All Chapters of The Billionaire Conquer My Heart [Book lll]: Chapter 41 - Chapter 50

“Anong ginagawa mo d’yan?” Seryosong tanong sa akin ni Alexander ng datnan niya akong nakaupo sa baitang ng hagdan dito sa labas ng bahay. Sinadya ko talaga na dito maghintayin dahil gusto ko siyang kausapin tungkol sa mga sinabi ni Samantha.“Anong ginagawa mo d’yan? Maraming lamok dito.” Naiinis na niyang sabi ng hindi kaagad ako naka sagot sa tanong nito. “S-Sorry… hinihintay kasi kita.” Natatakot kong sagot dahil ramdam ko na naiirita siya sa akin. “My ghod, Zanella! Pwede mo akong hintayin sa loob ng kwarto!” Tila napipikon niyang saad na kulang na lang ay sigawan ako nito ng tanga. Hindi na ako sumagot at tahimik na sumunod na lang ako sa likuran nito.Pagdating sa loob ng silid ay kaagad akong lumapit sa kanya upang kalasin ang mga butones ng kanyang polo. Ngunit, napansin ko na nakasimangot ang mukha nito. “Maligo ka nga, bakit amoy araw ka?” Naiinis na utos niya sa akin. Nasaktan ako sa sinabi ng aking asawa at para akong nanliit sa aking sarili. Sinarili ko na lang ang sama

Nangangalay na ang mga braso ko dahil sa pagbuhat ng maraming mga gamit ni Samantha galing sa mga tagahanga nito. At ngayon ay kinakabahan ako dahil nandito kami sa harap ng isang higanting gusali na halos hindi ko na mabilang kung ilang palapag mayroon ito. Iniisip ko kasi na baka tulad din ito ng hotel na pinuntahan namin na maraming tao para lang magtanong ng kung ano-ano kay Samantha. Nauna na bumaba ng sasakyan si Tita Gracia, at hinintay pa nito si Samantha na makababâ bago sabay silang dalawa na naglakâd patungo sa pasukan ng gusali habang masayang nagkukwentuhan. Gusto ko sanang magtanong sa kanila ngunit kung kumilos ang mga ito ay parang hindi nila ako kasama. Hanggang sa nakapasok na sila sa loob ng building, nakita ko pa na yumuko ang lahat ng tao sa kanilang dalawa bilang pagbibigay galang. Balak ko na sana na bumalik na lang sa loob ng kotse ngunit nahinto ako sa paghakbang ng mula sa bumukas na pintuan ay lumabas si Alexander at sinalubong ang dalawang babae. Nakan

“Sumosobra na talaga ang mga ‘yan! Napaka walang puso.” Nanggagalaiti na sabi ni mama Rosario habang binabalot ng benda ang sugat sa aking tuhod.“Sa susunod ay huwag kang sasama sa kanila ng hindi ko nalalaman, naiintindihan mo?” Ani nito na bakas pa rin ang galit mula sa tinig nito. Marahan akong tumango bilang tugôn. “Mamâ, ano ang ibig sabihin ng annulment?” Wala sa loob na tanong ko sa kanya, bigla siyang nahinto sa pagliligpit ng mga gamot sa loob ng box at nagtataka na lumingon siya sa akin. Napansin ko na masyadong seryoso ang ekspresyon ng kanyang mukha, nagpakawala muna siya ng isang mabigat na buntong hininga bago muling naupo gilid ng kama, sa tabi ko.“Bakit mo naitanong ‘yan?” Balik tanong niya sa akin, nagsimulang lumikot ang aking mga mata dahil hindi ko alam kung ano ang isasagot ko. “Zanella.” Muling tawag niya sa akin, “n-nabasa ko lang sa isang papel na nakita ko sa salas.” May pag-aatubili kong sagot, muli na naman siyang nagpawala ng isang malalim na buntong hin

“Sa ikalawang pagkakataon ay muling pinatunayan ng pamilyang Smith ang kanilang kabutihan sa ating pamilya. Dahil hindi ko lubos maisip kung paano maglaro ang tadhana at isang malaking karangalan na ang tagapagmana ng mga Smith ang nagligtas sa aking buhay.” Don Rafael“M-Mamâ…” naguguluhan kong tawag sa aking ina pagkatapos kong basahin ang huling bahagi ng liham ni Lolo. Hindi ako makapaniwala sa mga natuklasan ko tungkol sa pagkatao ng aking asawa. Nakangiti na lumuluha ang aking ina at kinuha niya ang sulat mula sa aking kamay. Halatang maging ito ay hindi rin makapaniwala at bakas sa kanyang mukha ang labis na pagkamangha.“Sinasabi ko na nga ba! Malalim ang dahilan ni Papa kaya niya ginawa ang desisyon na ‘yun, Iho. Kilala ko ang pamilyang Smith, at sa pagkakatanda ko ay si Señior Smith ang Ama ni Mr. Harris Smith ay matalik na kaibigan ni Don Rafael. Makailang beses na sinagip nila mula sa pagkalugmok ang kumpanya ng mga Aragon. Marahil, iniisip ni Papa na ito na ang tamang pa

Mula sa himpapawid ay walang kapaguran na lumilipad ang Agilang si Sky. Tila isang kawal na nagroronda sa malawak na kalangitan. Ni hindi alintana ng magiting na ibon ang matinding sikat ng araw. Kung noong una ay ginagawa niya ito upang manila ng hayop sa gubat ngayon ay ginagawa niya ito upang makita ang nag-iisang tao na nakatatak sa kanyang puso’t-isipan. Wari moy isang tao na kakikitaan mo ng determinasyon ang awra ng Agilang ito habang walang humpay sa nagpapakawala ng malalakas na huni. Mabilis na nagpuslitan ang ibang mga hayop sa gubat upang magtago, pagkat ramdam nila ang galit ng ibon mula sa mga huni nito. Pagkatapos ng ilang milyang paglipad ay dumapô si Sky sa pinakamataas na bahagi ng puno upang magpahinga. Maya-maya ay muli na naman siyang nagpatuloy sa paglipad, halatang wala itong balak na sumuko at walang makakapigil sa kanya hanggang sa magtagumpay ito. Samantala… “Isang malakas na sipol ang aking pinakawalan at naghintay pa ako ng ilang segundo ngunit nakad