Lahat ng Kabanata ng Melting The CEO's Cold Heart: Kabanata 131 - Kabanata 140

"Congratulations, Mr. Montevella." Katatapos lang ng carshow, lahat ng mga big investors ay lumalapit kay Davidson para makipag-kamay sa kanya. Tuwang-tuwa ang binata dahil naging successful naman ang carshow kasama na ang mga sasakyan niya. Lalong lalaki ang sales ng mga sportscar niya dahil sa mga big investor na mag-iinvest dito. "Sir, deretcho na po tayo sa Shangri-La Hotel para sa party," bulong sa kanya ni Sandra. "Okay. Si Keirah?" kanina pa nga niya ginagala ang paningin ngunit hindi niya makita si Keirah sa paligid. Kanina lang ay magkasama sila ngunit bigla na lamang itong nawala. Hindi na niya nagawa pa itong hanapin dahil naharang na siya ng mga investors na gustong makipag-usap sa kanya. "Hindi ko po s'ya napansin, Sir," tipid na sagot ni Sandra at binalik ang tuon sa schedule na binabasa. "I'll just call her na lang." Iniwan niya sandali ang sekretarya para lumabas ng building at tawagan si Keirah. Nagri-ring naman ang cellphone nito ngunit hindi sumasag

"Are you okay? Don't think too much, Keirah. Mag-enjoy na lang tayo and don't worry hindi kita pababayaan." Naibsan ang kabang nararamdaman ni Keirah nang yakapin siya ni Davidson. Nasa balkonahe siya ng unit nila at nag-iisip. Halos mag-iisang oras na nga siyang tulala sa kawalan. "Okay lang ako. Huwag ka masyadong mag-aalala sa'kin," hinawakan niya ang kamay ng binata na nakayakap sa likod niya. Kahit na malalim ang iniisip ay hindi siya nagpapadala sa emosyon niya. Kailangan niyang samahan si Davidson sa pag-cecelebrate nito dahil successful ang nagdaang drift. Hindi niya lang talaga maiwasang maisip si Maureen. (Krrrngggg) Bumitaw sa pagkakayakap sa kanya si Davidson nang tumunog ang phone niya hudyat na may tumatawag. Napangiti ang dalaga nang mabasa ang pangalan ni Melanie sa caller's name. "Hello?" "Hoy babae! Nandito na pala kayo sa Japan, bakit hindi mo man lang ako hinanap?" "Ah haha--" napangiwing bigla si Keirah. Nakalimutan niya ang pangako kay Melanie

Isang linggong nakalipas, nilabas na rin si Mr. Benavidez. Ngunit ang matanda ay pinayuhan ng Doctor na kailangang magpahinga para sa ikapagpapatuloy ng maayos na kalagayan nito. "Dad, what are you doing? Bakit naman nandito ka na agad sa office mo?" nag-aalalang tanong ni Keirah ng makita ang ama na nasa private office nito sa bahay nila. May mga binabasa itong documents at mukhang seryoso ang matanda. "Marami akong pendings na trabaho. Marami na ring mga dokumento na kailangan ng pirma ko--" "Pero Dad, ang sabi ng doktor--" "Akira, wala namang ibang gagawa nito kundi ako. Unless, magbitaw ka na sa pag-aarkitekto mo at palitan mo na ang pwesto ko." Natameme ang dalaga sa sinabi ng ama. Hindi siya makapaniwala na sasabihin nito iyon. "Dad? What are you saying?" "I'm saying, oras na siguro para ikaw na ang humalili sakin sa kompanya." Nagsunod-sunod ang lunok niya ng laway. Ayaw niya mag-manage nito noon pa. Pero ngayon, nakikiusap na ang ama sa kanya. An

"Hey, Dave! Wake up!" Nagising si Davidson sa malakas na katok mula sa labas ng kwarto niya. Kinusot niya ang mga mata saka tumingin sa alarm clock. Napabuntong-hininga na lang siya nang ma-realize niyang hindi niya narinig ang alarm. Tinanghali tuloy siya ng gising. Ngunit ang isang pinagtatakhan niya ay ang marinig ang boses ni Alexander sa labas ng kwarto niya. "What?" tanong niya habang sinusuot ang shirt na hinubad kagabi. "Open your door!" "Tsk! Bakit ba kasi?!" gustong mag-alburuto ni Davidson habang papalapit sa pintuan. "It's mom!" "Huh?" Mabilis niyang binuksan ang pinto at bumungad sa harapan niya ang humahangos na itsura ng kapatid. Habol-habol nito ang paghinga na pinagtaka niya. "Anyare?" kunot ang noong tanong niya. Binabasa niya pa ang itsura ni Alexander. Base sa nagaalala nitong mukha ay tila may hindi magandang nangyari. "Just come with me, okay," walang nagawa si Davidson nang hilahin siya ni Alexander palabas ng pinto

"Bakit ka ba naglasing?" Ang nakahalukipkip at kunot-noong mukha ni Keirah ang bumungad kay Davidson. Sapo niya ang sentido habang bumabangon sa kama. Wala siyang maalala kung bakit siya nakauwi. Ang alam lang niya ay sobrang nalasing siya kagabi. Nagulat man sa presensya ni Keirah ay hindi siya nagpahalata o nagpakita ng excitement sa dalaga. Bagkus ay nagtampo-tampuhan pa siya para suyuin nito. "Ano sa tingin mo kung bakit ako naglasing?" Nakita niyang umawang ang bibig nito. Halatang nabigla sa inasta niya. Paraan niya talaga ito para suyuin siya ng dalaga. Ngunit nagkamali siya ro'n, umikot ang mga mata nito at lalo pang humalukipkip. "Bakit? Galit ka?" aniya pa. "I just want to know kung bakit ka naglasing?" mas matigas pa ang boses ng dalaga kaysa sa kanya. "Ah..Eh kasi ano..." mapupurnada pa yata ang pagtatampo-tampuhan niya ah. "Ano?" nagpantay na ang kilay ni Keirah. "Eh kasi...Bakit mo ba tinatanong? May pakialam ka pa pala," pilit niyang pinatigas ang