บททั้งหมดของ Take Me Down, Professor: บทที่ 131 - บทที่ 140

"But they didn't. Kung hindi mo pa nalaman, hindi nila ako tatawagan. Then, after weeks, ko na natanggap ang tawag nila, eh kailangan ko ng trabaho. Do you expect me to leave my current job just to be there? No, ni hindi ko nga ring sigurado kung tatawagan ba talaga nila ako nung sinabi nilang tatawagan nila ako. Do you get me?"Ilang segundo niya akong pinagmasdan, bago siya nagsalita. "Yeah, I definitely get how your brain works now."Napatitig ako nang maigi sa kaniyang nangungusap na mga mata. "Jothea, if ever I say something in the future, I want you to believe in me. It takes a lot of me to promise one thing, so if I do, trust me that I will do everything to make it happen. Okay? Understand?"Pumikit ako at tumango. "I see now why you asked me again about this. I a

"Are you hungry?" bulong niya. Gising pala siya. Mukhang binabantayan ako ng isang ito. "I can ask them to serve our late dinner." I remember, our last meal was lunch time. At mukhang napahaba ang tulog ko kaya kumakalam na ang sikmura ko.Ilang segundo akong nakatitig sa kaniya bago siya hinalikan. "I love you," sambit ko na nagpangiti sa kaniya."All of a sudden?" tanong niya. Tumango ako. "Gutom na ako," hirit ko."Alright. I'll ask for our meal." Hinalikan niya ang noo ko. "And I love you too."Katulad ng sinabi niya ay hinandaan na kami ng cabin crew ng late dinner. They served us a beautiful medium-well steak and wine. Kinareer ko na ang experience ko sa first-class seat dahil alam kong ngayon ko lang ito mara

 Nahihiya akong tumango. And again, he did the same. Naghahalo na ang tubig at mga laway namin sa isa't isa, pero wala na rin akong pakialam. Dahil sa ginawa niya, nawala ang antok ko. "Now, get downward," he ordered, and I did what he said. Dumapa ako. "Like this?" "Tilt your bum upwards." Tumuwad ako. Para akong asong nakapuwesto sa ibabaw ng kama. This is weird. Hindi ko na maalala kung nagawa na ba namin itong posisyon na ito. Oh crap, yeah, when I was drunk and permitted him to enter my ass. "Lower down your head a little." Kinapitan niya ang batok ko. Nilagyan pa nga niya ako ng unan sa ilalim ng mukha. "What are you planning to do?" Umusbong ang kaba sa dibdib

Muli ko na namang naalala ang posisyon na iyon. Hindi ko mapigilang matawa. "No need to say sorry, love. It was good," kinikilig kong sambit. Honestly, I am enjoying the kind of stuff he wants to do with me. Naniniwala na talaga akong magaling siya sa kama dahil kahit isang posisyon yata ay wala pa kaming naulit simula nang maging kami. I don't know. Hindi ko na maalala kung mayroon ba. All I can say is that every night, everything is a new experience we share.Lumayo ako sa pagkakayakap niya, tsaka ko muling tinagpo ang mga mata niya. "You can do whatever you want with my body. I am also yours."I gave him a short, deep kiss, and he responded a bit. Kahit kailan talaga napakasarap sa pakiramdam na makatalik ang taong mahal mo. Nakakadagdag buhay. Kung pwede ngang palagi ko na lang siyang kayakap nang ganito.

Naging seryoso din ang timpla ng mood ko. Pakiramdam ko hindi na lang si Ismael ang haharap sa mga posible pang mangyari kundi pati na rin ako. Seryoso na talaga siya sa akin para isama ako sa ganitong uri ng usapan tungkol sa pamilya niya. Siguro ito na 'yong pagpupuno niya sa mga bagay na hindi ko pa alam tungkol sa kaniya. Hindi ko alam bakit nagkaroon ng dagling takot sa dibdib ko, pero natutuwa ako dahil alam kong kasama ko si Ismael para harapin ang lahat ng ito at kasama niya ako sa lahat ng bagay para suportahan siya."Kaya pala mas lalong dumami ang may galit sa 'yo lalo na sa parte ng kapatid ng dad mo," wika ni Danjer na ikinakunot ng noo ko. May mga taong galit kay Ismael?"Yeah, since then they were mad because I was declining their offer but now that they sensed I am changing my mind, I became a threat to them."