Tous les chapitres de : Chapitre 31 - Chapitre 40

“Ang pangalan ko po ay Lydia, Ms. Sharp.” Ang sabi ng nurse, nakangiti pa rin siya.Sinuri ko siya. Ang mga mata ko ay inaaral siya. Lumingon ako para tumingin kay Letty, na siyang ganito rin ang ginagawa.“Hindi ako kumuha nurse.” Ang sabi ko sa kanila. “Gusto ko sabihin na maling bahay ang pinuntahan mo, pero malabo dahil alam mo ang pangalan ko, kaya posible lang na may ibang taong nag-hire sayo o isang panloloko ito.”Maganda talaga kung may nurse na mag aasikaso ng mga kailangan ko sa mga susunod na araw o linggo, pero kakaiba ito.Ibinaba ni Lydia ang kanyang bago bago siya tumalikod para harapin ako. “Pinili po ako ni Mr. Wood at sinabi niya po na magsimula po agad ako.”’Nainis ako. Nabigla at naiinis ako ng sabay na gagawin ito ni Rowan. Sa oras na magdesisyon ako na hindi ko kailangan ang tulong niya, doon siya nagdesisyon na maging isang bayani. Nasaan siya sa mga panahon ng kasal namin noong kailangan ko siya? Hindi niya ako pinapansin noon at trinato niya na parang wa

Dumilim ang ekspresyon niya at lumapit siya. “Maging makatwiran ka naman kahit minsan, Ava.”“Makatwiran naman ako. Hindi ko kailangan ng tulong mo. Humingi ako ng divorce para mawala ka na sa buhay ko… bakit biglang interesado ka ngayon na tumulong sa akin, noon naman ay walang pakialam sa akin?”“Syempre, nanay ka ni Noah kaya may pakialam ako. At kung nakakalimutan mo, hindi ako pwedeng umalis sa buhay mo dahil may anak tayo, kaya may koneksyon talaga ang mga buhay natin.” Ang galit niyang sinabi, puno ng apoy ang mga mata niya.“Sa susunod lang na sampung taon, at maliban sa pagiging parte ng buhay ni Noah, hindi ibig sabihin nito ay kailangan mo maging parte ng buhay ko, o ako ang maging parte ng buhay mo.” Ang katwiran ko.Napapagod na ako, kaya umupo ako sa barstool. Napaka bigat ng pakiramdam ng ulo ko. Gusto ko lang humiga.“Tanggapin mo ang kotse.” Ang utos niya ulit.“Bakit hindi mo ito kunin at ipasok mo sa pwet mo.” Ang sagot ko, pakiramdam ko na umabot na ako sa han

May kumatok sa pinto at napalingon ako.“May naghahanap sa inyo, Ava.” Ang sabi ni Lydia.Nakumbinsi ko na siya na tawagin ako sa pangalan ko sa halip na madam. Nagpapasalamat ako at kinumbinsi ako ni Letty na hayaan si Lydia na manatili, dahil isang malaking tulong si Lydia. Gumagawa pa siya ng ilang gawaing bahay para sa akin. Hindi ko alam kung paano ako mabubuhay ng wala siya.“Sino po yun, mommy?”Sinabi ko kay Lydia na papasukin ang kung sinuman ang naghahanap sa akin bago ako lumingon sa mahal na anak ko.“Isa siyang mabait na babae na may pangalang Lydia. Nandito siya para tumulong sa gawaing bahay.” Ang sagot ko sa kanya. Ang isip ko ay kung sino ang bumisita.Kung tama ang hula ko, ito ay si Letty o si Ethan. Pareho silang bumisita ng ilang beses para kamustahin ako.“Bakit niyo po kailangan ng tulong? Hindi niyo naman po kailangan ng tulong noon, kayo po ang super Mom.” Tumingin siya sa akin ng naghihinala.Siyempre, tama siya. Lagi kong ginagawa ang lahat ng mag isa

Alam ko na iniisip niya siguro kung ano ang nangyayari. Alam ng lahat na wala akong pakialam kay Ava. Pero kinasal kami. May impluwensya ako at maraming kalaban, pero hindi ako nag-assign ng isang bodyguard kay Ava, habang si Noah ay may dalawa.Tinanong pa mismo sa akin ni Ava kung ano ang problema ko. Bakit bigla akong naging interesado sa kaligtasan niya. Pwede rin makisama ang iba dahil nalilito rin ako kung bakit bigla siyang mahalaga sa akin.Nag buntong hininga ako, parang pagod.Tumingin ako sa relo ko, napagtanto ko na alas sais na. Dapat akong makipagkita kay Travis at Gabe para uminom ng six thirty bago umuwi.Dinala ko ang mga files, umalis ako ng opisina. Nasa isang mood ako na walang kahit sino sa mga empleyado ko ang may lakas ng loob na bumati sa akin ng good evening.Pumunta ako sa club at agad akong pumunta sa private room. Ito ang isa sa mga exclusive club na pagmamay ari ni Gabe.“Nandito ka na rin… pwede bang harapin mo siya dahil hindi ko matiis ang pagiging

Inamoy ko ang mga bulaklak. Kahit kailan ay hindi ako binilhan ni Rowan ng mga bulaklak. Kahit kailan ay hindi niya ako trinato na mahalaga ako sa kanya. Sa isipan niya, isang abala lang ako na nagbigay ng anak sa kanya.“Ilalagay ko lang muna ito tubig, pagkatapos ay pwede na tayong umalis.” Tumalikod ako at dumiretso sa kusina. Pagkatapos ilagay ang mga bulaklak sa vase, umalis kami.Pareho akong kinakabahan at sabik. Hindi ko alam kung ano ang gagawin o sasabihin ko. Ano ba ang ginagawa sa mga date? Ano ang pinag uusapan? At sino ang dapat magsimula ng pag uusap? Wala akong alam at natatakot ako na magkamali.“Kakaiba ba na takot na takot ako, kahit na marami na akong mga date na napuntahan?” Ang tanong ni Ethan, nawala ang katahimikan.Tumawa ako. Gumaan ang loob. Naglaho ang pagkabalisa na kumulong sa akin.“Hindi naman… kahit ako, mabilis ang paghinga. Buong araw akong kinakabahan.” Ang amin ko. “Naging mahirap mag focus sa mga klase ko.”Kahit na ang mga estudyante ko ay m