang tingala ko sa pintuan kahit na alam kong wala namang magbubukas nito.Kanina pa ako nakaupo at nakasandal sa pintuan sa labas ng condo unit ni Ivan. Wala akong mapuntahan. Naisip ko na humingi sa kanya ng tulong. At isa pa...Bahagya akong ngumiti habang hinihimas ang maliit kong tiyan.Pinanghahawakan ko ang sinabi ni Ivan na kung sakaling mabuntis ako ay pananagutan niya ako.Nangilid ang luha ko. Kumurap-kurap ako. Kumibot ang aking labi. Ayoko ng isipin ang pagtakwil sa akin ni kuya at papa. Sumasama lang ang aking kalooban. Ang bigat sa dibdib isipin na ginawa ko ang lahat para sa kanila kahit na ayaw ko pero ito pa ring sitwasyon ang kahahantungan ko. Na kahit anong gawin ko, para sa kanila, balewala pa rin ako. Na wala pa rin akong kwenta. Na kahit marami na akong nagawa para sa kanila, kamalian ko pa rin ang nakikita nila.Muli akong na

"Mama, ang tagal niyo naman, e. Kanina pa ako nag-aantay dito."Hindi ko mapigilan na ngumiti at tumawa sa tinuran ni Riella. Naiimagine ko kasi mula sa kabilang linya ang mukha nitong nakasimangot at ang matambok nitong pisngi na mamula-mula sa inis.Pansamantala ko siyang iniwan muna sa bahay. Nagkaroon kasi ako ng raket ngayong araw ng sabado. Sayang din kasi ang kikitain ko doon. Nagkaroon kasi ng isang party para sa celebration ng pagkapanalo ng bagong Mayor sa lugar namin. Marami ang kailangan na tauhan at nangailangan sila para sa araw na iyon. Isang libo ang bayad sa amin.Hindi pa man tapos ang party ay umuwi na ako. Tapos na rin naman kasi ang eight hours na usapan para sa araw ko.Halos magmadali rin ako sa pag-uwi dahil walang kasama si Riella sa bahay. Umaga pa raw nang umalis si Papa sa kung saan na lumapalop na naman ito pumunta. Samantalang si kuya Enzo naman, ayon kay Riella, umalis ito ng hapon."Malapit na ako,""Bilis, Mama. Lalaro pa ako sa labas."Naningkit ang m