บททั้งหมดของ NEVER EVER AFTER( Tagalog Romance): บทที่ 21 - บทที่ 30

“Halika na Cheska maligo muna tayo. Babe hibdi kaba maliligo?" Mamaya nalang babe. Habang busy sa pagsiswimming si Cheska, at si Jennifer ay pasimply itong humingi ng pasenysa kay Samantha. “Pasensya kana kagabi." Okay lang walang problema sa akin, basta umiwas na tayo sa isa't-isa ayaw ko lang ng gulo. “Basta wag kang aalis sa bahay iiwas na ako." Natapos na ngang maligo si Cheska,at si Jennifer. “Saglit lang Babe ha, magpapalit lang ako ng damit. Ano Cheska sasama kaba sa amin?" “Hindi na dito nalang ako." “O sige kaw ang bahala." “Babe, matagal ka paba?" tanong ni Gabriel. “Eto na binibilisan ko na nga, okay naba si Samantha?" “Kanina pa naghihintay sa baba." “Sige susunod na ako." “Samantha, sandali lang nagbibihis pa si Jennifer." “Okay lang sir makakapaghintay naman po akp." “Isang oras pa 'yan bago matapos mabuti umalis nalang kayo aabutin kayo ng gabi," pagbibiro ni Cheska. “Ito na o tapos na, tara na. Ano Cheska dito kalang talaga hindi ka talaga sasama?"

Dahil hindi na kaya ni Cheska at nararamdaman na nito ang hilo kaya nakapagdesisyon itong pumasok na sa kwarto dahil marami narin ang nainom nito. “Samantha, marami na yata ang nainom ko pasok muna ako sa kwarto ha," paalam nito kay Samantha. “Okay lang Ma'am Cheska may trabaho din akong tatapusin sa baba." “Okay Samantha." Habang si Jennifer panay naman ang lambing kay Gabriel. “Babe... pansinin mo naman ako ilang araw ka ng ganyan. Napapansin ko sayo parang parati lang balisa. Ayaw mo bang bumalik ako sa Amerika?"Habang hinahaplos ni Jennifer ang likod at hinahalik-halikan. “Babe, hindi naman may iniisip lang." “Tungkol ba 'yan sa trabaho?" “Oo, tungkol to sa meeting ko bukas." “Pasensya kana babe, ng dahil sa akin nakalimutan mo pa tuloy ang meeting mo." “Don't worry babe, gusto ko rin naman ng ganito nakakapagrelax tayo hindi lang puro trabaho." Dahil ayaw ni Gabriel na mapansin ni Jennifer ang pagiging balisa niya,at walang gana sa kama ay bigla nalang niyang pina

“Hindi mo alam kung ano ang takbo ng isip ng isang tao baka nabigla lang si Lyndon. Alam nating si Samantha ay may anak nanpaano kung hindi parin seryuso ang Lyndon na 'yan mas nakakaawa ang sitwasyon ni Samantha at ng anak niya." pagpapaliwanag nitong sabi. “Kung sa bagay baka masisi pa ako ni Samantha. Pero hayaan parin natin si Samantha ang magdesisyon nyan babe, kilala ko namansi Lyndon mabait na lalaki 'yon." “Paano kung magkagustuhan silang dalawa titigil si Samantha sa pamamasukan, kukuha nannaman tayoj ng bagong katulong tapos hibd pa natin masyadong kilala." “May punto ka babe siguro dapat sabihin ko muna kay Lyndon busy si Samantha at walang oras sa ganyang bagay. Tulungan mo ako babe baka magtampo sa'kin si Lyndon kawawa naman. Anong dapat kung sabihin sa kanya?" “Sabihin mo hindi pa ready si Samantha sa ganyang bagay dahil nagkamali na sya nong una natatakot na kasi itong masaktan pa ulit." “I got it. Sige puntahan ko muna si Lyndon and I will explain to him. Ito yon

“Sir tawag niyo po daw ako?" “Oo. Samantha halika." “Pwede ba akong magpatulong sayo? dahil bukas uuwi kana." "Sige po" “Halika, sundan mo ako." Pumunta sila sa sekretong kwarto ni Samantha. “Gabriel ano na naman ba to?" “Payakap lang uuwi kana bukas." “So... wala ka palang ipapagawa nagmamadali ako mag iimpake pa ako ng mga dadalhin ko." “Samantha, ito pera ibigay mo sa magulang mo." “Hindi ko 'yan matatanggap! nandito ako para magtrabaho. Umalis kana bago pa tayo makita ni Jennifer." Pagkatapos yakapin ni Gabriel si Samantha ay agad naman itong pinaalis ni Samantha. Gabi palang ay nag impake na ng mga dadalhin si Samantha sa kanila, at maaga din itong natulog. Kinaumagahan ay maagang din s'yang nagising para magluto. “Good morning Samantha ang aga aga mo namang nagluto, halatang excited kana sa pag-uwi mo sainyo," tanong ni Jennifer. “Mamaya pa naman ang flight mo diba?" “Opo Ma'am." “Mas mabuti pa sumama ka nalang sa akin mamaya bibili tayo ng pwede mong ipasalubong

“O, Tintin na enjoy ka ba? ano manuod tayo ng movie, ano pang gusto mo?" tanong ni Jennifer sa bata. “Hindi na po maraming salamat po pala Tita." “Mukhang pagod na pagod na siguro ang bata,.ano uwi nalang tayo Samantha pagbalik ko nalang siguro. Sa susunod pasyal nanaman tayo Tintin ha mas madami ang bibilhin kung laruan para at manunood tayo ng movie gusto mo yun diba?" “Sige po." “Maraming salamat po Ma'am Jennifer ha, nag-enjoy po talaga si Tintin." “Walang anuman maliit na bagay lang 'to,.tara na. Bukas na pala ang uwi ko. Salamat at nandito si Tintin may kasama ka sa bahay kung may trabaho si Gabriel." Umuwi na nga sila ng bahay at tinulungan ni Samantha na mag-impake ng kanyang gamit habang si Gabriel nakatingin lang sa bata habang ito ay naglalaro. Hindi naman nakatiis si Gabriel at nilapitan niya ito. “Hi, Tintin.. ang cutecute mo naman ang dami mo ng laruan. Ilang taon kana Tintin?" tanong nito habang naglalaro ng Manika si Tintin. “Ako po? limang taong gulang na