Innocent Love

MEIRA KADIAKahit anong pigil niya sa bibig para walang hikbi ang lumabas, hindi pa rin niya mapigilan ang mga mumunting tunog ng hikbi.Para siyang tanga na nakaupo sa likurang sulok ng bus na kanyang sinasakyan. She was hopeless! All the pain she's been through is not enough to all those mistakes she had been done. Mistake that was she initiate.Mga bagay na pinagsisisihan niya. Akala niya kapag ginawa niya iyon, matututunan rin siyang mahalin ng lalaking minamahal niya. Akala niya magiging masaya siya pero kabaliktaran nito ang nangyare. Naging miserable siya. She even hurt her sister. Her sister who loves her and trusted her pero siya mismo ang sumira dito. She betrayed her!Parehas niyang sinaktan ang mga taong mahal niya. Wala na siyang mukha na maihaharap sa mga ito. Nagsisisi siya pero alam niya sa sarili na wala itong kapatawaran.Pero bakit gano'n? Bakit kahit na nagsisisi siya dahil sa mga ginawa niya, may parte pa rin sa puso at utak niya na tama ang mga ginawa niya kahit

Sa lumipas na minuto nang umalis si Acerlon, wala akong ginawa kundi ang umiyak ng umiyak. Namamaga na ang mga mata ko pero wala akong pakialam.I stop crying when my eyes drop in my stomach. My lips parted.M-my baby.I barely smiled and touched my womb.What if I tell it to your daddy? Would he come back to me? Would he accept you and me? Would he choose us?I smiled widely and wiped my tears.Maybe if he knows about you, he wouldn't leave us.My bright smile faded when something came in my mind.But?What if he take you away from me? No! I can't live without you. You are the only one I have now. I will keep you baby. You are only mine. I don't want you to be taken to me.I insanely hug myself and burst of crying again."Layde Meira?" (Lady Meira?)Napatingin ako kay Weina. Hindi ko namalayan na nakapasok na pala siya."Layde Meira, dun't kray... He is not de onle man yo can love. Lit him go..." (Lady Meira, don't cry... He is not the only man you can love. Let him go...)"It's easy

ACERLON MONTEREALEZMalakas na suminghap at dumaing si Acerlon nang mapasalampok siya sa sahig dahil sa malakas na suntok ng kanyang uncle Ryker."YOU MORON!" Itinayo siya ni Ryker. "Pakasalan mo si Meira!"Nagtiim-bagang siya. Hindi niya alam kung paano mabilis na nakarating sa uncle Ryker at sa grandama't grandpa niya ang bagay na iyon. Totoo ngang may pakpak ang balita. Wala pang isang taon nang mamapatay ang mga magulang niya sa isang aksidente. Kilala niya ang may kasalanan, gusto niyang magalit pero may awa pa siya. Si Zseto na ang bahala sa batang iyon. In his age of twenty four kaya na niyang pamunuan ang hacienda na ipinamana sa kanya ng kanyang lolo, even his parents wealth and company."A-yo-ko!" Muli siyang sinuntok ng kanyang uncle Ryker at napasalampok sa sahig."Ni hindi ka kayang makita ng grandma't grandpa mo. Kakausapin ka lang nila kapag nagpakasal kayo at pagbayaran ang mga katarantaduhang ginawa mo."Nandidilim ang paningin na pinunasan niya ang dugong nasa labi.

PANAY ang sulyap ni Meira sa likuran dahil pakiramdam niya ay may sumusunod sa kanya. Alas-otso na nang gabi pero wala ng katao-tao sa paligid. Bigla siyang nagutom kaya lumabas muna siya sa kanyang condo para pumunta sa pinakamalapit na convenient store. Mayroon namang restaurant sa ibabang palapag ng condominium pero mas pinili niyang magtipid dahil sa ngayon ay walang-wala siya.Wala siyang trabaho kaya wala rin siyang pera. Sa kanilang dalawa ni Chira, ito ang masigasig kaya nakapagpatayo ng cafe samantalang siya ay wala dahil mailap ata sa kanya ang tadhana o talagang wala siyang kasipag-sipag sa sarili.Napabuntong hininga siya at muling sumulyap sa likuran ngunit katulad kanina wala namang tao. Sa muling pagharap niya sa harapan saka naman napahinto at nanigas sa kinakatayuan nang may tumakip sa bibig niya na isang panyo. Nanlaban siya ngunit mula sa likuran ay may humawak sa mga braso niya.Kahit anong pagpumiglas hindi pa rin siya nakawala hanggang sa lamunin ng kadilim ang p

MIERA KADIAMabilis akong napatakbo papunta sa lababo ng comfort room. Pagkagising ko ay mabilis na bumaliktad ang sikmura ko. I am not that stupid for not knowing the reason.My lips tremble while I was vomiting. I felt weak. I felt dizzy. I look at the mirror in front of me and saw my pale face. I look pale but I barely smiled. It was fine.I touched my womb and weakly smiled.It's fine with me. It was really fine with me as long as my baby is safe. Three days ago nang malaman kong five weeks pregnant na ako.I was happy because finally, we will have a baby now. I was excited to tell it to Erlon but there is also a part of me that felt sad and nervous.What if he doesn't want this? What if he can't accept this? What if lalo siyang magalit sa akin? And worst, what if he will hurt our baby?I hug myself as the tears keep dripping from my eyes. I tightly close my eyes. My whole body started to tremble.I can't let that happen...."Leyde Mira?" (Lady Meira)I sighed. I fixed myself at n