Tous les chapitres de : Chapitre 391 - Chapitre 400

ซูหวั่นพูดตรงๆไปว่า "ท่านหมอเสวี่ย ท่านดื่มเหล้าสมุนไพรที่ข้ามีที่นี่เกือบทั้งหมดแล้ว นะคะ และข้ายังต้องใช้เวลาหมักเหล้าใหม่ด้วย ท่านอย่าได้คืบจะเอาศอกเลยนะ" "เหอะๆ ใครให้เหล้าของเจ้ารสชาติดีแบบนี้ล่ะ ทำให้คนเคลิบเคลิ้มได้ขนาดนั้น?" ท่านหมอเสวี่ยรู้สึกผิดเล็กน้อย เขาอยากบอกเหลือเกินว่าคนที่ดื่มเ

ขณะที่ยุ่งอยู่กับงาน ทุกคนก็ฟังแม่เฒ่าเล่าเรื่องไปด้วย และพวกเขาก็ไม่รู้สึกเหน็ดเหนื่อยแต่อย่างใด แม่เฒ่าได้ยินเรื่องราวนี้มาจากซูหวั่น แล้วจึงนำสิ่งที่นางเรียนรู้มาประยุกต์ใช้ นางเล่าได้น่าตื่นตาตื่นใจเป็นอย่างมาก เมื่อประกอบกับน้ำเสียงที่เร่าร้อนและทรงพลังของแม่เฒ่า ดวงตาของทุกคนก็แดงก่ำด้

พ่อเฒ่าซูกัดขนมไหว้พระจันทร์ และหรี่ตาลง "พอได้แล้ว เจ้าใหญ่ เจ้าสาม พวกเจ้าจะไปบ้านพ่อแม่ไม่ใช่เหรอ? รีบไปรีบกลับ อย่าล่าช้าเลย" นางจางพูดทันทีว่า "ท่านพ่อคะ ปีนี้เราจะไม่กลับไปคะ ตอนที่ฝูเอ๋อร์จัดงานแต่งเราได้พบกันแล้วค่ะ" หลังจากได้ยินแบบนั้น แม่เฒ่าเซี่ยงก็ค่อนข้างพอใจ จากนั้นจึงมองไปที่

ซูหวั่นเดินออกไปภายใต้แสงจันทร์ แต่ลิ่วหลางได้เปิดประตูออกมาก่อนหน้านางแล้ว และคนที่มาเรียกก็คือเหอฮวาเอ๋อร์นั่นเอง นางมีรอยยิ้มอ่อนโยนบนใบหน้า ซึ่งมักจะทำให้ผู้คนรู้สึกอ่อนโยนแต่ก็แฝงไปด้วยความรู้สึกแปลกๆ อยู่เสมอ "อาหวั่น ท่านย่าให้เจ้าไปบนบ้านใหญ่เสียหน่อย บอกว่ามีเรื่องอยากจะพูดกับเจ้าน่

รอให้สามารถอาศัยแสงจันทร์มองคนได้ชัดเจน ทั้งสองคนจึงรับรู้ได้ว่าเป็นใคร นั่นก็คือซูซื่อหลางจากบ้านสามนั่นเอง! "พี่สี่ ทำไมดึกดื่นจนป่านนี้ยังไม่นอน วิ่งออกมาทำไมกัน? ยังจะมานั่งยองๆไม่ให้สุ้มให้เสียงแบบนี้อีก อยากจะให้ใครตกใจตายหรือไงกัน?" ซูลิ่วหลางพูดพล่ามโดยไม่หยุดพักหายใจ ซูซื่อหลางก