Tous les chapitres de : Chapitre 141 - Chapitre 150

She bit her lower lip as she watched how the number went up. Tahimik lamang si Angel sa gilid dahil busy ito sa phone, habang siya naman ay busy kakatitig sa number ng elevator, to keep herself track kung nasaan na sila.But no matter how much she tried to distract herself, bumabalik pa rin ang isipan niya sa dalawang bata na nakita niya kanina sa elevator. And somehow, she was wishing for them to cross paths again. Kasi kung magkakatagpo man sila, hindi na niya palalampasin ang pagkakataon na makausap ang mga ito.Something inside her is urging her to find them. Ngunit hindi ‘yon ang dahilan kung bakit siya nandito. She has to focus on one thing: and that is to find out if her husband is cheating on her.This may sound ridiculous, but getting her husband red-handed right now is not even her priority. Pakiramdam niya ay hindi na siya interesadong malaman kung may ibang kalaguyo ang kanyang asawa. She just wanted to find those kids. And she’s silently praying for her to meet them again

Tahimik na pinapanood ni Rhett ang kanyang mga anak na busy sa panood ng palabas sa hawak nitong tablet. Mahina siyang napailing. Mukhang aliw na aliw ang mga ito sa pinapanood nitong palabas. He looked at his wristwatch and realized they’re about to land sooner.Hindi nagtagal ay nag-anunsyo ang kanyang piloto na mag-la-landing na sila. He didn’t use his private chopper or plane. Kinakailangan pa nilang mag-book ng public planes. Bukod sa mas convenient ‘yon, gusto niya ring maranasan ng kanyang mga anak na makihalubilo sa ibang pasahero rito.But look at them. Focus na focus sa pinapanood.The ride from Manila to Bancasi airport was just an hour. Nang ianunsyo ng piloto na nakarating na siya ay agad niyang kinuha ang kanilang hand-carry luggage. Kinalabit niya si Aurora ngunit nangunot ang kanyang noo nang hindi ito gumalaw.Sa kanyang kaba ay hinawakan niya ang balikat nito at pinaharap sa kanya. The little girl tried to lift her gaze to look at him but is too sleepy to do so. Para

“Are you okay now?”She looked at Angel and forced a smile. “Yeah. I’m good.”Tumingin siya sa pintong kanilang pinasukan. Is it just her? Was she just hallucinating? O talagang mayroon siyang batang nakita kanina at tinawag siyang mommy? Sobrang sakit ng kanyang ulo kanina na pakiramdam niya ay mabibiyak na. Too painful that she could almost faint. At dala rin ng sakit ng kanyang ulo ay nanlalabo ang kanyang paningin.Gusto niyang tumayo ngunit natatakot siya na baka makaramdam siya ng pagkahilo. She wanted to take a rest, even just for a little bit. Mabilis pa rin ang pagtibok ng kanyang dibdib ngunit medyo humuhupa na ang sakit sa kanyang ulo. Mas mainam na rin upang makapagpatuloy siya sa kung ano man ang kanyang binabalak ngayon.“Let’s go,” she said. “We need to catch them.”“Sigurado ka ba? H’wag mong pilitin ang sarili mo kung hindi mo kaya, ah. Ayokong mapahamak ka,” saad nito sa kanya at hinaplos ang kanyang likod.Pinilit ni Gail ang tumayo at humugot ng malalim na hininga.

“Mag-iingat ka roon,” she said and smiled.Lumapit si Yuen sa kanya at niyakap siya nang mahigpit. “Always turned on your location, okay? And also, always take someone with you every time you go out. I don’t want anything bad happen to you.”She hummed and hugged him back, slightly tapping his shoulders. Hindi niya pa nasasabi sa binata ang tungkol sa kanyang mga narinig. Wala siyang sapat na lakas para gawin ang bagay na ‘yon. Lalo na sa tulad niyang walang maalala ni katiting sa kanyang nakaraan.Nauna siyang kumalas sa yakap at malapad na ngumiti sa binata. “Don’t forget my pasalubong.”That made him chuckle. He nodded his head and tapped her head. “I will try to buy you some pasalubong. Don’t forget to eat on-time and drink your medicine to avoid migraines. And don’t forget to call me at night.”“I will.” Mahina siyang natawa. “Bakit parang namamaalam ka na? It’s just two days, Yuen. And I’ll be waiting for you to come home.”He smiled. Humakbang ito palapit sa kanya at hinagkan a

“What’s the matter? How dare you ruin my beautiful sleep?”“Charles…”“What is it all about?” Inaantok na tanong nito at umupo sa couch.He turned to him and said, “We need your help.”Ang inaantok nitong mukha ay biglang sumeryso. Tinignan siya nito at tinaasan ng kilay. “How ironic is it for you to ask for help when all you do is be friends with our enemies?”Napaiwas siya ng tingin dito. “They’re not my friends.”“You think I believe you?”“Enough.” Umalingawngaw ang malamig na tinig ni Aiden sa buong silid.Agad naman silang binalot ng nakakabinging katahimikan at wala ni isa sa kanila ang may balak na basagin ‘yon. Well, talking about being powerful. Kung hindi lang busy ang mga kumag sa kabilang linya, hindi siya lalapit sa sarili niyang organisasyon para manghingi ng tulong.Nandito sila ngayon sa Maynila. Inuwi niya muna ang kanyang mga anak dito dahil may importante pa siyang aasikasuhin. At ito ‘yon. Ang mahalaga niyang aasikasuhin. He wanted to open the case of the late mot