Lahat ng Kabanata ng Twisted affection : Kabanata 91 - Kabanata 100

I looked at him, confusion written all over my face. “Why would you ask that?” “Because I want you with me all the time. I'm a selfish person. I want you to be with me and only me.” He pouted a bit. A soft chuckle slipped from my lips as I gently squeezed his hand. “Then, should I be selfish too? I want to be with you all the time too, Zairon– with our kids. I want it to be just us.” I said. His eyes softened at my words, and he gently caressed my cheek. "I would love nothing more, Laurene," he said, "I want to be with you and our children too. You're my world." Natigilan lang kami sa pag mo-moment nang narinig namin ang hagikhikan ng kambal. Natawa kaming dalawa at naglakad papasok ng gate. The whole day, we only arranged the room for the twins. Pinaghandaan talaga ni Zairon dahil lahat ng kailangan namin sa bahay ay nandoon na. Pati mga gamit rin ng kambal ay nandoon na rin. Zairon also has a garden outside. Hindi pa masyadong malago ang mga bulaklak pero halatang alaga

Tumango ang senior nurse at kahit hindi naman nakatingala si Zairon sa kaniya ay ngumiti pa rin ito sa kaniya. "Siyempre, Dr. Zairon. Siguraduhin kong alam niya ang gagawin." Masigla niyang sagot na hindi pinansin ng isa. With Marissa's help, I carefully prepared the necessary equipment and approached Mr. Cruz's bed. Zairon stood by, offering words of encouragement and guidance as I performed the procedure under Marissa's watchful supervision. Habang nagtatrabaho kaming magkasama para makakuha ng mga sample ng dugo, kinuha ni Zairon ang oras para ipaliwanag ang bawat hakbang ng proseso sa akin, sinisigurado na nauunawaan ko ang kahalagahan ng bawat test at kung paano ito makakatulong sa amin na ma-diagnose at matreat ang kondisyon ni Mr. Cruz. Nang matapos namin ang prosedure, pinasalamatan ni Zairon si Marissa sa tulong niya at lumingon sa akin pero hindi siya nakangiti. "You're good." matipid niyang sambit. Palihim akong napaikot ng mata. Iyon lang ba sasabihin niya? I tr

The surgery on our patient with Zairon was successful. I only assisted him with common tasks, but most of the time, he was with the senior nurse. It took weeks to finish it, so he's now resting and spending time with our kids. He will still go to the office, but not as often, especially since he wants to fulfill what he said to me. Kinuha ko ang bag ko sa sala dahil papunta na rin ako ng Hospital ngayon. Kahit gusto kong mag stay sa hospital, hindi pumayag si Zairon kahit na sunduin niya ako palagi ay okay lang talaga sa kaniya. Mas malapit rin naman ang address dito kaysa sa bahay nila Mama kaya okay lang rin sa akin. Naramdaman ko ang mahigpit na pagyakap ng malalaking braso niya sa baywang ko. Naamoy ko ang kanyang pamilyar na pabango nang yumuko siya para halikan ang aking pisngi. "Such a lovely scent. Are you ready, baby?" His voice was low and filled with affection. I couldn't help but giggle at his words and turning around to face him. Hindi niya binawi ang kanyang mga br

Inis na inis akong naglakad papunta sa opisina ni Zairon. Ilang araw ng nagpapanggap si Zachary bilang siya at ilang araw na rin akong nakarinig na may pinapasok siyang babae sa opisina nito. Akala ko tsismis lang iyon pero sina Dalcy na mismo ang nakakita kahapon. Kung siya naman ka gentlemen ang mga kambal niya, opposite naman siya! Hindi na ako kumatok pa at agad kong tinulak ng marahas ang pinto. Nakita ko siyang may ginagawa sa lamesa niya. Tumigil ako at pinagmamasdan siya. He’s working? Himala naman! Kapag dumadaan ako rito, palagi lang naman iyong natutulog na parang puyat gabi-gabi. Ngunit agad ring bumalik ang galit ko nang marealize kung bakit ako nandito ngayon. “Zachary!” Tawag ko sa kaniya. Umangat ang mukha niya sa direksiyon ko mula sa ginagawa niya. “Hey.” Kumunot ang noo ko at mabilis naglakad papunta sa kaniya. “Anong hey? Hindi ba sabi ko na huwag kang gumawa ng kalokohan? Ano itong naririnig ko recently?!” “Laurenestine.” mababang boses na tawag niya s

Ngunit lumipas na lamang ang isang oras pero wala pa ring dumating. Unti-unti na ring nawawala ang mga tao at mukhang umuwi na rin ang iba. Tiningnan ko ang Juice kong ininom kanina at naubos na pala iyon. Hinatiran rin nila ako ng pagkain pero Juice lang ang nainom ko. Naiwan rin ang phone ko kanina kaya hindi ko alam kung paano tatawagan si Zairon. Agad akong tumayo nang makita si Zachary na papalit sa akin. “Zach, si Zairon hindi pa siya dumating.” Kumurap siya at dumiretso sa couch upang umupo roon. Namumungay ang mata niya, mukhang nakainom siya kanina dahil isang oras pa naman siyang wala. Pagod siyang napabuntung-hininga at kinuha ang sigarilyo sa bulsa niya. Sinindihan niya muna iyon at hinithit habang ang kaniyang isang kamay ay nakapatong sa sandalan ng couch. He looked at me with his blank eyes. “Zairon really isn't here and I really didn't invited him. Baka nga pupunta lang siya dito kapag wala ka na sa bahay." Naningkit ang mata ko. “You lied? Anong purpose mo ba